Ο Απρίλιος είναι ο μήνας ευαισθητοποίησης για την απώλεια άκρων, δυστυχώς όμως όχι για την Ελλάδα και αρκετές άλλες χώρες. Αναζητώντας βρήκα πως σε κάποιες χώρες όπως η Αυστραλία ο μήνας ενημέρωσης είναι τον Οκτώβριο. Το γιατί δεν είναι διεθνή ημέρα, ειδικά όταν τιμούμε και ενημερώνουμε για δεκάδες άλλες αφορμές, δεν το γνωρίζω. Καθώς ο αριθμός των ακρωτηριασμών αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2050, θεωρώ πως μια ενημέρωση στα Ελληνικά οφείλω να την κάνω.
Η ιστορία του μήνα ευαισθητοποίησης απώλειας άκρων.
Ο Απρίλιος σηματοδοτεί μια σημαντική περίοδο αφιερωμένη στην ενίσχυση της ευαισθητοποίησης του κοινού σχετικά με την απώλεια άκρων και τη διαφορά στα άκρα. Ο μήνας ευαισθητοποίησης για την Απώλεια Άκρου χρησιμεύει ως υπενθύμιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα άτομα που ζουν με απώλεια άκρων και των αξιοσημείωτων προόδων στην προσθετική που έχουν αλλάξει τις ζωές. Αυτή η παρατήρηση υπογραμμίζει επίσης τη σημασία των προσβάσιμων πόρων και των συστημάτων υποστήριξης που παρέχουν φροντίδα, πληροφορίες και υποστήριξη για άτομα με απώλεια άκρων.
Καθιερώθηκε το 2010, από τον Συνασπισμό Ακρωτηριασμένων, που βρίσκεται στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ. Έναν εθνικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό αφιερωμένο στην υποστήριξη ατόμων που έχουν βιώσει απώλεια άκρων ή διαφορά άκρων. Ο Συνασπισμός Ακρωτηριασμένων ήταν στην πρώτη γραμμή της υπεράσπισης, της εκπαίδευσης και της υποστήριξης για την απώλεια άκρων, εργάστηκε για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κοινότητα της απώλειας άκρων και για την προώθηση μεγαλύτερης συμμετοχής και προσβασιμότητας.
Η πρωτοβουλία στοχεύει να αναδείξει την ανθεκτικότητα των ατόμων που ζουν με απώλεια άκρων, να εκπαιδεύσει το κοινό σχετικά με την πρόληψη και την ανάρρωση και να υποστηρίξει την προηγμένη τεχνολογία προσθετικής και τις πολιτικές υγειονομικής περίθαλψης που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ακρωτηριασμένων. Μέσα από διάφορες δραστηριότητες, εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές εκστρατείες κατά τη διάρκεια του Απριλίου, ο Μήνας Ευαισθητοποίησης για την Απώλεια Άκρων αποτελεί βασικό μέρος των προσπαθειών του Συνασπισμού Ακρωτηριασμένων για τη δημιουργία μιας πιο ενημερωμένης και υποστηρικτικής κοινωνίας.
Στατιστικά στοιχεία σχετικά με την απώλεια άκρων.
Η απώλεια άκρων είναι πολύ πιο συχνή από ό,τι πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται και οι αριθμοί αυξάνονται. Μαθαίνοντας τα γεγονότα για την απώλεια άκρων, μπορούμε να αρχίσουμε να γινόμαστε καλύτεροι υποστηρικτές των ατόμων της οικογένειας ή φίλων που έχουν χάσει ένα ή και περισσότερα άκρα. Να νιώσουν λιγότερο μόνοι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους με απώλεια άκρων και να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση μέσω ουσιαστικής συζήτησης βασισμένης σε γεγονότα.
Τα περισσότερα στοιχεία αφορούν τις ΗΠΑ καθώς έχουν κάνει τη μεγαλύτερη καταμέτρηση πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
- Υπάρχουν 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν με απώλεια άκρων στις ΗΠΑ και ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2050.
- 000 άνθρωποι έχουν ακρωτηριασμό κάθε χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι καθημερινά γίνονται 300 με 500 ακρωτηριασμοί.
- Στα 1.558 άτομα φτάνει το στρατιωτικό προσωπικό που έχασε ένα άκρο ως αποτέλεσμα των πολέμων στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.
- Περίπου το 30% των ατόμων με απώλεια άκρων βιώνουν κατάθλιψη και/ή άγχος.
- Το 85% των ακρωτηριασμών των κάτω άκρων γίνονται από έλκος ποδιού.
- Το κόστος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για άτομα με απώλεια άκρων είναι 509.275 $ σε σύγκριση με 361.200 $ για άτομα χωρίς απώλεια άκρων (δολάριο ΗΠΑ)
- Οι Αφροαμερικανοί έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν ακρωτηριασμό από τους Λευκούς Αμερικανούς.
