Πριν λίγες ημέρες σας είχα γράψει για τη Σόφη (Sophie Etheridge) και την προσπάθεια της να διασχίσει το στενό της Μάγχης κολυμπώντας. Ένα δύσκολο εγχείρημα για τους περισσότερους κολυμβητές.
Πόσο μάλλον όταν η Σόφη μπορεί να κολυμπήσει μόνο με τα χέρια της ενώ παράλληλα η επαφή με το νερό της προκαλεί πόνους. Παρά τις δυσκολίες, τα κατάφερε και ολοκλήρωσε το παράτολμο εγχείρημα με επιτυχία!
Τι λέει η ίδια για την εμπειρία της
Σήμερα έβγαλε μια σύντομη ανακοίνωση μέσα από τα κοινωνικά της δίκτυα, μιλώντας για την εμπειρία ζωής που είχε. Πριν μια εβδομάδα ξεκίνησα για ένα κολύμπι που ήθελα να πραγματοποιήσω από όταν ήμουν έφηβη. Ένα κολύμπι που υπολόγιζα και ήλπιζα ότι θα μου πάρει περίπου 17 ώρες αλλά έδινα στον εαυτό μου το περισσότερο 20 ώρες μέσα στο νερό. Παρόλα αυτά όταν κάποιος με ρωτούσε πόσο νόμιζα ότι θα χρειαστεί απαντούσα πως ειλικρινά δε ξέρω, απλώς θα κολυμπήσω μέχρι να φτάσω εκεί. Και αυτό έκανα, 29 ώρες και 4 λεπτά κολύμβησης!
Καθώς βουτούσα από τη βάρκα είπα στον εαυτό μου ότι είναι τρελό, έτσι απλά μπήκα, κολύμπησα μέχρι την ακτή και παραδόξως σκαρφάλωσα έξω από το νερό και βγήκα. Με τον ήχο της κόρνας (για την εκκίνηση) βούτηξα και ξεκίνησα να κολυμπώ στις 12:22 μετα τα μεσάνυχτα της Τρίτης (22 Αυγούστου 2023).
Ένιωσα ιδιαιτέρως δυνατή μέσα στο νερό και είχα πολύ καλή πρόοδο όμως μια ώρα μετα, το κολυμβητικό σκουφάκι μου ξεκίνησε να με ενοχλεί καθώς άρχισε να γλιστράει και να με ενοχλεί όπως τραβούσε και τα γυαλάκια μου μαζί του.
Μετά από 1ωρα και 20 λεπτά είχα την πρώτη λήψη τροφής, όμως με ενόχλησε με το που την κατάπια. Μια ώρα αργότερα στην επόμενη, την έβγαλα αμέσως. Με έπιασε ένας μικρός πανικός γιατί ήξερα πως αν συνεχίσω να βγάζω τα θρεπτικά μου γεύματα δε θα καταφέρω ποτέ να φτάσω στη Γαλλία.
Οπότε απόσπασα τις αρνητικές σκέψεις περί τροφής με τις αρνητικές σκέψεις για το σκουφάκι μου και πόσο επιβαρυντικό είχε γίνει. Μέχρι που τελικά ανακοίνωσα στο πλήρωμα μου πως θέλω να το αλλάξω. Προσπαθώντας να κρατήσω το κεφάλι μου έξω από το νερό, στα σκοτεινά, στο Αγγλικό Κανάλι.
Ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις.
Θέλω να σας θυμίσω πως η Σόφη μπορεί να κολυμπήσει μόνο με τα χέρια. Αυτό σημαίνει πως ακόμα και το να αλλάξει το σκουφάκι της, ενώ είναι μέσα στο νερό, είναι ένας άθλος. Το πλήρωμα δεν επιτρέπεται να τη βοηθήσει κρατώντας την ή προσφέροντας αλλού είδους βοήθεια όσο κολυμπάει. Ναι ,μπορούν να της καλύψουν ανάγκες όπως φαγητό, νερό και αν χρειαστεί κάτι όπως ένα άλλο σκουφάκι. Όχι όμως να τη βοηθήσουν να το αλλάξει.
