Ο πόνος χαμηλά στην πλάτη επηρεάζει περίπου το 9,4% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ στο 20% των πασχόντων εξελίσσεται σε χρόνιο πόνο.
Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, ο πόνος στην πλάτη μπορεί να μην είναι σωματικός, αλλά ψυχολογικός.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι συχνά υπερτιμούν την δυσφορία που τους προκαλεί ο πόνος χαμηλά στην πλάτη.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας μελέτησαν 15 εθελοντές με χρόνιο πόνο χαμηλά στην πλάτη, οι οποίοι ανέφεραν δυσκαμψία.
Οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν τη δυσκαμψία του με μία κλίμακα που εκτεινόταν από «καθόλου ακαμψία» έως «αφάνταστα μεγάλη ακαμψία».
Η ομάδα συμμετεχόντων συγκρίθηκε με μία άλλη ομάδα 15 συμμετεχόντων που δεν παραπονιούνταν για πόνο στην πλάτη.
Οι ερευνητές έκαναν τρία πειράματα. Στο πρώτο ασκήθηκε πίεση στη σπονδυλική στήλη για να καθοριστεί ο βαθμός δυσκαμψίας. Στο δεύτερο οι εθελοντές δέχτηκαν δύναμη που τους ζητήθηκε να απωθήσουν. Στο τρίτο αξιολογήθηκε αν η προσθήκη ήχων άλλαξε την αντίληψή τους για την δυσκαμψία.
Σύμφωνα με την επικεφαλής συγγραφέα της μελέτης Tasha Stanton, οι άνθρωποι που υποφέρουν από χρόνιο πόνο στην πλάτη και δυσκαμψία υπερτίμησαν τη δύναμη που ασκήθηκε στην πλάτη τους.
Και πρόσθεσε: «Το πόσο υπερτίμησαν αυτή τη δύναμη σχετίζεται με το πόσο δύσκαμπτη αισθάνονταν την πλάτη τους, δηλαδή η δυσκαμψία ήταν ανάλογη της αντίληψής τους για την πίεση που δέχτηκαν. Αυτό υποδηλώνει ότι η δυσφορία που εκφράζουν δρα προστατευτικά, πιθανόν για να αποφύγουν την κίνηση. Θεωρητικά, οι άνθρωποι που αισθάνονται δυσκαμψία, πρέπει να έχουν πιο σκληρή σπονδυλική στήλη. Ανακαλύψαμε ότι τέτοιο στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει. Αντίθετα, διαπιστώσαμε ότι το πόσο προστάτευε κανείς την πλάτη του, αποτελούσε καλύτερο προγνωστικό δείκτη για την ακαμψία».
Σχολιάζοντας το τρίτο πείραμα, η Δρ. Stanton σημείωσε: «Διαπιστώσαμε ότι αυτά τα συναισθήματα μπορούσαν να διαμορφωθούν χρησιμοποιώντας διαφορετικούς ήχους. Το αίσθημα της δυσκαμψίας χειροτέρευε από τον ήχο της πόρτας που έκλεινε και υποχωρούσε όταν οι ήχοι ήταν πιο ήπιοι».
«Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί πληροφορίες από πολλές διαφορετικές πηγές, συμπεριλαμβανομένου του ήχου, της αφής και της όρασης, για να δημιουργήσει συναισθήματα όπως η δυσκαμψία. Αν καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες, ίσως μπορέσουμε να ελέγξουμε το αίσθημα δυσκαμψίας. Τα ευρήματα ανοίγουν την πόρτα σε νέες θεραπευτικές δυνατότητες, κάτι το οποίο είναι συναρπαστικό» πρόσθεσε.
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο Scientific Reports.
ΠΗΓΗ: www.onmed.gr