Πόσο δίκαιο είναι το εργασιακό περιβάλλον και οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας για τα Αμεα; Πόσο εύκολο είναι για κάποιον να γίνει δεκτός για συνέντευξη ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει μια θέση εργασίας στην ελεύθερη αγορά; Και πόσο ακόμα πιο δύσκολο είναι να προσπεράσουν οι εταιρίες την αναπηρία του ατόμου και να εστιάσουν μόνο στα προσόντα του και αν όντως είναι ικανός/η να κερδίσει το δικαίωμα του να εργαστεί.
Σε μια εποχή που στην Ελλάδα η ανεργία χτυπάει κόκκινο, η αναζήτηση εργασίας για ένα άτομο με οποιασδήποτε μορφής αναπηρία είναι βαμμένη με μαύρο χρώμα. Ίσως όμως να υπάρξει ένα νέο χρώμα, πιο φωτεινό μετά την πραγματοποίηση του 2ου Careerfair.4all στις 29 Απριλίου. Βρέθηκα στο χώρο της Τεχνόπολη στο Γκάζι και μίλησα με τους εκπροσώπους των εταιρειών αλλά και τα άτομα που έδειξαν ενδιαφέρον.
Η Ημέρα καριέρας των ατόμων με αναπηρία, διοργανώθηκε από την Ethelon με την υποστήριξη του Kariera.gr.Συνθηματικό #IAmHere. Σκοπός ήταν να έρθουν σε άμεση επαφή τα Αμεα με μεγάλες εταιρίες που έδειξαν ενδιαφέρον συμμέτοχης σε μια εθελοντική διοργάνωση, με απώτερο σκοπό την αναζήτηση εργασίας και εργαζομένων από την κάθε πλευρά.
Ήταν πολύ παραγωγικό και ευχάριστο να βλέπω ανθρώπους με αναπηρία να αντιμετωπίζονται ως ίσοι, με το βιογραφικό στο χέρι. Μια θέση που οι περισσότεροι έχουμε βρεθεί στη ζωή μας και μπορεί να θεωρούμε δεδομένο ότι το έχουν κάνει όλοι. Πως όμως να ανοίξουν οι πόρτες μιας εταιρίας για έναν ανάπηρο, όταν η προκατάληψη έχει προλάβει να τις κρατήσει σφραγισμένες τόσο καιρό;
Πολλές μεγάλες εταιρίες ήταν εκεί όπως ο Παπαστράτος, η Microsoft, ΑΒ Βασιλόπουλος, Εθνική Τράπεζα, Disabledbook( το facebook των ατόμων με αναπηρία), Vodafone, Bosch, Apivita, Pepsico, Reprisemedia, Stoiximan κ.α. Μιλώντας με τους εκπροσώπους τους, αποκόμισα τα εξής: όλοι ήταν απίστευτα εντυπωσιασμένοι με το επίπεδο των ενδιαφερομένων και την άρτια διοργάνωση. ¨Ούτε καν στις απλές μέρες καριέρας δε συναντάμε τέτοια βιογραφικά, δε το περιμέναμε¨.
Ευτυχώς κάποιες εταιρίες απασχολούν ήδη στο εργατικό τους δυναμικό άτομα με αναπηρία και παρόλα αυτά θέλουν να αυξήσουν το ποσοστό, παρόλο που δεν υπάρχει κάποια επιδότησή. Υπήρξε και εταιρία όπου το 12-13% είναι άτομα με αναπηρία(ο νόμος υποχρεώνει κάθε επιχείρηση να προσλάβει στο δυναμικό της, το 8% εργαζόμενων ευπαθών ομάδων και ανάμεσα τους το 2% να είναι με αναπηρία, το 1% με έμμεση αναπηρία και 1% αναπήρων πολέμου)
Σε άλλη εταιρεία μου εκμυστηρευτήκαν ότι βρίσκονται ήδη σε στάδιο προσαρμογής του κτιρίου τους ώστε να γίνει προσβάσιμο, για να προβούν σε άμεση πρόσληψη Αμεα. Κανείς δεν έδειξε να έχει την παραμικρή αμφιβολία στο τέλος της εκδήλωσης για το αν θα ήθελαν ένα άτομο με αναπηρία στον εργασιακό τους χώρο. Και αυτό είναι ένα φως στο εργασιακό τομέα των αναπήρων στην Ελλάδα, ένα σημάδι ότι ο ρατσισμός και η προκατάληψη, χάνει τη δύναμη του όταν ο ένας πλησιάσει τον άλλον και τον γνωρίσει πέραν της αναπηρίας του.
Παράλληλα στον ίδιο χώρο βρέθηκαν και φορείς που σχετίζονται με την αναπηρία, ώστε να ενημερώσουν το ευρύ κοινό και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όπου είναι ανάγκη. Η Νοσηλεία, η Γέφυρα Ζωής, το Systemic Life Coach, η Αμφιτρίτη, το Κέντρο σκύλοι οδηγοί Ελλάδος, η Liminal κ.α. Ήταν μια ευχάριστη στιγμή να συναντώ διαφορετικούς φορείς και ομάδες να μιλούν και να συνεργάζονται μεταξύ τους για ένα κοινό σκοπό.
Δυστυχώς οι σύλλογοι και φορείς Αμεα στην Ελλάδα, δεν μπορούν να συνεργαστούν ομότιμα και χωρίς ανταγωνισμό συνήθως, για λόγους που θα χρειαστούν σελίδες για να το αναλύσουμε ως θέμα. Δήλωσαν ικανοποιημένοι από την διοργάνωση επίσης, τόνισαν την άψογη συνεργασία που είχαν με την Ethelon και μας έδωσαν ραντεβού για την επόμενη χρονιά.
