Γεια σας, είμαι η Πέτα, κάπου στην ηλικία των 30 από τη Μελβούρνη και δημοσιεύω περιεχόμενο στο Ίνσταγκραμ. Έτσι αυτοπαρουσιάζεται η Πέτα Χουκ(Peta Hooke) σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 6 Μαρτίου 2022.
Η ενημερωτική ιστοσελίδα του ABC, υποστηρίζει με πολλά αφιερώματα τη διαφορετικότητα, την αναπηρία και τα άτομα με αναπηρίες. Όταν διάβασα το αφιέρωμα στην Πέτα, θεώρησα πως είναι ένα πρόσωπο που αξίζει να αναδημοσιευτεί στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας για τη Γυναίκα. Γιατί; Θα σας τα εξηγήσω όλα ευθύς αμέσως.
Ας γνωρίσουμε πρώτα την Πέτα.
Η Πέτα πάσχει από εγκεφαλική παράλυση, δεν μπορεί να περπατήσει, να σταθεί όρθια ή να μετακινηθεί αυτόνομα. Χρησιμοποιεί ηλεκτρικό αναπηρικό αμαξίδιο για τις μετακινήσεις της. Θέλω όμως να τη γνωρίσουμε, μέσα από όσα έχει πει και γράψει η ίδια.
Ξέρω τι σκέφτεσαι, ¨είσαι ένα από αυτά τα κορίτσια¨. Ίσως όμως να προβάλλω τις δικές μου ανασφάλειες, ίσως να μη το σκέφτηκες καθόλου αυτό. Ναι, στη θεωρία είμαι ένα από αυτά τα κορίτσια, όμως όχι, στην πραγματικότητα δεν είμαι. Αν μου έλεγες τρία χρόνια πριν, ότι θα μοιραζόμουν τη ζωή μου ως γυναίκα με αναπηρία online, θα γελούσα μαζί σου. Άλλο ένα κλισέ, όμως είναι η αλήθεια.
Θυμάμαι όταν το Ίνσταγκραμ έγινε κάτι σημαντικό, αναμεσά στο γκρουπ των φίλων μου το καλοκαίρι του 2011. Εκείνη την εποχή, το Ίνσταγκραμ δεν το ένιωθες ως ένα ασφαλές μέρος για άτομα σαν εμένα. Τελικά υποχώρησα, συνδέθηκα και εγώ. Είχα ένα σφικτό έλεγχο του λογαριασμού μου και το διατηρούσα καθαρά ιδιωτικό και προσωπικό.
Εννοείται ότι συχνά έβλεπα μπροστά μου τους ¨ωραίους ανθρώπους του Ίνσταγκραμ¨. Τότε ήταν που είδα πραγματικά την αδιόρατη δύναμη του να είσαι όμορφη. Γυναίκες στην ηλικία μου πόζαραν δίπλα σε πισίνες, με τα μπικίνι τους, γράφοντας μόνο ένα emoji. Προς υπεράσπιση τους, η στρατηγική τους δούλευε. Οι όμορφοι άνθρωποι, κέρδιζαν χιλιάδες likes, ποστάροντας σε ένα κοινό εκατοντάδων χιλιάδων ακόλουθων. Αυτές οι γυναίκες κέρδιζαν αυτή τη νέα μάχη, που προσδιόριζε τη δημοτικότητα.
Κανένας υπαινιγμός σε αυτές τις όμορφες και μπράβο τους.
Την ίδια ώρα, τα πανεπιστημιακά πτυχία που κατακτούσα, δεν μου έδιναν αυτού του είδους τη δύναμη που μου είχαν υποσχεθεί. Όσο η δύναμη των ινφλουενσερ μεγάλωνε, ένιωθα σαν κομμάτι ενός τροχού, μιας τεράστιας μηχανής. Μου ήταν αδύνατον να απεμπλακώ από τα ευχάριστα αισθητικά δημοσιεύματα που πετάγονταν στο τηλέφωνο μου.
Όταν ξεκίνησα το δικό μου podcast, ήξερα ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσω τη δουλειά μου. Ως εκπρόσωπος της αναπηρίας και να αυξήσω το κοινό που θα με άκουγε, ήταν το λογικό βήμα. Δεν μου άρεσε η ιδέα, ένιωθα άρρωστη από φόβο. Τι θα έλεγε ο κόσμος; Θα γελούσαν με κάποια σαν εμένα, που βγάζει τον εαυτό της εκεί έξω, στο Ίνσταγκραμ;
Για να μη μακρηγορώ, κανείς δεν έκανε κάτι τέτοιο. Μάλιστα βίωσα το εντελώς αντίθετο. Τώρα χτίζω μια όμορφη και υποστηρικτική κοινότητα, για την οποία είμαι πολύ υπερήφανη. Αυτό δεν σημαίνει πως άλλαξα εντελώς τη στάση μου απέναντι στα social media. Ακόμα πιστεύω πως αν ήμουν περισσότερο συμβατικά ελκυστική, ο λογαριασμός μου θα είχε περισσοτέρους ακόλουθους. Ανεξάρτητα από το αν θα είχα ή όχι κάποια αναπηρία.
