«Πόσο λυπάμαι για τις φωτιές στην Κόρινθο. Πάμε τώρα για ένα καφέ να βγάλουμε και νέες φωτογραφίες για το Facebook;
Πόσο στεναχωρήθηκα που πέθανε ένα τόσο νέο κορίτσι. Ας ανεβάσω αυτό το βίντεο με τις δύο γυναίκες που ξεμαλλιάζονται στο εμπορικό κέντρο για ένα ζευγάρι γόβες.
Μιλάμε, με το ζόρι άντεξα να ακούσω τις εξελίξεις για το νεαρό δολοφόνο. Τόσο ωραίο παιδί και να λερώσει τα χέρια του με αίμα; Αλήθεια, λες να έχει ακόμα το λογαριασμό του στο Ίνσταγκραμ;»
Μερικές μόνο από τις εκατοντάδες φράσεις και αντιδράσεις που έχω διαβάσει και δει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Βουτηγμένος και εγώ μέσα σε όλα αυτά, ενίοτε πρωτεργάτης. Δεν το παίζω άγιος για τη χρήση τους, ούτε επιδιώκω κάτι τέτοιο.
Σε παλαιότερο άρθρο μου έχω γράψει πόσο αγαπώ και πόσο χρήσιμα είναι τα social media, αρκεί να ξέρεις να τα χρησιμοποιήσεις. Μπορεί στην αρχή να πατήσαμε όλοι μας σε άγνωστα νερά, όμως βρήκαμε τα στεγνά σημεία μας. Μια μεγάλη μερίδα χρηστών όμως βγάζει όλο το ψέμα και την υποκρισία του χαρακτήρα τους μέσα από αυτά. Γιατί και πως, θα το αναλύσουμε στο σημερινό άρθρο.
Δεν έχω προσωπική ζωή!
Ο πρώτος και κυρίαρχος λόγος για να ασχολείσαι με τα σόσιαλ μίντια 20 ώρες το εικοσιτετράωρο. Η ζωή σου είναι άδεια, είναι βαρετή, είναι μια που θέλεις να της δώσεις κι άλλη μια να πάει στον αγύριστο. Βαριέσαι, πες το καθαρά, μη ντρέπεσαι.
Όλοι μας βαριόμαστε κατά καιρούς. Για να επιδοκιμάζεις όμως τους πάντες και τα πάντα σαν φωτεινός παντογνώστης, δε το κάνεις από βαρεμάρα απλά, ας μιλήσουμε ειλικρινά. Δεν έχεις με τι άλλο να ασχοληθείς και σε εσένα στοχεύουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα μέσα ενημέρωσης.
Δεν κλείνεις ποτέ την τηλεόραση, βλέπεις συνέχεια όλες τις εκπομπές, κατά προτίμηση όσες περιέχουν κουτσομπολιά σε μορφή ειδήσεων. Απολαμβάνεις να παίρνεις μέρος στα τήλε-δικαστήρια και μετά να σχολιάζεις κατεβατά στο Φατσοβιβλίο.
Εννοείται πως ζεις με την λανθασμένη εντύπωση πως η γνώμη σου είναι πιο σημαντική από των άλλων, ότι έχεις πάντα δίκιο και έχεις το δικαίωμα να επικρίνεις τους πάντες χωρίς να δέχεσαι κριτικής. Αναζητάς την επόμενη δυσάρεστη είδηση, το επόμενο δράμα, ώστε να κράξεις. Στο ενδιάμεσο όμως, αυτό που προδίδει τις δήθεν ευαισθησίες σου είναι το γεγονός πως μπερδεύεις τα θέματα.
Ε δε γίνεται από τη μια να θλίβεσαι με μια δολοφονία και από την άλλη να ακολουθείς το δολοφόνο στο Ίνσταγκραμ. Απλά δεν βγάζει νόημα και λογική. Αν δεν το κατανοείς, ακόμα χειρότερα. Δε μπορεί να ανεβάζεις φωτός με το καφεδάκι που πίνεις στη βεράντα σου ανέμελη, ενώ πριν λίγο έγραφες σελίδες για την πυρκαγιά που κατέστρεψε σπίτια και στοίχισε ζωές. Δε σου ζητάω να μην πιείς καφέ, να μην απολαύσεις το μπαλκόνι σου. Όμως κάνε το ιδιωτικά αν θες να μας πείσεις πως όντως νοιάζεσαι.
Πρέπει να δείξω ότι νοιάζομαι, για να μην είμαι στους απέξω.
Άλλη μια κατηγορία ανθρώπων, που έχει πάρει τα πάνω της τα τελευταία χρόνια. Πως ακολουθούν τα πρόβατα, το ένα το άλλο προς το σφαγείο; Ε κάπως έτσι και αυτοί, δε γίνεται να χάσουν κανένα μεγάλο γεγονός χωρίς να το σχολιάσουν. Πρέπει να δείξουν τη θλίψη τους, το πόσο συμπάσχουν, το πόσο θα ήθελαν να βοηθήσουν. Αμέσως μετά, δημοσιεύουν φωτογραφία τους από μια παραλία ενώ απολαμβάνουν το μπάνιο τους. Το συγκεκριμένο είδα να το κάνει πρόσφατα και μια γνωστή τραγουδίστρια, για τις φωτιές της Κύπρου.
Να δημοσιεύει για τη στεναχώρια της, να κράζει τους άλλους που ανεβάζουν φωτογραφίες από τις παραλίες και ώρες αργότερα να ανεβάζει και η ίδια! Δεν βγάζεις άκρη, πραγματικά, δεν ξέρω τι σκέφτεστε μερικοί. Στην υπερπροσπάθεια σας να εκδηλώσετε τις ευαισθησίες σας αλλά και την ανάγκη σας για παραλία, έχετε μπερδέψει τα μπούτια σας. Φυσικά και να πας στη θάλασσα, όμως μην κάνεις αυτό που μόλις έκραζες τους υπολοίπους που έκαναν!
