Τον βλέπεις τώρα αυτόν που πάρκαρε στη θέση των αναπήρων; Σου βάζω στοίχημα πως δεν είναι ανάπηρος! Άκουσε με, τους ξέρω εγώ αυτούς! Πήραν με μέσον την κάρτα για το παρκινγκ, βάζουν την αυτοκινητάρα τους όπου θέλουν και ούτε γάτα, ούτε ζημιά! Τι εννοείς γιατί είμαι τόσο εκνευρισμένος; Αν είναι έτσι, να πάω να βγάλω και εγώ μια κάρτα, πόσο δύσκολο είναι; Θα μιλήσω με τον ξάδερφο μου που είναι γιατρός! Τι εννοείς και πάλι ότι δεν γίνεται γιατί είναι οδοντίατρος; Όλοι αυτοί με ψεύτικα χαρτιά και συγγενείς γιατρούς πήραν τις αναπηρικές άδειες. Περίμενε, βγαίνει από το αυτοκίνητο του.
Τι σου είπα; Ούτε αναπηρικό αμαξίδιο, ούτε βακτηρίες, ούτε καν ένα μπαστούνι.
Ντροπή του, νέος άνθρωπος, τι να πω. Μάλλον θα πω, θα πάω τώρα να του την πω. Δεν μπορεί να με κοροϊδεύει μες στα μούτρα μου. Μη μου λες να ηρεμήσω και ότι μπορεί να ισχύει κάτι άλλο. Σαν τι δηλαδή να ισχύει; Άφησε την αναπηρία του σπίτι και βγήκε για καφέ; Α ωραία, έρχεται προς τα εδώ, ας ανοίξω απλά το παράθυρο να τον γιουχάρω τον αλήτη.
- Καλά ρε, δε ντρέπεσαι, με μέσον πήρες την κάρτα και εσύ;
- Ορίστε; Τι λέτε κύριε μου;
- Για την κάρτα του παρκινγκ λέω, εκεί στους ανάπηρους για να παρκάρεις με ευκολία και άνεση!
- Δεν έβαλα κανένα μέσον κύριε μου, αντιθέτως μου πήρε και πολύ καιρό με την γραφειοκρατία!
- Ωχ μωρέ, μήπως να σε λυπηθούμε κιόλας; Μια χαρά σε βλέπω να περπατάς, θα έπρεπε να ντρέπεσαι που κυκλοφορείς!
- Να ντρέπομαι που κυκλοφορώ; Να σας ρωτήσω εγώ κάτι αφού τα ξέρετε όλα. Εάν πονούσατε κάθε μέρα, σε όλο σας το σώμα τι θα κάνατε; Εάν αυτός ο πόνος είναι στα άκρα σας, στις αρθρώσεις σας, στο στήθος, στην πλάτη, πως θα αντέχατε; Εάν μαζί με όλα αυτά είχατε πονοκεφάλους, ημικρανίες, διάρροια, δεν μπορούσατε να κοιμηθείτε και ας νιώθετε συνέχεια κουρασμένος; Θα σας άρεσε να έρθει ο καθένας να παριστάνει τον τροχονόμο;
- Γιατί ρε παλικάρι μου, τα έχεις εσύ όλα αυτά, νέος άνθρωπος;
- Αυτά και άλλα περισσότερα. Όσο για το νέος άνθρωπος, μπορεί να είμαι 36 χρονών, αλλά υποφέρω από τα 30 μου σχεδόν.
Δεν έχετε ακούσει για τις αόρατες αναπηρίες ποτέ σας;
- Τις ποιες; Πως είναι αόρατες δηλαδή;
- Είναι αόρατες γιατί δεν προκαλούν κάποια εμφανή σημάδια. Είναι σπάνιες αλλά όχι τόσο ώστε να μην κυκλοφορούν χιλιάδες συνάνθρωποι αναμεσά μας που πάσχουν από αυτές. Εγώ πάσχω από ινομυαλγία, για να σας λύσω και την απορία περί της κατάστασης μου. Παρόλο που δεν υποχρεούμαι να σας εξηγήσω, ούτε να μοιραστώ κάτι τόσο προσωπικό με τον κάθε άγνωστο. Ίσως όμως έτσι να ενημερώσετε και εσείς τους φίλους σας, πως η αναπηρία δεν φαίνεται πάντα!