Αυτό που άλλαξε είναι πως τώρα καταλαβαίνω, πως οτιδήποτε δημοσιεύω έχει τη δική του μοναδική δύναμη. Δημοσιεύω την πραγματικότητα μου, το πως ζω με τη δική μου αναπηρία. Είμαι αρκετά διαπαιδαγωγική, προσπαθώ να ανοίξω μυαλά και με αργό τρόπο να επεκτείνω την ερμηνεία των ανθρώπων για το πως μπορεί να είναι η ζωή των ατόμων με αναπηρία.
Ελπίζω μέσα από την παρουσία μου στο Ίνσταγκραμ, σιωπηλά και με τακτική, να ενθαρρύνω και άλλα άτομα με αναπηρία να βρουν την ίδια δύναμη. Για εμένα, η δύναμη του να είσαι απλά ο εαυτός σου, είναι η νέα μορφή της δημοτικότητας.
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας 2022
Τα τελευταία χρόνια έχουμε μπει σε μια νέα τροχιά, αυτή που εκτροχιάζει κάθε τι πατριαρχικό κυριαρχούσε για αιώνες. Επειδή μάλιστα η πατριαρχία έχει ριζωθεί τόσο βαθιά μας, θα χρειαστούν πολλά χρόνια ακόμα για να την αποτινάξουμε από την κοινωνία μας.
Το κίνημα #metoo δεν ήταν ένα πυροτέχνημα που θα ξεχνιόνταν, όπως ήλπιζαν διάφοροι παραδοσιακοί τύποι. Ήρθε για να μείνει και να γιγαντωθεί. Το τι γιορτάζουμε και γιατί, μπορείτε σιγουρά να το βρείτε με μια εύκολη αναζήτηση. Εγώ θέλω να αναφερθώ στο σήμερα.
Τα δικαιώματα της γυναίκας σε πολλά μέρη του πλανήτη, δεν θεωρούνται ακόμα δεδομένα. Η γυναίκα παραμένει να είναι κτήμα και υποχείριο των αντρών. Υποδουλωμένες με την υποστήριξη διάφορων θρησκειών, που συχνά τις οδηγεί μέχρι και σε μαρτυρικό θάνατο. Οι απανωτές γυναικοκτονίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, είναι η κορυφή του παγόβουνου. Ένα παγόβουνο που οφείλει να λιώσει και να εξαφανιστεί δια παντός.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για μια γυναικοκτονία, αντιθέτως θα έπρεπε να αλλάξει το νομικό πλαίσιο. Ώστε οι ποινές να εμποδίσουν και να αποθαρρύνουν πιθανούς εγκληματίες.
Η δύναμη των γυναικών μέσα από τα social media.
Αυτή τη δύναμη θέλω να υμνήσω σήμερα, για αυτό διάλεξα την Πέτα ως ένα υπέροχο παράδειγμα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν σήμερα τη μεγαλύτερη δύναμη παγκοσμίως. Μια δύναμη που ενίοτε ξεπερνά αυτή των συμβατικών μέσων ενημέρωσης(εφημερίδα, τηλεόραση, ραδιόφωνο). Συμφωνώ απόλυτα μαζί της όταν γραφεί για τους όμορφους ανθρώπους. Η επιρροή τους θα ήταν καλυτέρα να χρησιμοποιηθεί ώστε να βοηθήσουν εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως.
Να βοηθήσουν τα αγόρια να γίνουν καλύτεροι άντρες στο μέλλον. Τα κορίτσια να αγαπήσουν τον εαυτό τους για αυτό που είναι. Να αγαπήσουν όλοι το σώμα τους, όπως ακριβώς γεννήθηκαν ή κατέληξαν να είναι σήμερα. Να σταματήσει το bullying απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό. Ότι δε γνωρίζουμε, δε σημαίνει πως είναι κατώτερο ή χειρότερο. Να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας να σέβονται τη διαφορετικότητα, να αποδέχονται την αναπηρία, να είναι κοντά στον άνθρωπο.
Είναι λίγες οι γυναίκες που βγαίνουν μπροστά και παρουσιάζουν το αληθινό τους πρόσωπο. Συνήθως δείχνουν την εικόνα της βιτρίνας και ας υποφέρουν από μέσα τους ή όταν κλείσει ο φακός. Έχουμε όλοι, άντρες και γυναίκες, την ευθύνη να αφήσουμε ένα καλύτερο αύριο στην επόμενη γενιά. Ένα αύριο που δε θα θεωρείται επάγγελμα το να είσαι ινφλουενσερ. Αλλά να είναι μια πράξη αλτρουισμού, σε μια προσπάθεια η κοινωνία μας να αποδέχεται την αναπηρία και το διαφορετικό, ως κάτι δεδομένο.
Σύνταξη, μετάφραση, επιμέλεια κείμενου: Βογιατζής Ηλίας
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com
Πηγή: www.abc.net.au, www.icantstandpodcast.com
Η Πέτα Χουκ (Peta Hooke) μου παραχώρησε την άδεια να χρησιμοποιήσω κομμάτι από τη συνέντευξη της, μετά από επικοινωνία που είχα μαζί της. Μπορείτε να την αναζητήσετε στο Ίνσταγκραμ petahooke και να ακούσετε τα υπέροχα podcast της. https://omny.fm/shows/the-i-cant-stand-podcast