Τα αδιόρατα προσωπεία του «Πνευματικού» ανθρώπου
Ασχολούμενος με τον διαλογισμό και με αυτό που αποκαλούμε γενικά «εσωτερική φιλοσοφία» μου προξενεί εντύπωση ότι οι άνθρωποι ακόμα και εκεί, όχι απλώς επιζητούν αλλά εναποθέτουν τις ελπίδες τους για ψυχική ανάταση σε κάποιον Δάσκαλο, ψυχολόγο ή σε γνώσεις από σεμινάρια.
Το να μαθαίνει κανείς, είναι πάρα πολύ καλό. Όμως είναι – οξύμωρο – σε έναν χώρο που εστιάζει στην ελευθερία και στην μη επιθυμία να υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που επιθυμούν να εξελιχθούν σε ψυχικό επίπεδο. Για παράδειγμα το να καλέσεις για φαγητό στο σπίτι μια παρέα φίλων ή το να γνωρίσεις μια ωραία γυναίκα ή να αγοράσεις ένα ωραίο ρούχο, εντάσσεται στα πλαίσια της πνευματικότητας; Το χειρότερο όμως είναι πως επειδή ασχολούνται με πνευματικά θέματα θεωρούν την «πνευματικότητά » τους δεδομένη, αψηφώντας ότι ακόμα και ο διαλογισμός, είναι ένας από τους τόσους δρόμους.
Για να τεκμηριώσω αυτό το επιχείρημα, θα επικαλεστώ τα λόγια του Βούδα ο οποίος είπε: «Γίνε κοινός». Πιθανότατα συμφωνούσε με τον Αριστοτέλη ο οποίος εισήγαγε την έννοια της ποιότητας σε κάθε τι. Δηλαδή, να είσαι μέσα στο σύνολο – να μην παριστάνεις τον ξεχωριστό – αλλά να είσαι συνειδητός σε ό,τι κάνεις. Το «συνειδητός », αφορά την προεπίγνωση των επιπτώσεων και την Μνημοσύνη.
Όλα αυτά συμβαίνουν διότι από μικροί έχουμε δεχτεί βαθιά στο μεδούλι μας τον «αυτοματισμό » και αυτό διαφαίνεται παντού. Στην εκπαίδευση, στην πολιτική, πρωτίστως στην καθημερινή συμπεριφορά μας και ιδιαίτερα στο σπίτι. Για αυτό τον λόγο, είναι επιτακτική η ανάγκη να στραφούμε στην αυτογνωσία, δηλαδή να αναγνωρίσουμε αυτές τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις και συμπεριφορές που μας κρατάνε δέσμιους στα ίδια και στα ίδια.
Να επικεντρωνόμαστε σε ερωτήματα όπως «τι κάνω», «πώς το δημιουργώ», «ποιες είναι οι ανάγκες μου» αλλά και στα απλά πράγματα της ζωής γιατι εκεί βρίσκεται η Ουσία. Όλα τα υπόλοιπα, ας έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα εμφανιστούν την κατάλληλη στιγμή. Εν ολίγοις να θυμάσαι πως ολόκληρη η ζωή είναι διαλογισμός.
Πνευματικός άνθρωπος κατά την άποψή μου είναι εκείνος που σέβεται τον εαυτό του και ρυθμίζει το νου του με τρόπο τέτοιο ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες του μέσα από την οποιαδήποτε είδους έκφρασή του και παράλληλα να υπολογίζει τις επιπτώσεις πριν πράξει ή πει κάτι ώστε να έχει το σθένος να αναλάβει τις ευθύνες του.
Γράφει ο Δημήτρης Μούχας
ΠΗΓΗ: enallaktikidrasi.com