- Φίλε μου, συγνώμη, δεν ήξερα, δεν είχα ιδέα. Η γυναίκα μου εδώ, έλεγε πως μπορεί να ισχύει κάτι άλλο, όμως δεν την πίστεψα. Αλήθεια ρε γυναίκα, πως το σκέφτηκες;
- Το διάβασα αντρούλη μου, στο Newsitamea, που με κατηγορείς ότι χαζολογάω όλη μέρα στο ίντερνετ. Όταν σου λέω να ανοίξεις τα μάτια σου, να διαβάσεις και κάτι άλλο πέραν της πολιτικής και των αθλητικών, με κοιτάς με μισό μάτι. Ε τώρα ευτυχώς ο νεαρός σου άνοιξε τα μάτια! Ζήτα ξανά συγνώμη και πάμε να φύγουμε, έχουμε να πάμε και στο μαιευτήριο.
- Μαιευτήριο; Περιμένετε κάποιον να γεννήσει κυρία μου;
- Ναι, την κόρη μας. Γεννάει σήμερα, μας φέρνει τον εγγόνο μας!
- Να σας ζήσει και εύχομαι να πάρει την καλοσύνη και την ευστροφία σας. Και εσείς κύριε μου, να χαίρεστε τον εγγόνο σας, αλλά να θυμάστε: η αναπηρία δεν κοιτάει φύλο, ηλικία, φυλή, χρώμα. Τίποτα από όλα αυτά και αύριο μπορεί να έρθει και στο δικό σας σπίτι. Μη το πάρετε στραβά, σας βλέπω σοκαριστήκατε. Δεν είναι κάτι κακό η αναπηρία, από ανέκαθεν υπήρχε. Και το καλύτερο φάρμακο είναι η κατανόηση, ο σεβασμός και η αποδοχή.
- Έχεις δίκιο παιδί μου. Και εμένα η μητέρα μου από άνοια έφυγε μέσα σε λίγα χρόνια. Μια χαρά ήταν μέχρι που δεν θυμόταν ούτε ποια ήταν, ούτε καν πως να κατουρήσει. Καταλαβαίνω τι εννοείς και κακώς δε το σκέφτηκα πριν μιλήσω σήμερα.
- Τουλάχιστον τώρα ξέρετε και εγώ θα χαρώ αν όντως μιλήσετε και σε άλλους για τις αόρατες αναπηρίες.
- Έγινε λεβέντη μου, στο υπόσχομαι. Να έχεις μια όμορφη ημέρα και πάλι συγνώμη. Βγήκε κάτι καλό όμως σήμερα.
Οι αόρατες αναπηρίες και οι σπάνιες ασθένειες είναι πολλές.
Χαμογέλασαν, αντάλλαξαν ματιές και θα αντάλλασσαν και χειραψία αν δεν υπήρχε ο κορονοιός. Αυτός που μόλις διαβάσατε είναι ένας διάλογος που έχει γίνει πολλές φορές. Εν μέρει τουλάχιστον. Γιατί συνήθως ακούμε βρισιές και ίσως στο τέλος απολογίες. Γιατί έχουμε μάθει, πριν ρωτήσουμε απλά να έχουμε φτιάξει ήδη το σενάριο που τα ξέρουμε όλα εμείς! Όλα για το που παρκάρει ο άλλος, όλα για την αναπηρία, όλα για τα δικαιώματα των άλλων.
Μερικές από τις αόρατες αναπηρίες είναι: η ινομυαλγία, η κυστική ίνωση, η μυϊκή ατροφία, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νεφρική ανεπάρκεια, ο αυτισμός, διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα π.χ. Λύκος. Ο κατάλογος μεγάλος: το άσθμα, ο καρκίνος, ο διαβήτης, το Έιτζ, η ψωρίαση, ατέλειωτες οι ασθένειες. Μην κρίνετε λοιπόν μόνο με όσα βλέπουν τα μάτια σας.
Όπως κανείς δεν ξέρει τη δική σας ιστορία, παρομοίως δεν γνωρίζετε και εσείς την ιστορία των άλλων. Μπορείς πολύ ευγενικά να ρωτήσεις, αν όντως κάποιος κάνει κατάληψη του χώρου των ΑμεΑ.
Αναλόγως την απάντηση, μπορείς μετά να πράξεις τα δέοντα, αν υπάρχει παρανομία. Γιατί εννοείται πως καταδικάζουμε το παρκινγκ σε θέσεις ΑμεΑ, ακόμα και αν είναι για δύο λεπτά. Μέχρι τότε όμως, σεβασμός, κατανόηση και αποδοχή της διαφορετικότητας αγαπητοί αναγνώστες μου!
Κείμενο – σύνταξη: Βογιατζής Ηλίας για newsitamea.gr
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com