Το σερφ (surf) δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει να μάθεις πώς να δαμάσεις πρώτα τη σανίδα του σερφ και μετά πώς να διαλέξεις το σωστό κύμα.
Θέλει εκπαίδευση από επαγγελματίες, χρόνο, καλή ισορροπία, ανάγνωση της θάλασσας, των κυμάτων και των ρευμάτων που κυριαρχούν τα νερά. Μπορεί να ακούγεται δύσκολο όμως χιλιάδες σέρφερς( surfers) ανά τον κόσμο το κάνουν καθημερινά. Ένα αξιοθαύμαστο θέαμα αν σκεφτεί κανείς πως όλα γίνονται με τη χρήση μιας σανίδας.
Όπως κάθε αθλητική δραστηριότητα, το σερφ είναι μια από αυτές που για τα περισσότερα άτομα με αναπηρία, είναι απαγορευτική. Με την έννοια πως δύσκολα να βρεις εκπαιδευτές για άτομα με αναπηρία και πόσο μάλλον για κάθε ηλικία! Επίσης όταν λόγω της αναπηρίας υπάρχει ο κίνδυνος να χάσεις τον έλεγχο και να ρισκάρεις τη ζωή σου. Όλα αλλάζουν όμως όταν υπάρχουν δεκάδες εθελοντές, επαγγελματίες του σερφ που είναι έτοιμοι να σε ταξιδέψουν.
Άλλος ένας λόγος για να αγαπήσει κάποιος την Αυστραλία είναι το σερφ. Εκατοντάδες παραλίες προσφέρουν τα κατάλληλα κύματα στους λάτρεις του θαλάσσιου σπορ. Η εμπειρία σε αυτή τη χωρά ξεπερνά πολλές άλλες παγκοσμίως. Αυτός είναι και ένας ακόμη λόγος που όλοι θέλουν να το δοκιμάσουν. Όλοι θέλουν να σερφάρουν στα κύματα του ωκεανού.
Σερφ για άτομα με αναπηρία
Μια από τις πιο διάσημες ακτές της Αυστραλίας είναι η Χρυσή Ακτή(Gold Coast). Εκεί 6 φορές το χρόνο συμβαίνει ένα μοναδικό γεγονός. 100 εθελοντές μαζεύονται και οργανώνουν μαθήματα και βουτιές στα κύματα με τη σανίδα του σερφ. Κάποιοι συμμετέχουν και στις έξι εκδηλώσεις και κάποιοι έρχονται σε μια-δυο από αυτές. Κανείς δεν λειτουργεί ανεξάρτητα και όλα ελέγχονται από επαγγελματίες σέρφερς.
Ο Ιαν(Ian Gay) ασχολείται με το σερφ για άτομα με αναπηρία από το 2004. Άτομα κάθε ηλικίας και αναπηρίας, μπορούν να ζήσουν την εμπειρία του σερφ. Μόνο ένας σέρφερ γνωρίζει το συναίσθημα. Την απόλαυση του να σε σπρώχνει μαζί του ένα κύμα. Την χαρά του να είσαι εκεί έξω στον ωκεανό. Είναι υπέροχο για εμάς και είναι ακόμα καλύτερο ότι μπορούμε να το μοιραστούμε και με άλλους.
Έχουμε εθελοντές που χωρίζονται σε γκρουπ ανάλογα με τα χρώματα που φοράνε. Τα μπλουζάκια του σερφ στην Αυστραλία ονομάζονται rashies. Εγώ και μερικοί ακόμα είμαστε οι υπεύθυνοι της παραλίας και οργανώνουμε όλη την εκδήλωση. Φροντίζουμε να τρέχουν όλα ομαλά. Όσοι φορούν τα κόκκινα rashies είναι οι αρχηγοί των ομάδων. Αυτοί που έχουν τις δεξιότητες να διαλέξουν τα κύματα και να κρατούν ασφαλείς όσους είναι πάνω στη σανίδα. Όσοι φορούν τα μπλε rashies είναι εθελοντές. Συνήθως δημιουργούμε έναν διάδρομο ασφαλείας και εκεί χρειάζεται ο μεγάλος αριθμός των εθελοντών.
Το να βλέπεις τα χαμόγελα των συμμετεχόντων στο πρόσωπο τους, την αγκαλιά που παίρνεις, είναι ένα τόσο αγνό συναίσθημα. Το να μπορείς να δώσεις κάτι πίσω, που είναι κάτι τόσο απλό για μένα όπως και για τους εθελοντές. Είμαστε απόλυτα χρηματοδοτημένοι από χορηγίες. Παίρνουμε δωρεές από κόσμο ή διάφορους οργανισμούς, όμως ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα προκύψει. Ότι χορηγίες δίνονται πηγαίνουν στην τράπεζα. Έτοιμες να χρησιμοποιηθούν για την αγορά νέου εξοπλισμού, φρεσκάρισμα των εξαρτημάτων, βοήθεια για κόστη που τρέχουν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης όπως για παράδειγμα ένα μπάρμπεκιου.
Οι γονείς το αγαπούν και τα παιδιά το λατρεύουν.
Συμμετέχουν άτομα με εγκεφαλική παραπληγία, τετραπληγίες, παιδιά με σύνδρομο Down, παιδιά και ενήλικες στο φάσμα του αυτισμού. Κάθε αναπηρία είναι αποδεκτή. Είναι τέτοια τα μέτρα ασφαλείας που δεν υπάρχει κίνδυνος για κανέναν. Η Petrea είναι η μητέρα του 7χρόνου Hudson. Ο οποίος πάσχει από έναν τύπο εγκεφαλικής παράλυσης που ονομάζεται δυστονική τετραπληγία. Η οποία επηρεάζει και τα τέσσερα άκρα. Στην περίπτωση αυτή, τα μηνύματα που έρχονται από τον εγκέφαλο δεν δίνουν τη σωστή εντολή ώστε να πόδια του να δουλέψουν τυπικά.
Η Petrea εξέφρασε την ευγνωμοσύνη για το πρόγραμμα και τους εθελοντές. Πρέπει να ευχαριστήσουμε όλους τους εθελοντές που προσφέρουν χρόνο και τη διάθεση τους, ώστε τα παιδιά μας να μπορούν να κάνουν σερφ. Στηριζόμαστε στην κοινότητα και σε αυτόν τον απίστευτα μεγάλο αριθμό εθελοντών που βρίσκεται εδώ για να μας βοηθήσει. Τα παιδιά αγαπούν να βλέπουν το βίντεο και τις φωτογραφίες μετά στο σπίτι. Είμαι εξαιρετικά ευγνώμων που ο γιος μου μπορεί και συμμετέχει σε κάτι που του προσφέρει μεγάλη διασκέδαση. Και εγώ μπορώ να καθίσω πίσω, να τον βλέπω, ναι το αγαπώ αυτό.
Μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο εδώ.
Έρευνα, μετάφραση, σύνταξη: Βογιατζής Ηλίας
Πηγή: ABC.net.au.