Τα λόγια σου πρέπει να συνάδουν και με τις πράξεις σου.
Αν το πρέπει είναι δυνατή λέξη για σένα, ας την μετατρέψω σε «οφείλουν». Δεν μπορείς και πάλι να ωρύεσαι πως υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα των αδύναμων, των όσων έχουν ανάγκη, των παθούντων αλλά στην πράξη, ούτε καραμέλα να μη χαρίζεις. Με ένα ποστ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν καταφέρνεις τίποτα απολύτως. Αν αυτή η δημοσίευση δε δείχνει και από εσένα κάτι, μια προσπάθεια, μια κίνηση να βοηθήσεις πραγματικά.
Πάρε μέρος σε ένα φιλανθρωπικό αγώνα, δώρισε 5 ευρώ για ένα καλό σκοπό, χάρισε 3 ώρες εθελοντικής εργασίας και νιώσε τη χαρά του εθελοντισμού. Μην ανήκεις στην κατηγορία όσων μένουν μόνο στα κούφια λόγια. Το έχω δει αυτό στην πολυετή μου απασχόληση με τα ΑμεΑ. Πόσο κόσμο γνώρισα που θα ήθελε να βοηθήσει, θα ήθελε να στηρίξει, θα, θα. Όταν τους δίνω τρόπους για να το κάνουν, ξαφνικά δεν έχουν χρόνο, δυνάμεις, χρήματα. Όμως το θέμα δεν είναι οικονομικό.
Το πρόβλημα είναι αυτό που ισχύει για πολλούς: θέλουν μόνο να φανούν! Είναι αυτοί που όταν θα δωρίσουν στο Χαμόγελο του Παιδιού θα το αναφέρουν σε άπειρες δημοσιεύσεις μέχρι να πάρουν συγχαρητήρια και από το μακρινό φίλο τους που ζει στο Σασκάτσουαν του Καναδά! Η άλλη πλευρά της υποκρισίας είναι πως δε νοιάζεται πραγματικά. Απλά δώρισε γιατί ήταν trend(τάση) την ημέρα που το έκανε. Έπρεπε να νιώσει πως είναι επίκαιρος, άρα και αρεστός.
Ο θάνατος σου, η δημοσίευση μου!
Άφησα το χειρότερο για το τέλος, οι δημοσιεύσεις σε θέματα που αφορούν το θάνατο. Είτε προήλθε από δολοφονία, είτε από τις εξελίξεις σε μια πορεία με βίαια επεισόδια. Αν προέρχεται από πόλεμο, από φυσικές καταστροφές, από δυστυχήματα. Σαν τα κοράκια αμέσως να γίνει η δημοσίευση, με δακρύβρεχτα σχόλια. Λόγια τρυφερά, κατανόησης, συμπάθειας, λόγια για να δείξουν ότι συμπάσχουν. Αν εσύ από την άλλη πλευρά, δεν έχεις πράξει παρομοίως, είσαι αναίσθητος, αδιάφορος, σκληρός, μουλάρι. Δεν είσαι άνθρωπος, δεν κατανοείς τον ανθρώπινο πόνο. Και αμέσως μετά έρχεται η απόδειξη της υποκρισίας. Πως;
«Σου εύχομαι να πάθεις τα ίδια και εσύ, για να μάθεις. Να καεί το σπίτι σου, να πεθάνει το σκυλί σου, να χάσεις τη γάτα σου, να αρρωστήσει το παιδί σου. Είσαι γουρούνι, είσαι άθλιος, είσαι γελοία». Να συνεχίσω με τα ευχολόγια αυτών των συμπονετικών ανθρώπων; Που για τα μάτια του ψηφιακού κόσμου είναι ικανοί να καταραστούν τους πάντες; Να ακυρώσουν κάθε ιερό και όσιο, δικό τους και των άλλων; Να σου βγάλουν τα μάτια για να δείξουν πως τα δικά τους είναι καλύτερα, πιο έξυπνα και βλέπουν τα πάντα με τον μοναδικό ορθό τρόπο; Πιθανόν να βάλουν και φίλους τους, γνωστούς τους, μέλη ομάδας που ανήκουν, να σε βρίσουν όλοι μαζί. Η ισχύς εν τη ενώση, με λάθος κατανόηση και εφαρμογή του ρητού!
Αν έχεις στοιχειώδη αυτογνωσία, θα βρεις κάπου στα παραπάνω, στοιχεία του εαυτού σου. Όλοι είμαστε λάθος και όλοι πρέπει να δεχόμαστε την κριτική, ειδικά αυτή που σκοπό έχει να μας βελτιώσει. Μην παρασύρεσαι από τη δύναμη των Μέσων, των Λάθος υποδειγμάτων, του Υπερβολικού ζήλου. Μετρίασε τις πράξεις σου και να θυμάσαι πως είσαι στο Facebook, στο Instagram, στο Twitter. Μπορείς να επηρεάσεις τους φίλους σου προς το καλύτερο, μπορείς να φέρεις κάτι καλό όμως ποτέ μη πιστέψεις πως με μια δημοσίευση σου από τον καναπέ, θα αλλάξεις τη ροή αυτού του κόσμου. Κανείς μας δεν είναι τόσο σημαντικός, κανείς!
Κείμενο – σύνταξη: Βογιατζής Ηλίας για newsitamea.gr
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com