Δεν αρρώστησα με την επόμενη λήψη τροφής όμως ήταν η αρχή από αυτό που θα ήταν τελικά μια μεγάλη, ιδιαιτέρως μεγάλη μέρα στο γραφείο(εννοώντας στη θάλασσα). Έχω τόσες πολλές στιγμές και ιστορίες να σας πω.
Τις σκέψεις, τα συναισθήματα μου και αμέτρητες φορές που με την εσωτερική μου φωνή έλεγα είμαστε επιτέλους κοντά, συζητήσεις που είχα με τον εαυτό μου, όλα τα τραγούδια που τραγούδησα και τις ιστορίες που σκέφτηκα. Δημιουργούσα κακά αστεία και τα έβρισκα ξεκαρδιστικά, απλώς για να καταφέρω να συνεχίσω.
Ποτέ δε το έκανα για το ρεκόρ. Το έκανα για να προσπαθήσω να φέρω την αλλαγή ενώ παράλληλα έκανα κάτι που αγαπώ και για αυτό το λόγο δε θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανη.
Τώρα περιμένει ακόμα να γίνει έγκυρο το εγχείρημα της από τη σχετική επιτροπή. Όλα όμως φαίνονται θετικά ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Και στα μάτια όλων εμάς που παρακολουθούσαμε αυτό το ταξίδι και τη διαδρομή της είναι ήδη έγκυρη ως προσπάθεια.
Δεν δωρίσαμε χρήματα μόνο για να τα καταφέρει αλλά για την προσπάθεια της, που αξίζει όλα τα μπράβο! Η Σόφη κατάφερε αυτό που άλλοι δεν τολμούν σε όλη τους τη ζωή: να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο όνειρο της!
Η ιστορία της Σόφη και η απόφαση της να κολυμπήσει 34χλμ.
Το στενό της Μάγχης, στα αγγλικά ονομαζόμενο English Channel και στα γαλλικά La Manche, που σημαίνει κυριολεκτικά το Μανίκι. Έχει μια απόσταση από 34χλμ το μικρότερο πλάτος με μεγαλύτερο τα 240χλμ. Είναι ο πορθμός που χωρίζει τη Μεγάλη Βρετάνια με την υπόλοιπη Ευρώπη. Μπορεί τα νερά να είναι ρηχά, όμως παραμένουν ορμητικά και κρύα. Γιατί πηρέ μια τέτοια απόφαση η Σόφη;
Η Σόφη ήταν κολυμβήτρια από την παιδική της ηλικία και απολάμβανε να συμμετέχει σε τρίαθλο. Μέχρι που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο το 2011. Αυτό την άφησε με μόνιμο πόνο, περιορισμένη κινητικότητα και εξαρτωμένη από αναπηρικό αμαξίδιο. Διαγνώστηκε με ινομυαλγία, μια μακροχρόνια συνθήκη η οποία προκαλεί πόνους σε όλο το σώμα. Παράλληλα διαγνώστηκε και με το σύνδρομο CRPS.
Το σύνδρομο CRPS (Complex Regional Pain Syndrome) τύπου I και ΙΙ, αποτελεί μια ιδιαίτερή κατηγορία συνδρόμων πόνου με στοιχεία καυσαλγίας, συμμετοχή του αυτόνομου νευρικού συστήματος και ιδιαίτερη αντοχή σε συντηρητικές θεραπείες, με ή χωρίς τραυματισμό νεύρων. Παλαιότερα αναφερόταν ως συμπαθητική αλγοδυστροφία. *
Όπως περιγράφει η ίδια: μια όχι και τόσο κατανοητή πάθηση όπου το άτομο βιώνει επίμονο, έντονο και εξουθενωτικό πόνο. Αυτός ο πόνος μπορεί να απλωθεί σε όλο της το σώμα. Το βραδύ αναγκάζεται να κοιμάται με ένα κλουβί αναμεσά στα πόδια της ώστε το πάπλωμα να μην τα αγγίζει.
Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό άρθρο που περιγράφει τη ζωή και την απόφαση της Σόφη εδώ.
Έρευνα, μετάφραση, σύνταξη κειμένου: Βογιατζής Ηλίας
Πηγή: Sophie Etheridge – Adaptive Athlete
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com