Εδώ και 34 χρόνια, χιλιάδες δρομείς έχουν συμμετάσχει στον μαραθώνιο des Sables, μια εξαιρετικά εξουθενωτική διαδρομή 140 μιλίων (περίπου 225 χιλιόμετρα) μέσα στη Σαχάρα. Θεωρείται ο δυσκολότερος υπερμαραθώνιος παγκοσμίως και λαμβάνει χώρα για 6 μέρες στο Μαρόκο.
Οι θερμοκρασίες συχνά ξεπερνούν τους 48 βαθμούς Κελσίου και οι δρομείς έχουν πολύ περιορισμένη στήριξη – οι αθλητές μεταφέρουν μαζί τους όλες τους τις προμήθειες (και το φαγητό) σε σακίδια και κατασκηνώνουν στην έρημο. Απότομοι βράχοι που προεξέχουν από την άμμο, ατέλειωτες εκτάσεις καυτής άμμου, σκορπιού, δηλητηριώδη φίδια και κάποιοι από τους πιο ψηλούς αμμόλοφους στον κόσμο απαιτούν από τους αθλητές να ξεπεράσουν κατά πολύ τα όρια της σωματικής και ψυχικής τους δύναμης.
Στα 46 της, η Amy Palmiero-Winters είναι μια ξεχωριστή γυναίκα. Είναι δρομέας και ζει στη Νέα Υόρκη, αλλά είχε ένα δυνατό πάθος: ζητούσε μια απόδραση, να βγει από τη ζώνη ασφαλείας της και ένα κάλεσμα. Έτσι, όταν ένας απρόσεκτος οδηγός έπεσε πάνω στη μηχανή της πριν από 25 χρόνια και της κατέστρεψε το αριστερό της πόδι, έκανε ό,τι μπορούσε να για να το σώσει.
Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι δεν θα ξαναέτρεχε. Μετά από 3 χρόνια και 25 χειρουργεία, τελικά παραδέχτηκε πως είχε χάσει ολοκληρωτικά το πόδι της. Η Palmiero-Winters υπεβλήθη σε ακρωτηριασμό κάτω από το γόνατο και για τα επόμενα 3 χρόνια δεν μπορούσε να τρέξει. Σχεδόν παράτησε το κάλεσμά της, εκείνο που την έκανε να νιώθει πραγματικά ζωντανή.
Αλλά οι δυσκολίες και τα εμπόδια δεν την αποθάρρυναν για πολύ. Για την ακρίβεια, την έκαναν να πεισμώσει ακόμα περισσότερο. «Η άθληση μου έδινε αυτοπεποίθηση. Όταν κάτι κακό μου συνέβαινε, πήγαινα για τρέξιμο. Αυτό με κρατούσε μακριά από το σκοτάδι», ανέφερε η Palmier-Winters στους The New York Times.
Τα εμπόδια όμως συνεχίστηκαν: οικονομικές δυσκολίες που την ανάγκασαν να σταματήσει τις σπουδές της, ένας κακός γάμος, ένας αλκοολικός πατέρας που κακοποιούσε τη μητέρα της, το ατύχημα που της κόστισε το πόδι της και τέλος η σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε από έναν έφηβο.
Μετά την ανάρρωσή της από τον ακρωτηριασμό, προσπάθησε να τρέξει ξανά. Παρά το γεγονός ότι προσπαθούσε με ένα πρόσθετο μέλος χαμηλής τεχνολογίας, το 2004 τερμάτισε δεύτερη στον Μαραθώνιο Silver Strand. Τότε ήταν πέντε μηνών έγκυος και χρησιμοποίησε ένα τεχνητό πόδι σχεδιασμένο μόνο για περπάτημα. Την επόμενη χρονιά, βγήκε τρίτη στο Τρίαθλο της Νέας Υόρκης και κέρδισε τη συμμετοχή της στους Παγκόσμιους Αγώνες Τριάθλου. Και τότε ήταν που κατάφερε να αποκτήσει ένα τεχνητό μέλος υψηλότερης τεχνολογίας. Άρχισε, λοιπόν, να σπάει ρεκόρ.
Σήμερα είναι η διευθύντρια μια εταιρίας που παρέχει τεχνητά μέλη και κατέχει 11 παγκόσμια ρεκόρ και αμέτρητα βραβεία. Σήμερα πια, δεν την νοιάζει να αποδείξει σε κανέναν τίποτα για τις δυνάμεις της, αλλά αυτό που την ενδιαφέρει είναι να εμπνεύσει τα παιδιά της. Μεγάλωσε μόνη της τα δυό της παιδιά που σήμερα είναι 15 και 13 ετών και σήμερα είναι υπερηρωίδα στα μάτια των 9 και 7 ετών παιδιών του αρραβωνιαστικού της. Για την ακρίβεια, προπονήθηκε για τον Μαραθώνιο des Sables έχοντας τον 7χρονο Chase στην πλάτη της.
Έτρεξε τη διαδρομή των 225 χιλιομέτρων με ένα σημείωμα κολλημένο στο σακίδιό της: “Καλή τύχη. Σ’ αγαπώ. Μην πεθάνεις». Είχε γραφτεί από την 13χρονη κόρη της.
Οι συναθλητές της είχαν μείνει άφωνοι με τον τερματισμό της Palmiero-Winters. Παρά την αλλεργική αντίδραση που είχε λίγες ώρες μετά την έναρξη του μαραθωνίου, παρά το ότι το τεχνητό της μέλος κόλλησε, παρά το γεγονός ότι το δέρμα της είχε ξεφλουδίσει μέσα στο προσθετικό της πόδι και παρά τις πτώσεις της, ποτέ δεν παραιτήθηκε.
Η Palmiero-Winters ήταν αποφασισμένη να τερματίσει και να γίνει έμπνευση για τους άλλους και από αυτή τη σκέψη έπαιρνε δύναμη. Αλλά και από μία ατάκα της Dory από την ταινία Ψάχνοντας τον Νέμο «Κολυμπάμε», σκεφτόταν μετά από κάθε επώδυνο βήμα. «Όταν πέφτω, γελάω, κλαίω, ξανασηκώνομαι και συνεχίζω».
ΠΗΓΗ: enallaktikidrasi.com