Συμβουλές για… μοναχοπαίδια πώς να τονώσετε την αυτοπεποίθηση χωρίς να τα κακομάθετε!!!
Πριν μερικές δεκαετίες η έκφραση ‘μοναχοπαίδι’ ήταν φορτισμένη με αρνητική σημασία, σύμφωνα με την κοινωνική ψυχολόγο του Πανεπιστημίου Rutgers Susan Newman, ενώ σήμερα το φαινόμενο των οικογενειών με ένα μόνο παιδί γίνεται όλο και συχνότερο.
Η απόφαση του ζευγαριού να κάνει μόνο ένα παιδί δεν είναι εγωιστική, αλλά μπορεί ν’ αντανακλά την ικανότητά τους ν’ αναθρέψουν με τον καλύτερο τρόπο ένα παιδί.
– Οι γυναίκες ενδιαφέρονται για την ολοκλήρωση των σπουδών τους και τη δημιουργία επαγγελματικής καριέρας, οπότε περιμένουν να κάνουν παιδί σε μεγαλύτερη ηλικία. Από φυσιολογικής άποψης είναι πιο δύσκολο και ως προς τη σύλληψη και ως προς τα γόνιμα χρόνια που μια γυναίκα έχει μπροστά της.
Μετά τη μητρότητα, η πλειοψηφία των γυναικών επιστρέφουν στην εργασία τους. Το μοίρασμα του χρόνου της ανάμεσα στο να είναι καλή μητέρα και εργαζόμενη συχνά είναι πρόκληση και η ύπαρξη δεύτερου παιδιού γίνεται απαγορευτική.
-Το κόστος των παιδιών έχει αυξηθεί κατακόρυφα, αν υπολογίσει κανείς την οικονομική επιβάρυνση για παιδικό σταθμό, ιδιωτικό σχολείο, έξοδα μόρφωσης, συμπεριλαμβανομένων στη συνέχεια πανεπιστημιακών σπουδών.
-Καθώς αυξάνεται ο αριθμός των δεύτερων γάμων, πολλές γυναίκες και άντρες έχουν παιδιά από τον πρώτο τους γάμο και στον δεύτερο επιθυμούν να κάνουν μόνο ένα, ως επισφράγισμα της νέας τους συζυγικής σχέσης.
Προκλήσεις
Υπάρχουν ορισμένες ιδιομορφίες όταν η οικογένεια έχει μοναχοπαίδι: κυρίως, το παιδί βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής και οι γονείς (και οι παππούδες και οι γιαγιάδες) επενδύουν υπερβολικά επάνω του και προσπαθούν να το κάνουν σούπερ-παιδί.
Η κοινωνικοποίηση ενός παιδιού χωρίς αδέρφια, η ικανότητά του να μάθει να μοιράζεται, να περιμένει και να μην ικανοποιούνται αυτομάτως όλες του οι επιθυμίες αποτελούν εφόδια που τα αποκτά κανείς ευκολότερα σε μια οικογένεια όπου υπάρχουν και άλλα αδέρφια. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και άλλοι τρόποι απόκτησής τους, όπως η κοινωνικοποίηση στον παιδικό σταθμό και το σχολείο.
Οι γονείς με μοναχοπαίδι συχνά επενδύουν όλες τους τις ελπίδες σε αυτό το παιδί και πολλές φορές το αντιμετωπίζουν ως την μελλοντική εκπλήρωση των προσωπικών τους ονείρων και φιλοδοξιών. Κάτι τέτοιο δημιουργεί υπερβολική πίεση σ’ ένα παιδί και μπορεί να το μπλοκάρει και να μην του επιτρέψει μια ομαλή ψυχολογική ανάπτυξη.
Τι να κάνουν οι γονείς
Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς αναθρέφουν τα παιδιά τους σχετίζεται πολύ περισσότερο με τη συμπεριφορά του παιδιού και το μελλοντικό της αποτέλεσμα, παρά με τον αριθμό αδερφιών που το παιδί έχει.
Οι περισσότερες παγίδες στις οποίες πέφτουν οι γονείς είναι ‘παγκόσμιες’, και ισχύουν είτε για ένα είτε για περισσότερα παιδιά. Απλώς, όταν πρόκειται για ένα παιδί, οι παγίδες αυτές είναι εντονότερες και απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή.
Μοναχοπαίδια: Πως να βελτιώσετε την αυτοπεποίθησή τους
– Δώστε τους χρόνο: αντί να δώσετε στο παιδί σας έτοιμες λύσεις, δοκιμάστε να του προσφέρετε τρόπους με τους οποίους ανοίγουν τα κανάλια της φαντασίας: ένα λευκό χαρτί και μαρκαδόροι, πλαστελίνη, χρόνος με τον εαυτό τους, είναι πολύτιμοι σύμβουλοι στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού.
-Δώστε τους την ευκαιρία να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους και μέσα τους και βοηθήστε το παιδί σας στη διαδικασία αυτή.Υπευθυνότητα από μικρή ηλικία και όχι υπερπροστασία
Για την επιτυχή ανατροφή ενός παιδιού μόνο, οι γονείς θα πρέπει να βρουν τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στο βαθμό που ανακατεύονται στη ζωή του παιδιού τους και στο βαθμό που αποτραβιούνται, στο πόσο χρόνο επενδύουν στο παιδί τους, στην ποιότητα του χρόνου μαζί του, το βαθμό που προστατεύουν (ή υπερπροστατεύουν το παιδί) και το βαθμό στον οποίο το αφήνουν ν’ αναλάβει ευθύνες και να έχει κάποιες ελευθερίες.Ο γονιός θα πρέπει να δίνει στο παιδί την υπευθυνότητα να κάνει ορισμένα πράγματα μόνο του, χωρίς να τα διεκπεραιώνει ο ίδιος για λογαριασμό του παιδιού.Για παράδειγμα, είναι ευκολότερο να ντύσει η μαμά την πεντάχρονη μοναχοκόρη της και να τελειώσει πολύ γρήγορα. Όμως, αν η μαμά αυτή σκεφτεί σε ευρεία έκταση, δηλαδή πως θα ήταν αν είχε και άλλα παιδιά παρόμοιας ηλικίας, θα δει ότι πιθανότατα θα τους έλεγε τι πρέπει να κάνουν και θα τα άφηνε να ντυθούν μόνα τους, για χάρη ευκολίας και συντομίας.
Ο ίδιος κανόνας θα πρέπει να ισχύει και με τα μοναχοπαίδια, ώστε να μάθουν να αναλαμβάνουν ευθύνες και να κάνουν από μόνα τους μικρές δουλειές, χωρίς να είναι εξαρτημένα από τους γονείς τους.