Γιατί προτίμησε την Ελλάδα αντί για το Χάρβαρντ. Πότε τον γνωρίσαμε πρώτη φορά.
Το κεντρικό πρόσωπο των ημερών, ο λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας είναι ένα γνήσιο τέκνο της ελληνικής ομογένειας που δε χάνει ευκαιρία να αναφέρεται στη νηφαλιότητα και την επιστημονική του προσήλωση.
Κάθε τόσο έρχονται στο φως λεπτομέρειες της επιστημονικής και προσωπικής δραστηριότητας και όλοι ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τον νηφάλιο επιστήμονα που από τα χείλη του κρέμεται όλη Ελλάδα κάθε απόγευμα ήταν από τους πρώτους που πήγαν στη Μόρια για να κάνει εμβόλια διφθερίτιδας σε ασθενείς της δομής, χωρίς να υπολογίσει τον βαθμό επικινδυνότητας πριν ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού.
Τον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα ως κορυφαίο επιστήμονα στον τομέα της Λοιμωξιολογίας τον γνώρισε -μάλλον ακροθιγώς- το τηλεοπτικό κοινό όταν πριν από δυόμισι χρόνια εμφανίστηκε σε πρωινή εκπομπή για να σχολιάσει το ζήτημα της υποτιθέμενης χολέρας που είχε ξεσπάσει στο νοσοκομείο “Ελενα”.
Εκεί ξεδίπλωσε με γαλήνια εγκράτεια την επιστημονική του τεχνογνωσία, τονίζοντας ότι δεν υπήρχε κάτι το ανησυχητικό. Αργότερα κλήθηκε πάλι στην τηλεόραση για να μιλήσει για τα επιβεβαιωμένα κρούσματα του ιού του Δυτικού Νείλου στην Ελλάδα. Και σε αυτή την εκπομπή πρόταξε διεξοδικά τις επιστημονικές του γνώσεις, δίχως να παραλείψει να τονίσει την ανάγκη ενίσχυσης των δομών υγείας για την αντιμετώπιση των πάσης φύσεως και προέλευσης ιών.
Γεννημένος στις στις 13 Οκτωβρίου του 1965 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, μετά την επάνοδό του στην Ελλάδα πήγε Γυμνάσιο και Λύκειο στο 15ο της Κυψέλης, απ’ όπου πήρε απολυτήριο με βαθμό 19 7/13, δηλαδή πιο “Άριστα” δεν γίνεται. Το 1984, στα 19 του χρόνια, δίνει εισαγωγικές εξετάσεις για την Ιατρική Σχολή και μπαίνει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μεταγράφεται ως αριστούχος μετά από δύο χρόνια στη Ιατρική Σχολή Αθήνας, από την οποία αποφοιτά με βαθμό πτυχίου “Αριστα” τον Μάρτιο του 1991.
Ακολουθεί η στρατιωτική του θητεία στο Πεζικό, όπου υπηρετεί ως γιατρός στα Κέντρα Εκπαίδευσης Υγειονομικού στο Μεσολόγγι, στην Άρτα, στη Σύμη, στη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού και στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, στο οποίο ειδικεύεται επί 6 μήνες στην Παθολογία. Κατόπιν κάνει το Αγροτικό του επί 9 μήνες στο Κέντρο Υγείας του Άστρους Κυνουρίας και στη συνέχεια συνεχίζει τις σπουδές του στις ΗΠΑ, όπου και παραμένει για 7 χρόνια ολοκληρώνοντας τη μεταπτυχιακή του εκπαίδευση. Αποκομίζει σημαντική κλινική εμπειρία στα τρία χρόνια παραμονής του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο “Albert Einstein” στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια, ενώ παράλληλα διδάσκει φοιτητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Temple στην ίδια πόλη.
Στη συνέχεια, μετά από αυστηρή διαδικασία επιλογής είναι ο μοναδικός υποψήφιος από ξένη χώρα που γίνεται δεκτός στο πρόγραμμα εξειδίκευσης στην Παθολογία – Λοιμωξιολογία σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία την Νέας Αγγλίας, το Beth Israel Deaconess της Βοστόνης, που αποτελεί το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ. Εξειδικεύεται εκεί επί 4 χρόνια με υποτροφία κλινικού ερευνητή και παίρνει μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Ιατρικές Επιστήμες από το Χάρβαρντ. Εχει ήδη λάβει άδεια άσκησης ιατρικού επαγγέλματος από την Πολιτεία της Μασαχουσέτης, ενώ μετά από επιτυχή συμμετοχή στις εξετάσεις πιστοποίησης της Αμερικανικής Επιτροπής Εσωτερικής Παθολογίας αποκτά ειδικότητα στη Λοιμωξιολογία.
Οι συμμαθητές του Σωτήρη Τσιόδρα μίλησαν αποκλειστικά στον Star και μοιράστηκαν περιστατικά της μαθητικής τους ζωής. Ο Σωτήρης Τσιόδρας ήταν ώριμος και μετρημένος από παιδί. Φορώντας τα γυαλιά του, στεκόταν με τον ίδιο τρόπο στον φακό, όπως και σήμερα. Την δεκαετία του ‘80 είχε πλάι του τους συμμαθητές του. Δεν υπήρχε Νίκος Χαρδαλιάς, δεν υπήρχε φυσικά ούτε ούτε κορονοϊός. Οι ανησυχίες ήταν άλλες.
