«Και θα ‘ναι πάντα το χαμόγελό σου εκεί Ανδρέα»: Η μέρα που «γεννήθηκε» το Χαμόγελο του Παιδιού
Ήταν 9 Δεκεμβρίου 1995, όταν χιλιάδες τηλεθεατές από όλη την Ελλάδα παρακολούθησαν την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη «Κόκκινη Κάρτα».
Μία εκπομπή – αναγγελία, μία εκπομπή πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, με πρωταγωνιστή ένα δεκάχρονο αγόρι, τον Ανδρέα Γιαννόπουλο.
Ένα παιδί που τους τελευταίους 18 μήνες, τότε, έδινε τη δική του άνιση μάχη με τη ζωή, λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας. Δίπλα του η οικογένεια του και καλεσμένοι της εκπομπής οι αγαπημένοι του καλλιτέχνες
Ο Ανδρέας δεν βρισκόταν στο studio της εκπομπής, για να μιλήσει για το δικό του πρόβλημα, όπως όλοι περίμεναν. Δε μίλησε για το πόσο πόναγε, για το πόσο προσπαθούσε. Βρισκότανε εκεί, για να παρουσιάσει το ημερολόγιο του, την επιθυμία του, το όραμά του.
Με λόγια ώριμα και ουσιαστικά, έκφραση μοναδικής δύναμης και ευαισθησίας, ξάφνιασε και ταρακούνησε την ελληνική κοινωνία, ζητώντας την ίδρυση ενός Συλλόγου για τα παιδιά.
Με μια χαρακτηριστική κίνηση ζωγράφισε ένα χαμόγελο στο δικό του πρόσωπο, ζητώντας όλα τα παιδιά του κόσμου να αποκτήσουν το δικαίωμα να χαμογελούν ευτυχισμένα.
Αυτός ο Σύλλογος θα λέγεται «Το Χαμόγελο του Παιδιού» και αυτές οι σκέψεις έγιναν ο σκοπός της ύπαρξής του….
«ΚΑΙ ΘΑ ΄ΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ ΕΚΕΙ ΑΝΔΡΕΑ…»
Ο μικρούλης αγαπούσε πολύ τον Θάνο Καλλίρη και ήθελε να τον γνωρίσει από κοντά. Εκείνος τίμησε την μνήμη μου με αυτό το υπέροχο και γλυκό τραγούδι στη σύνθεση και την ερμηνεία.
Το τραγούδι, σε στίχους της Ναταλίας Γερμανού, κυκλοφόρησε το 1998 και συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο του Θάνου Καλλίρη “Αγάπη ώρα μηδέν”
Οι στίχοι
Εκείνο που θυμάμαι πιο πολύ
στα μάτια σου να λάμπει ένα φως
να ταξιδεύει σαν ανήλικος θεός
στο πρόσωπό σου
Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
να μην ξεχάσεις την δική μας επαφή
τώρα που βρήκες σε μιαν άλλη διαδρομή
τον εαυτό σου
Μα είσαι εδώ πάντα εδώ
απ’ όλα τα χαμόγελα εσύ πιο φωτεινό
Όπου κι αν πάω
κάθε μέρα πιο πολύ θα σ’ αγαπάω
και την ελπίδα που ξυπνάει στην καρδιά μου σου χρωστάω
όπου κι αν πάω
Όπου κι αν πάω
τον ήλιο μες στα μάτια θα κοιτάω
ο ουρανός θα ‘χει για μας την ίδια θέα
και θα ‘ναι πάντα το χαμόγελό σου εκεί Αντρέα
Εκείνα που δεν πρόλαβες να πεις
τώρα κοιμούνται σε μια διάφανη σιωπή
στο μαξιλάρι σου κεντάω μιαν ευχή
να μην φοβάσαι
Εκείνα που δεν πρόλαβες να δεις
τώρα θα γίνουν εικόνα μαγική
ένα τραγούδι που θα μοιάζει προσευχή
να με θυμάσαι
Μα είσαι εδώ πάντα εδώ
απ’ όλα τα χαμόγελα εσύ πιο φωτεινό
Όπου κι αν πάω
κάθε μέρα πιο πολύ θα σ’ αγαπάω
και την ελπίδα που ξυπνάει στην καρδιά μου σου χρωστάω
όπου κι αν πάω
Όπου κι αν πάω
τον ήλιο μες στα μάτια θα κοιτάω
ο ουρανός θα ‘χει για μας την ίδια θέα
και θα ‘ναι πάντα το χαμόγελό σου εκεί Αντρέα
Πηγή : infokids.gr