Μια νέα έρευνα έρχεται να αναδείξει τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι φροντιστές ατόμων που χρίζουν φροντίδας σε μόνιμη βάση και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ανυπόληπτη αυτή ομάδα ανθρώπων, ρισκάρουν καθημερινά με τη δική τους σωματική και πνευματική υγεία, σε μια κοινωνία που δεν αξιολογεί επαρκώς το τεράστιο έργο που προσφέρουν. Μητέρες παιδιών με αυτισμό ή άλλου είδους αναπηρία, παιδιά που φροντίζουν τους γονείς που υποφέρουν από ανίατες ασθένειες, αδέρφια που φροντίζουν το μεγαλύτερο σε ηλικία αδερφό/η, φροντιστές ηλικιωμένων φίλων ή συγγενών κ.α.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στη Μεγάλη Βρετάνια και δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες με αφορμή την εθνική εβδομάδα φροντιστών. Τα στατιστικά σχεδόν αποδεικνύουν το πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση
- 7 στους 10 φροντιστές υποφέρουν από ψυχικά και πνευματικά προβλήματα υγείας λόγω της φροντίδας που προσφέρουν στους αγαπημένους τους και σε συγγενικά πρόσωπα.
- Το 72% υποφέρει από κακή ψυχική υγεία
- Το 61% αναφέρει ότι η σωματική τους υγεία έχει χειροτερέψει
- Το 69% δυσκολεύεται να κοιμηθεί σωστά κατά τη διάρκεια της νύχτας
- Το 54% έχει μειώσει την άσκηση
- 2 στους 5 πιστεύουν ότι στο μέλλον θα μπορούν να προσφέρουν λιγότερη ή και καθόλου φροντίδα λόγω της φτωχής σωματικής τους υγείας.
Η γενική διευθύντρια των φροντιστών στο Ηνωμένο Βασίλειο, Helena Herklots, δηλώνει: η νέα έρευνα είναι δυνατή υπενθύμιση στην τεράστια συνεισφορά των 6,5 εκατομμυρίων απλήρωτων Βρετανών φροντιστών και ότι δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Χωρίς την απλήρωτη φροντίδα που παρέχεται κάθε χρόνο από την οικογένεια και τους φίλους, το σύστημα υγείας και φροντίδας θα είχε καταρρεύσει.
Επίσης η φυσική και ψυχική ένταση από τη φροντίδα, χωρίς την απαραίτητη υποστήριξη, θέτει σε κίνδυνο τους φροντιστές. Το να νοιάζεσαι για τα αγαπημένα σου πρόσωπα συχνά σημαίνει ότι οι φροντιστές παραμελούν τη δική τους πνευματική και σωματική υγεία. Να βρουν το χρόνο και το χώρο για να παραμείνουν υγιείς, να κοιμηθούν αρκετά και να διατηρήσουν διαπροσωπικές σχέσεις με τον υπόλοιπο κόσμο, είναι όλες μεγάλες προκλήσεις που αποτυπώνονται στους φροντιστές.
Σε ένα μεγάλο ποσοστό, οι περισσότερες χώρες δεν καλύπτουν τις οικονομικές ανάγκες ενός φροντιστή και το κυριότερο εισόδημα τους παραμένει να είναι το αναπηρικό επίδομα ή η σύνταξη του φροντιζόμενου. Με αποτέλεσμα η κατάσταση να γίνεται δυσκολότερη λόγω οικονομικής δυσχέρειας και των δυο. Η φροντίδα ενός ηλικιωμένου, ενός ασθενή ή ενός ατόμου με αναπηρία συνήθως είναι μια 24ωρη υπόθεση. Δεν είναι εργασία, δεν τελειώνει μέσα σε 8 ώρες και απαιτείται συνεχόμενη επίβλεψη.
Παράλληλα ο φροντιστής είναι αδύνατον να βρει το χρόνο για επαγγελματική εργασία ή ακόμα και για κάποια δική του απασχόληση ή χόμπι. Αποκόπτεται από το υπόλοιπο περιβάλλον και αποξενώνεται από την κοινωνία. Αν μάλιστα δεν υπάρχουν άλλα μέλη της οικογένειας που να μπορούν, να θέλουν ή να προτίθενται να βοηθήσουν, το έργο αυτό τους καταπονεί σε χείριστο βαθμό.
