Ότι πράττουμε καθρεφτίζει τον πραγματικό μας εαυτό. Εσύ ποιον εαυτό σου θέλεις να μου δείξεις;
Όταν ήμουν μικρός, τρία επαγγέλματα ήθελα να ακολουθήσω: να γίνω γιατρός, να γίνω δικηγόρος ή να γίνω δημοσιογράφος; Τελικά με κέρδισε η δημοσιογραφία γιατί μέσα από αυτήν μπορούσα να έχω την άμεση επαφή με τον κόσμο. Αυτήν τουλάχιστον που επιθυμούσα εγώ. Με το πέρασμα του χρόνου οι συγκυρίες και οι επιλογές μου με οδήγησαν να εμπλακώ και στα 3 επαγγέλματα.
Η σχέση μου με την αναπηρία και την υγεία με έφερε πιο κοντά στην ιατρική. Ποτέ όμως δεν θα δηλώσω γιατρός, καθώς δεν είναι το επάγγελμα που σπούδασα, απέκτησα τις απαραίτητες δια βίου γνώσεις ή άσκησα. Το ίδιο ισχύει και για τη Νομική: μελέτησα νομοθεσίες, γνωρίζω σημαντικά κομμάτια της, ποτέ όμως δεν θα δηλώσω Δικηγόρος ή Νομικός. Γνωρίζω όμως πώς να υπερασπιστώ τα δικαιώματα μου και τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Και χρησιμοποιώ τη δύναμη της (ηλεκτρονικής πλέον) πένας μου για να στηρίξω τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Να φέρω στην επιφάνεια θέματα που ελάχιστοι στο χώρο της δημοσιογραφίας ασχολούνται ή γνωρίζουν. Όταν ξεκίνησα να διδάσκω δημοσιογραφία στο ΕΛΕΠΑΠ Radio δεν περίμενα καν ότι 13 χρόνια μετά θα συνέχιζα να ασχολούμαι με την αναπηρία. Τις σπάνιες ασθένειες, τις συνεντεύξεις με ανθρώπους που έχουν σημαντικό έργο να δείξουν και δυστυχώς δεν προβάλλονται.
∆ικαιώµατα Παιδιών µε Αναπηρία και ΜΜΕ – ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΜΕ
[pdf-embedder url=”https://www.newsitamea.gr/wp-content/uploads/2018/11/synedrio_amea03_ameakidsrights.pdf”]
Τον Μάρτιο του 2014 με πλησίασε το Newsitamea.gr μετά την ομιλία μου στο 5ο Διεθνές Συνέδριο Άτομα με Αναπηρία & ΜΜΕ. Η πολύχρονη συνεργασία μας συνεχίζεται έως σήμερα για 2 απλούς όμως θεμέλιους λόγους: υπάρχει μια ειλικρινής συνεργασία και μου έδωσαν το ελεύθερο πεδίο να μπορώ να γράψω οτιδήποτε θέλω σχετικά με το χώρο της αναπηρίας και όχι μόνο. Για αυτή την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο μου και την πένα μου, δεν υπάρχουν λόγια να τους ευχαριστήσω ως δημοσιογράφος.
Φτάνοντας στο σήμερα…
Το να ασχολείσαι με την αναπηρία στην Ελλάδα σημαίνει πως δεν θα βρεις ποτέ το δίκιο σου. Δε θα μπορέσεις ποτέ να ευχαριστήσεις κάθε ομάδα, φορέα, σύλλογο ή γκρουπ. Ευτυχώς όμως δεν με ενδιαφέρει να ευχαριστήσω κανέναν. Ίσως για αυτό το λόγο με αποκαλούν κλασσικό και παραδοσιακό δημοσιογράφο, της παλιάς σχολής.
Πριν γράψω οτιδήποτε θα κάνω την ερευνά μου, θα μιλήσω με όσους χρειάζεται να μιλήσω, θα μαζέψω τις απαραίτητες πληροφορίες μου για το άρθρο. Με ενδιαφέρει να ενημερώσω το αναγνωστικό κοινό, ειδικά αυτό που ενδιαφέρεται άμεσα ή έμμεσα για την αναπηρία. Στόχος μου είναι να παρουσιάσω τα γεγονότα, την πραγματικότητα, ακόμα και αν αρκετές φορές δεν μου αρέσει.
