Τέσσερις μπαρίστες που είναι κωφοί ξεκινούν τη νέα τους δουλειά σε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον που δημιουργεί εργασιακές ευκαιρίες για κωφούς.
Ο λόγος για το I Love Coffee που ξεκίνησε από τη Νότια Αφρική και τώρα απλώνει τα φτερά του στο πολυπολιτισμικό Λονδίνο. Το συγκεκριμένο επαγγελματικό σχέδιο ξεκίνησε πριν 7 χρόνια από τον Γκάρι Χόπκινς και το μακρινό Κέιπ Τάουν.
Η ιδέα ήταν απλή: ήθελε να ανοίξει ένα καφέ που θα απασχολεί άτομα με κώφωση. Με ολοκληρωμένη εκπαίδευση, μπορέσαν μέχρι σήμερα να εργαστούν περισσότερα από 100 άτομα.
Το σχέδιο του όμως δεν σταματά εδώ. Στα καταστήματα του Λονδίνου οι πελάτες θα χρησιμοποιούν iPad που θα τους τα δίνουν οι εργαζόμενοι. Ώστε να παραγγείλουν το αγαπημένο τους ρόφημα χρησιμοποιώντας τη νοηματική γλώσσα. Με αυτό τον τρόπο οι πελάτες θα μαθαίνουν μια νέα και ιδιαίτερα σημαντική γλώσσα.
Το χάσμα που χωρίζει ακούοντες και κωφούς θα μειώνεται με τον καιρό. Όπως έχει αποδειχτεί, αρκετοί θα θελήσουν να μάθουν κάτι παραπάνω από το πως λέγεται ο εσπρέσο στη νοηματική γλώσσα. Μια ακόμα ιδιαίτερη επαγγελματική ιδέα ή ένα απαραίτητο εργαλείο για τη κοινωνία μας; Ας το δούμε πιο αναλυτικά
Τι πρεσβεύει το συγκεκριμένο εγχείρημα;
Όταν ο Γκάρι είχε την ιδέα πριν 7-8 χρόνια, ήθελε να δώσει την ευκαιρία σε μια τεράστια μερίδα νέων που είναι άνεργοι λόγω της αναπηρίας τους. Μια αναπηρία όμως που δεν τους εμποδίζει να φτιάξουν καφέ. Αντιθέτως όπως θα διαπιστώσετε, είναι ένα στοιχείο που τους βοηθά να φτιάξουν καλύτερο καφέ. Ο ίδιος δηλώνει ενθουσιασμένος:
Το I Love Coffee δεν είναι απλά ένα μαγαζί με καφέδες, αλλά ένας χώρος που προσπαθεί να σπάσει τα εμπόδια μεταξύ των ακουόντων και των κωφών. Είναι ένα τρόπος αλλαγής αντίληψης. Περισσότερο προσπαθεί να αλλάξει την ιδέα που έχουμε για την αναπηρία, που εντέλει δεν είναι αναπηρία αλλά μια ευκαιρία. Να αποκαλυφθεί ο υπέροχος κόσμος της κουλτούρας των κωφών.
Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, τι μπορούν να φέρουν στην κοινωνία μας; Τι μπορούν να προσθέσουν που οι ακούοντες δεν μπορούν; Να τους βοηθήσουμε να πέτυχουν τα όνειρα τους. Και αυτό για μένα είναι όσα θέλω να κάνω μέσα από το I Love Coffee.
Η εκπαίδευση τους γίνεται στις απλές και βασικές γνώσεις του καφέ. Γεύση, τι μυρίζεις, τι βλέπεις, πως αντιδρά στο φλυτζάνι. Πως φτιάχνεις ένα φλυτζάνι καφέ, πως ετοιμάζεις το γάλα. Όλα αυτά είναι κατανοητά στον καθένα μας, είτε μιλάει μια γλώσσα, είτε πέντε γλώσσες ή είναι κωφός.
Ο συνεργάτης του Μάικ με τη σειρά του λέει: ο καφές είναι ένα φανταστικό μέρος για να ξεκινήσει κάποιος. Ένα σημείο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος τα άτομα με κώφωση να μην μπορούν να φτιάξουν ένα υπέροχο φλυτζάνι με latte art, flat white ή καπουτσίνο. Έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες, μέσα από το άγγιγμα και την αίσθηση.
Μια πρόκληση σαν αυτές που αντιμετωπίζουμε όλοι μας.