Αρκετές φορές χαρακτηρίζονται και ως τεμπέληδες από το περιβάλλον τους, καθώς αν δεν μπεις στα παπούτσια του άλλου, δεν μπορείς να γνωρίζεις το μέγεθος της ταλαιπωρίας. Τεμπέληδες γιατί “τρώνε” τη σύνταξη του φροντιζόμενου, ότι δεν θέλουν να βρουν δουλειά και έχουν επαναπαυτεί σε μια κατάσταση. Αδυνατούν να κατανοήσουν πως όταν ο φροντιζόμενου πάψει να χρειάζεται φροντίδα (λόγω μεταφοράς του σε ειδικό κατάλυμα ή λόγω θανάτου), αυτός που μένει πίσω έχει να αντιμετωπίσει τη δική του ζωή, ξανά από την αρχή. Με ελάχιστους φίλους να έχουν απομείνει, τα χρόνια να έχουν περάσει, με τη μεγάλη αποχή από την εργασία και παράλληλα το κενό που μένει μέσα τους όταν είχαν αφιερώσει σχεδόν ολοκληρωτικά τη ζωή τους σε κάποιο άλλο άτομο.
Δεν είναι εύκολη δουλειά να είσαι φροντιστής, πόσο μάλλον όταν αφιερώνεσαι σε ένα δικό σου άτομο. Βιώνεις την ασθένεια σαν να είσαι εσύ ο ίδιος ασθενής, κουράζεσαι, υποφέρεις και εξαντλείσαι. Αυτό που οφείλουν να κάνουν, οι απλήρωτοι ειδικά φροντιστές, είναι να επιδιώξουν μια επανένταξη στην κοινωνία. Να μην παρατήσουν τον εαυτό τους και αν χρειαστεί να ζητήσουν βοήθεια. Επειδή όμως συχνά νιώθουν πως θα απογοητεύσουν το άτομο που φροντίζουν, διχάζονται και δεν προχωρούν ποτέ σε αυτή την επιδίωξη.
Κάπου εκεί θα πρέπει να γίνουμε όλοι οι υπόλοιποι, φροντιστές των φροντιστών. Εάν γνωρίζετε κάποιο άτομο που βιώνει μια ανάλογη κατάσταση, προσφερθείτε. Ακόμα και αν κάθε εβδομάδα μπορείτε να αφιερώσετε λίγες ώρες ώστε να τους ξεκουράσετε, είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείτε να τους κάνετε. Χαρίστε τους χρόνο, να τον εκμεταλλευτούν όπως θέλουν, ακόμα και αν είναι για να κοιμηθούν, να πάνε πιο ήσυχοι στην αγορά για τα ψώνια του σπιτιού ή ακόμα και ένα κομμωτήριο, όσο απλό και φαινομενικά άσχετο είναι για εσάς.
Προσφερθείτε να τους εξυπηρετήσετε με το αυτοκίνητο σας, ρωτήστε τι ανάγκες έχουν οι ίδιοι και ο φροντιζόμενος, αναρωτηθείτε από μονοί σας, διακριτικά, τι χρειάζονται. Ενημερώστε και άλλους φίλους ή συγγενείς, ώστε να προσφέρουν με τη σειρά τους λίγο χρόνο από τη ζωή τους σε κάποιους που έχουν ξεχάσει τον ίδιο τους τον εαυτό. Μην θεωρείτε δεδομένη μια κατάσταση, ούτε πως απολαμβάνουν ότι κάνουν. Σίγουρα αγαπούν το συγκεκριμένο πρόσωπο που φροντίζουν, αυτό δε σημαίνει πως δεν τους λείπουν οι διακοπές, μια βόλτα, λίγες ώρες κυριολεκτικής χαλάρωσης μακριά από όλα…όπως συμβαίνει και στον καθένα μας.
Βογιατζής Ηλίας
Πηγή: Mirror