Λίγο πριν την ολοκλήρωση της εκδήλωσης και καθώς πηγαίναμε στο κτίριο που πραγματοποιούνταν ο Διαγωνισμός επιχειρηματικότητας Hack.4all, μίλησα με τον επικεφαλής της Ethelon.org και της διοργάνωσης, τον Κωσταπάνο Μηλιαρέση.
Πήγε καλύτερα η φετινή εκδήλωση από την περσινή;
Νομίζω καλύτερα ή χειρότερα δε φαίνεται σήμερα, θα φανεί τις επόμενες μέρες, εβδομάδες και μήνες. Σκοπός μας δεν είναι απλά να γίνει μια ημέρα για να πούμε ότι έγινε, είναι το πώς συνεχίζει. Για μένα φέτος το νόημα είναι πως οι εταιρίες ήρθαν πιο έτοιμες, αρκετές μεγάλες εταιρίες και με ανοιχτές θέσεις.
Τι πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει στις επιχειρήσεις ώστε να ξεκινήσουν να προσλαμβάνουν περισσότερα άτομα με αναπηρία;
Είναι αυτό που συνειδητοποιούν όλοι σήμερα, έμειναν έκπληκτες οι εταιρίες από το τόσο καλό επίπεδο. Περίμεναν κάτι πιο χαμηλό και ειδικά μια εταιρία βρήκε πιο πολλά βιογραφικά από άλλες ημέρες καριέρας που πηγαίνει. Έτσι γκρεμίζουμε ένα στερεότυπο, υπάρχουν πολλοί λόγοι να προσλάβεις ένα Αμεα. Να γκρεμιστεί ένα παγόβουνο που βλέπουν και το πόσο καλά παραδείγματα υπάρχουν γύρω από αυτό.
Υπάρχει η σκέψη να μεταφερθεί η εκδήλωση και στη Βόρεια Ελλάδα;
Σίγουρα είναι υπό συζήτηση και μας ενδιαφέρει το κομμάτι της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδας γενικότερα. Από την άλλη μιλάω ειλικρινά εύχομαι να μη ξαναγίνει, γιατί από κάποια στιγμή και μετά δε θα έπρεπε να υπάρχει μια ειδική μέρα για άτομα με αναπηρία.
Μίλησε μας για την Ethelon και τη δύναμη του εθελοντισμού.
Μια ομάδα που ασχολείται με τον εθελοντισμό, από εκεί ξεκίνησε όλο αυτό, από την αγάπη μας για τον εθελοντισμό. Πως ο εθελοντισμός και ο αθλητισμός μπορεί να αποτελεί μια διέξοδο και ένα μονοπάτι για ανθρώπους που θέλουν ευκαιρίες και κυρίως να κάνουν πράγματα. Πολλοί μιλάνε και συζητάνε αλλά τελικά στην πράξη έχει σημασία τι γίνεται. Είμαστε μια ομάδα που δε φοβόμαστε να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα και όχι μόνο εγώ, μιλάω για το σύνολο της ομάδας.
Να προσθέσω στα υπέρ της διοργάνωσης: υπήρχε έντυπο υλικό σε γραφή Μπράιγ, πλήρες χωρογραφία με τις θέσεις των εταιριών, ένα τσαντάκι γεμάτο με γραφική ύλη χρήσιμη για τους συνεντευξιαζόμενους, δώρα και σνακ από τις εταιρίες, μα πάνω από όλα άρτια και επαγγελματική λειτουργία της εκδήλωσης από τους εθελοντές.
Λίγο πριν φύγω από το χώρο της Τεχνόπολη περιηγήθηκα ανάμεσα στα κτίρια, κάπου στο βάθος έπαιζε δυνατή μουσική από μια άλλη εκδήλωση και χάζευα τα χαμόγελα των ανθρώπων γύρω μου. Πιστεύω οι περισσότεροι έφυγαν με την ελπίδα να βρουν εργασία, με την ελπίδα ότι θα βγουν από το σπίτι και θα γίνουν παραγωγικά μέλη της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που προσπαθεί να αποβάλει το στίγμα της αναπηρίας εδώ και χρόνια.
Αν κάτι γεννήθηκε εκείνη την ημέρα, για μένα δεν ήταν μόνο η ελπίδα για εργασία και η συμμετοχή σε αυτά που επιβάλει το κοινωνικό γίγνεσθαι. Είναι ότι δόθηκε η Ευκαιρία! Η ευκαιρία να παρακολουθήσουν σεμινάρια, η ευκαιρία να αποτύχουν, η ευκαιρία να μην τους διαλέξουν, η ευκαιρία του να χάσεις. Γιατί όταν είσαι κλεισμένος στο σπίτι, δεν έχεις ούτε καν αυτή την ευκαιρία. Να προσπαθήσεις και ας χάσεις, να γίνεις πιο δυνατός και να προετοιμαστείς καλύτερα για την επόμενη φορά. Αυτά μας δυναμώνουν, τα υπερ και τα κατά, τα μικρά και τα μεγάλα, τα λάθη και τα σωστά που μας οδηγούν να βγούμε και να δοκιμάσουμε ξανά.
Βογιατζής Ηλίας.
(Οποιαδήποτε αναφορά σε εταιρίες και φορείς δεν αποτελεί προϊόν διαφήμισης και η επιλογή είναι τυχαία.)