Σε μια μερίδα των Αμεα, βρίσκω πάντα αντίσταση. Σε αυτή που δεν έχει αποδεχτεί την αναπηρία της! Το 2018 τελειώνει και ακόμα πρέπει να εξηγούμε σε κάποιους τη σημασία της αποδοχής, της οποιασδήποτε αναπηρίας. Ενώ θα έπρεπε να επικεντρωνόμαστε στο σήμερα, στα οφέλη, στην καθημερινότητα, στις δυσκολίες, στα προβλήματα και πως μπορούν αυτά να βρουν λύση. Και αν δεν επιλύονται, πως μπορούν να γίνουν ευκολότερα.
Το να ασχολείσαι με την αναπηρία στην Ελλάδα, μου έμαθε ότι θα πρέπει να βρεθώ αντιμέτωπος με όλους όσους έγιναν γιατροί και δικηγόροι ξαφνικά. Και απειλούν ακόμα και άτομα που ανήκουν στον δικό τους κλάδο. Δυστυχώς με την ευκολία του Διαδικτύου ο καθένας κρύβεται πίσω από ένα πληκτρολόγιο. Και βρίζει, προσβάλει, δηλώνει και αναιρεί, απειλεί με μηνύσεις, θέτει τον εαυτό του ως τον μοναδικό ήρωα των Αμεα. Αυτοί είναι που έγιναν ξαφνικά επαγγελματίες, πιστεύοντας ότι το Google θα τους δώσει όλες τις απαντήσεις και θα τους καθιερώσει ως ειδικούς.
Ευτυχώς όμως δεν πιστεύω στους ήρωες, αυτούς που απλά αποζητούν την προσοχή στην κενή ζωή τους. Κανένα πτυχίο δεν είναι αρκετό για να με σιωπήσει. Πόσο μάλλον αυτοί που δηλώνουν ένα επάγγελμα που ποτέ δεν έχουν ασκήσει. Γιατί τι να την κάνω την δήλωση: είμαι δημοσιογράφος αν δεν έχω κανένα έργο να παρουσιάσω; Και το ίδιο θεωρώ ότι ισχύει για κάθε επάγγελμα!
Οι πληροφορίες που βρίσκει ο οποιοσδήποτε στο Διαδίκτυο δεν αρκούν αν δεν γνωρίζεις πώς να διαβάσεις τα στοιχεία πίσω από την πληροφορία. Να αναζητήσεις την πηγή. Να έρθεις σε επαφή μαζί της, να διασταυρώσεις την είδηση. Για αυτό ακόμα και όταν παρουσιάζω ένα ιατρικό άρθρο, βάζω πάντα υποσημείωση. Πως το άρθρο δεν αποτελεί ιατρική διάγνωση. Πρέπει πάντα να μιλήσετε με ένα εξειδικευμένο γιατρό ή επιστήμονα για αυτό που σας απασχολεί. Το Διαδίκτυο δεν θα σας θεραπεύσει ούτε θα σας λύσει με μαγικό τρόπο όλα τα προβλήματα!
Η αφορμή.
Το σημερινό άρθρο δεν το γράφω για να δώσουμε σημασία στον αρθρογράφο. Αιτία είναι να καταλάβει μια μερίδα του κόσμου πως όσοι δουλεύουμε για τα άτομα με αναπηρία, το κάνουμε γιατί είναι επιλογή μας να βοηθήσουμε τον άνθρωπο! Να τονίσουμε πως αυτή η μερίδα ανθρώπων που κάποιοι με άσχημο τρόπο παρουσιάζουν ως μειονότητα, ζει ανάμεσα μας.
Και δεν μπορείς να την αγνοείς, να την χλευάζεις, να αστειεύεσαι εις βάρος της. Δεν μπορείς εν έτει 2018 να είσαι ρατσιστής, υβριστής, να κατονομάζεις τον εαυτό σου με τίτλους που δεν σου αξίζουν, γιατί απλά δεν τους κέρδισες.
Αφορμή είναι η φραστική επίθεση προς το πρόσωπο μου, γνωρίζοντας πως δεν είμαι ο πρώτος και δεν θα είμαι ο τελευταίος. Επίθεση από μια ομάδα που δεν θα της δώσω περαιτέρω αξία με το να την κατονομάσω. Μου ζητούσαν εξηγήσεις και αιτίες που στην ουσία δεν συμφώνησα μαζί τους, μέσα από ένα άρθρο μου για την εκμάθηση της Νοηματικής Ελληνικής Γλώσσας στα σχολεία. Δεν κατάλαβαν ποτέ όμως ότι το συγκεκριμένο άρθρο παρουσίαζε τη μια πλευρά ενός πολύπλευρου θέματος.