Αν νομίζετε πως το να φτιάξετε έναν πετυχημένο καφέ είναι κάτι απλό, αυτό για μένα σημαίνει δυο πράγματα. Είτε δεν έχετε πιει αρκετούς πραγματικά καλούς καφέδες ή έχετε συνηθίσει στη μέτρια ποιότητα ενός καφέ. Που δεν είναι κατακριτέο, γιατί δε συμβαίνει να ξέρουμε όλοι τα ίδια πράγματα και τις ίδιες τέχνες.
Θέλει μελέτη, τέχνη και τεχνική, εκπαίδευση και προσπάθεια. Όπως κάθε επάγγελμα δηλαδή. Η αίσθηση είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την κατασκευή ενός σωστού καφέ. Ειδικά ενός ζεστού καφέ. Τα άτομα με κώφωση, λόγω της αναπηρίας τους, έχουν πιο έντονες τις άλλες αισθήσεις τους.
Αυτό τους καθιστά κάτι παραπάνω από ικανούς στο να προετοιμάσουν ένα καφέ που θα τον θυμάστε για καιρό. Σε συνδυασμό με τη σωστή εκπαίδευση από επαγγελματίες, ένας τέτοιος χώρος εστίασης μπορεί να θριαμβεύσει.
Παράλληλα υπάρχει και ένα ακόμα στοιχείο που έχω αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο μου για την επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρίες. Είναι τόσο μεγάλη η θέληση τους για εργασία, που θα δώσουν το 100% του καλυτέρου εαυτού τους. Δε φοβούνται τις προκλήσεις αλλά την αεργία και κατ’ επέκταση την ανεργία. Που στο χώρο της αναπηρίας δυστυχώς είναι τεράστια.
Μια κοινωνία που όλοι θα γνωρίζουν τη νοηματική γλώσσα.
Εάν οι ακούοντες μάθαιναν τη νοηματική γλώσσα, τότε αποκτούν μια επικοινωνιακή δεξιότητα με διαφορετικό τρόπο. Επίσης πολλοί ακούοντες φίλοι που έχουμε, που γνωρίζουν τη νοηματική, είναι περισσότερο εκφραστικοί. Είναι και αυτό μια δεξιότητα που αναπτύσσουν.
Εάν η κοινότητα των κωφών αλληλοεπιδράσει με την κοινότητα των ακουόντων, τότε θα είναι πιο περιεκτική και όχι διαχωρισμένη. Γιατί τώρα το νιώθουμε σα να είναι δυο κόσμοι χωριστά. Αυτά είναι τα λόγια της Τζέσικα Μπόθμα, απόφοιτου του τμήματος Κοινωνικών Επιστήμων του πανεπιστήμιου του Κέιπ Τάουν. Η Τζέσικα συμμετείχε στο πρότζεκτ I Love Coffee μαζί με άλλους συμφοιτητές της πριν 7 χρόνια.
Άλλοι εργαζόμενοι στο I Love Coffee είπαν: αυτή η εργασία μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση μου, να μάθω νέες δεξιότητες και ίσως στο μέλλον να ανοίξω τη δική μου επιχείρηση. Οι ευκαιρίες είναι ατέλειωτες.
Πριν προσληφθεί η Prisilla είχε βιώσει πολλές απορρίψεις. Το να έρχεσαι σε επαφή με εταιρίες χρησιμοποιώντας διερμηνέα δημιουργεί εμπόδια. Εταιρίες σαν αυτήν είναι σημαντικές γιατί δημιουργεί εργασιακές ευκαιρίες για τη κοινότητα των κωφών που κανονικά δε θα είχαμε.
Προσωπικά πιστεύω πως η νοηματική γλώσσα θα έπρεπε να έχει μια θέση στα σχολεία παγκοσμίως. Ο κάθε μαθητής σε κάθε χώρα, να μαθαίνει έστω τα βασικά από το νοηματική γλώσσα της χωράς που ζει.
Όχι μόνο είναι μια δεξιότητα, αλλά φέρνει πιο κοντά τα παιδιά στο να γνωρίσουν τη διαφορετικότητα. Να μάθουν τι είναι η αναπηρία, να την κατανοήσουν ως κομμάτι της ζωής μας και όχι ως κάτι ξένο, απόμακρο και απεχθές.
Να αναπτύξουν την ενσυναίσθηση και να μπορούν αύριο να συνυπάρξουν αρμονικά σε μια κοινωνία που αλλάζει. Αργά και με σταθερά βήματα, ευτυχώς αλλάζει προς το καλύτερο. Ένας κόσμος που η αναπηρία δε θα είναι εμπόδιο αλλά κομμάτι των δεξιοτήτων μας.
Δείτε τα ΒΙΝΤΕΟ
Σύνταξη, μετάφραση, επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας για newsitamea.gr
Πηγή: www.bbc.com,