- Τα νοσοκομειακά έξοδα για ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ακρωτηριασμό ανήλθαν συνολικά σε 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια το 2013.
- Από τα άτομα με διαβήτη που έχουν ακρωτηριασμό κάτω άκρου, έως και το 55% θα χρειαστεί ακρωτηριασμό του δεύτερου ποδιού εντός 2-3 ετών
- Σχεδόν τα μισά από τα άτομα που έχουν ακρωτηριασμό λόγω αγγειακής νόσου θα πεθάνουν μέσα σε 5 χρόνια. Αυτό είναι υψηλότερο από τα πενταετή ποσοστά θνησιμότητας για τον καρκίνο του μαστού, τον καρκίνο του παχέος εντέρου και τον καρκίνο του προστάτη.
- Ο αριθμός των ακρωτηριασμών που προκλήθηκαν από διαβήτη αυξήθηκε κατά 24% από το 1988 έως το 2009.
- Οι ακρωτηριασμοί κάτω από το γόνατο είναι οι πιο συνηθισμένοι ακρωτηριασμοί, που αντιπροσωπεύουν το 71% των δυσαγγειακών ακρωτηριασμών. Υπάρχει μια αναμενόμενη αύξηση 47% στους ακρωτηριασμούς κάτω από το γόνατο από το 1995-2020.
- Το εκτιμώμενο κόστος για τα αμερικανικά ιδιωτικά και δημόσια ασφαλιστικά γραφεία είναι 12 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
- Υπάρχουν περισσότεροι από 1 εκατομμύριο ετήσιοι ακρωτηριασμοί άκρων παγκοσμίως – ένας κάθε 30 δευτερόλεπτα.
- Η Διεθνής Ομοσπονδία Διαβήτη (IDF) προβλέπει ότι ο τρέχων παγκόσμιος επιπολασμός του διαβήτη θα εκτιναχθεί από 285 εκατομμύρια σε 435 εκατομμύρια έως το 2030.
Για την εκπροσώπηση του θέματος, της ενημέρωσης και του προωθητικού υλικού, έχει καθιερωθεί η χρησιμοποίηση του πορτοκαλί χρώματος.
Ο αντίκτυπος της σύγχρονης τεχνολογίας
Η ιστορία των προσθετικών μελών δεν είναι κάτι καινούργιο για την ανθρωπότητα. Έχουν βρεθεί προσθετικά μέλη σε μούμια 3.000 ετών και γέφυρα δοντιών που χρονολογείται το 300π.χ. Θα αφιερώσω όμως σύντομα άλλο άρθρο στην ιστορία των προσθετικών και το πως φτάσαμε στο σήμερα. Μαζί με μια ιστορία που δείχνει το πως όλοι είμαστε ευάλωτοι και εν δυνάμει ανάπηροι, παρά την κατάσταση της γενικότερης υγείας μας και την εξέλιξη της ιατρικής.
Τις τελευταίες δεκαετίες όμως έχουμε δει επαναστατικές εξελίξεις στην προσθετική, συμπεριλαμβανομένων των μυοηλεκτρικών βραχιόνων που ανταποκρίνονται στις μυϊκές κινήσεις, των ελεγχόμενων από μικροεπεξεργαστή γόνατων που προσαρμόζονται στην ταχύτητα και το έδαφος του περπατήματος. Καθώς και των άκρων που εκτυπώνονται με 3D που παρέχουν προσιτή τιμή και προσαρμογή. Αυτές οι καινοτομίες έχουν βελτιώσει σημαντικά την κινητικότητα, την ανεξαρτησία και την ποιότητα ζωής για άτομα με απώλεια άκρων.
Για πολλά χρόνια η απόκτηση ενός προσθετικού μέλους ήταν μια πανάκριβη υπόθεση. Πλέον έχει γίνει περισσότερο προσβάσιμη από οικονομικής πλευράς, χωρίς και πάλι να είναι προσιτή από όλους. Είναι ένας κύριος λόγος που υπήρξε αυξημένη χρήση αναπηρικού αμαξιδίου ειδικά στην μεταπολεμική εποχή. Όσοι δεν μπορούσαν να προμηθευτούν ένα αξιόλογο τεχνητό μέλος, ήταν και είναι υποχρεωμένοι να κάνουν χρήση του αμαξιδίου τους. Όχι από επιλογή, αλλά λόγω οικονομικής δυσχέρειας. Για αυτό και είναι σημαντικό να ακουστεί η φωνή των ατόμων αυτών, να ανέλθει στην επιφάνεια το ζήτημα και να υπάρξει η αναγνώριση της κατάστασης τους.
Έρευνα, μετάφραση, σύνταξη και επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας
Πηγή: www.amputee-coalition.org , www.ameridisability.com , www.accessprosthetics.com
Email επικοινωνίας : iliasvogiatzis@gmail.com