Δεν κατανόησαν ότι ήταν μια συνέντευξη και όχι μια προσωπική άποψη. Δεν ήταν άρθρο γνώμης(όπως το συγκεκριμένο) αλλά μια παρουσίαση της άλλης πλευράς.
Επίθεση από άτομα που όχι απλά δεν γνώριζα αλλά έγραφαν σαν να με γνώριζαν κιόλας. Παρόλο που δεν είχαν και πιθανόν ακόμα δεν έχουν ιδέα για το ποιόν μου. Το μόνο που κατάφεραν είναι να με οδηγήσουν στην αδιαφορία για το πρόσωπο τους.
Και κάτι πιο σημαντικό: να λάβω μηνύματα και email στήριξης από άτομα που επίσης μου ήταν άγνωστα. Κάποια μάλιστα και από μέλη της κλειστής ομάδας που έχουν δημιουργήσει για να μπορούν να βρίζουν άνετα. Αυτά τα άτομα με παρακίνησαν να δώσω και μια επίσημη απάντηση στο όλο θέμα.
Η απάντηση!
Είναι απλή: αποδεχτείτε, διαβάστε πριν κρίνετε, σκεφτείτε πριν γράψετε! Είμαι σύμμαχος της κριτικής, την αγκαλιάζω όταν γίνεται με σεβασμό, ειλικρίνεια, χωρίς προσωπικά οφέλη και ίντριγκες. Για αυτό και είχα στείλει προσωπικό μήνυμα στο άτομο που ξεκίνησε το συμβάν, το οποίο όμως ποτέ δεν διάβασε. Πιθανόν γιατί δεν είμαστε φίλοι στο μέσο που χρησιμοποίησε για την επίθεση. Και δεν γνωρίζει πώς να δει όλα τα μηνύματα.
Και αυτό πριν φυσικά η φραστική επίθεση πάρει διαστάσεις και φανερώσουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Και ας με κατηγόρησαν ότι φοβάμαι την τεχνολογία. Εγώ που την χρησιμοποιώ από παιδί και αυτά τα άτομα που δεν ξέρουν ούτε ένα μήνυμα να ανοίξουν.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Γιατί ως δημοσιογράφος αλλά και ως άνθρωπος, πολίτης αυτού του κόσμου μάχομαι για τα ίσα δικαιώματα του συνάνθρωπου μου. Είτε όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα, είτε όταν βρίσκομαι στην Αυστραλία ή οπουδήποτε στον πλανήτη. Γιατί τον εκφοβισμό τον απεχθάνομαι, τον ρατσισμό και τη ρητορική μίσους επίσης. Γιατί έχω αποδεχτεί τον εαυτό μου και προσπαθώ να βοηθήσω όποιον χρειάζεται και ζητήσει βοήθεια. Γιατί έχω μάθει να δίνω και όχι να παίρνω μόνο. Γιατί αγαπώ την ισορροπία σε αυτή τη ζωή και σε αυτόν τον μικρό κόσμο μας.
Προωθώ το σεβασμό, την επικοινωνία, την κατανόηση, την αποδοχή. Την αγάπη, την ειλικρίνεια, το θάρρος και το κοινωνικά αποδεκτό θράσος. Γιατί γνωρίζω ότι υπάρχουν και κακοί άνθρωποι, ζουν ανάμεσα μας και πέρασαν από άσχημες δοκιμασίες στη ζωή τους και επέλεξαν το μαύρο αντί για το άσπρο. Ίσως λίγο φως να τους βοηθήσει να δουν ότι υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω, πέρα από αυτούς. Ότι δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος. Ότι όλοι είμαστε μια μικρή τελεία. Και ότι όλοι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.
Προς το καλύτερο ή το χειρότερο, είναι δική μας επιλογή. Αν θα δείξουμε σεβασμό στη διαφορετικότητα είναι πάλι επιλογή μας. Αν ακούσουμε, διαβάσουμε, μιλήσουμε, επικοινωνήσουμε με σεβασμό και όχι με σαρκασμό είναι στο χέρι μας. Ότι πράττουμε καθρεφτίζει τον πραγματικό μας εαυτό. Εσύ ποιον εαυτό σου θέλεις να μου δείξεις;
Βογιατζής Ηλίας
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com
* Η φωτογραφία εξωφύλλου ανήκει στον Marius Sucan.