“Με τον Σωτήρη ήμασταν συμμαθητές από το δημοτικό μέχρι την Γ’ λυκείου, για 12 χρόνια. Ο Σωτήρης ήταν πάντα ο αθόρυβος εργάτης. Δεν ήταν ούτε ο φασαριόζος, ούτε ο εξυπνάκιας, ούτε το σαΐνι, αλλά ούτε και ο απουσιολόγος. Ήταν ένα ήσυχο παιδί, ο αθόρυβος εργάτης”, αναφέρει παλιά συμμαθήτρια του καθηγητή και λοιμωξιολόγου.
Η Ευγενία Χριστιανούδη, συμμαθήτρια του Σωτήρη Τσιόδρα περιγράφει το αθώο φλερτ της με τον καθηγητή στο δημοτικό.
“Θυμάμαι ότι στην 5η Δημοτικού είχε βρει το θάρρος -που ήθελε θάρρος εκείνη την εποχή- και μου είχε ζητήσει να τα φτιάξουμε. Είχα μείνει εμβρόντητη, δεν υπήρχε κανείς που να μην κάνει παρέα με τον Σωτήρη. Βγαίναμε και παίζαμε όλοι μαζί μπουγέλα. Θυμάμαι την απορία των δασκάλων που δεν καταλάβαιναν πώς γίνεται τώρα αυτό, δηλαδή ένα παιδί που δεν ακούγεται ποτέ, να ξέρει τόσο καλά το μάθημα”, αναφέρει χαρακτηριστικά και προσθέτει ότι τα πάρτι και οι εκδρομές δεν έλειπαν από το πρόγραμμα.
Ο Σωτήρης Τσιόδρας φοίτησε στο 110ο Δημοτικό Σχολείο στη Φωκίωνος Νέγρη, αμέσως μόλις γύρισε από την Αυστραλία σε ηλικία 6 ετών. Οι γονείς του ήθελαν να σπουδάσει σε ελληνικό σχολείο.
Ο γιος του Παναγιώτη και της Φωτεινής από το Νεοχώρι Αρκαδίας βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη και έπαιρνε το ένα βραβείο μετά το άλλο. Κατάφερε να ξεχωρίσει στο Harvard και να κάνει μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα.
Ως κάτοχος διπλωμάτων κύρους, εξοπλισμένος με επάρκεια γνώσεων, σπουδαία νοσοκομειακή εμπειρία και γόνιμη κλινική έρευνα στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ και MIT, καθώς και πλούσιο διδακτικό έργο, θα μπορούσε να κάνει άνετα καριέρα στις ΗΠΑ. Ωστόσο παίρνει το ρίσκο και επιστρέφει (το 2001) στην Ελλάδα, όπου ολοκληρώνει το υποχρεωτικό από τον νόμο Αγροτικό του στο Κέντρο Υγείας Μεσσήνης.
Στο μεσοδιάστημα δραστηριοποιήθηκε ως λοιμωξιολόγος στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2002 στο Σολτ Λέικ, στην Πολιτεία Γιούτα των ΗΠΑ, ενώ στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, το 2004, ήταν ο υπεύθυνος γιατρός για το σύστημα Ολυμπιακής Συνδρομικής Επιτήρησης. Αεικίνητος στη μέχρι τώρα επιστημονική διαδρομή του, έχει δώσει δεκάδες διαλέξεις και ομιλίες σε νοσοκομεία, συνέδρια και ημερίδες, ενώ έχει κάνει εκατοντάδες δημοσιεύσεις σε βιβλία και επιστημονικά περιοδικά, τόσο σε εθνικό όσο και διεθνές επίπεδο.
Ενα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι με τη διδασκαλία του στην Ιατρική έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής στους φοιτητές του, οι οποίοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του έναν εξαιρετικό δάσκαλο, με άνεση στη μετάδοση των γνώσεων και ταυτόχρονα έναν καλοπροαίρετο άνθρωπο που τους εμπνέει, τους συμπαρίσταται και τους ενθαρρύνει.
Οσοι τον έχουν συναναστραφεί σε κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο κάνουν λόγο για έναν σεμνό, χαμηλών τόνων και ευγενικό άνθρωπο, με καθαρό βλέμμα και ρεαλιστικές προσεγγίσεις για την επιδίωξη εφικτών και αποτελεσματικών στόχων. Τρυφερός οικογενειάρχης, και μάλιστα πολύτεκνος καθώς είναι πατέρας επτά παιδιών, θα μπορούσε να εικάσει κανείς γι’ αυτόν ότι με τόσες ευθύνες -επειδή επιπλέον βρίσκεται με προθυμία καθημερινά στο μέτωπο της αντιμετώπισης του κορωνοϊού-, δεν θα είχε δευτερόλεπτο ελεύθερου χρόνου. Ωστόσο, ως συστηματικός άνθρωπος ξεκλέβει λίγες στιγμές για προσωπική αγαλλίαση.
Ως μελετητής της βυζαντινής υμνολογίας, με πολύχρονη μαθητεία και εξάσκηση, ψέλνει με ευσυνείδητη συνέπεια εκκλησιαστικούς ύμνους και τροπάρια των ιερών ακολουθιών κάθε Κυριακή σε εκκλησία της Κηφισιάς, περιοχή στην οποία διαμένει. Η ερασιτεχνική αυτή ενασχόλησή του αποδεικνύει για τους γνωστούς και τους οικείους του έναν χαρακτήρα με ήθος και ευαισθησία. Ως άνθρωπος όμως ικανός να παρασύρει το εκκλησίασμα σε μια ηχητικά απολαυστική συμμετοχικότητα, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την αληθινή αξία του ορθολογισμού. Γι’ αυτό και η εκφορά του λόγου του σχετικά με τις εξελίξεις για τον νέο κορονοϊό δεν είναι παρηγορητικά “κουρδισμένη” με το τρομοκρατημένο ακροατήριο.
thetoc.gr