Τα παιδιά ενός έως δύο ετών τα παιδιά περνούν ολοένα λιγότερο χρόνο κρεμασμένα από τη φούστα της μητέρας τους.
Σε αντίθεση όμως με αυτήν η φαινομενική ανεξαρτητοποίησή τους, θα υπάρχουν στιγμές που το παιδί σας θα νιώθει φοβισμένο και αγχωμένο. Αυτό συνήθως συμβαίνει γύρω στην ηλικία του ενός έτους.
Μπορεί να παρατηρήσετε ότι είναι πιο ήσυχο και λιγότερο άτακτο απ΄ότι συνήθως , ότι ντρέπεται πολύ τους ξένους και τις άγνωστες καταστάσεις και ότι μένει κολλημένο επάνω σας. Μπορεί να μοιάζει να έχει χάσει την όρεξή του . Όλα αυτά είναι γενικά σημάδια άγχους στα οποία πρέπει να ανταποκριθείτε αμέσως:
- Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσετε αυτά τα άγχη είναι να δώσετε στο παιδί σας ακόμη περισσότερη αγάπη και στοργή, καλλιεργώντας παράλληλα τη φυσική του περιέργεια, το περιπετειώδες πνεύμα του και την ολοένα μεγαλύτερη αίσθηση αυτοπεποίθησής του. Να εγκωμιάζετε και να ανταμείβετε κάθε του επίτευγμα. Το παιδί σας χρειάζεται την επιδοκιμασία σας και θα κάνει σχεδόν τα πάντα για να την κερδίσει, περιλαμβανομένης της επίδειξης μιας νέας ανεξαρτησίας , γι΄αυτό είναι πραγματικά πολύ εύκολο να το ενθαρρύνετε.
- Το παιδί που είναι προσκολλημένο με ασφάλεια στο γονιό του χρησιμοποιεί το γονιό ως βάση για τις εξερευνήσεις του, τις οποίες ξεκινά με αυτοπεποίθηση. Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι η παρουσία του ατόμου με το οποίο έχει σχέση ασφαλούς προσκόλλησης τα παιδί του επιτρέπει να αντιμετωπίζει τις νέες και πιθανώς τρομακτικές εμπειρίες καθώς και το άγχος που τις συνοδεύει.
Τα περισσότερα παιδιά έχουν ανασφάλειες. Σε άλλα εμφανίζονται σε μικρότερο βαθμό και σε άλλα σε μεγαλύτερο. Οι γονείς θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση ώστε εντοπίσουν έγκαιρα τους λόγους που κάνουν τα παιδιά να νοιώθουν ανασφαλή από μικρή ακόμα ηλικία και να προσπαθήσουν μέσα από διάφορους τρόπους να τα βοηθήσουν να πιστέψουν στον εαυτό τους.
ΠΗΓΗ: www.mothersblog.gr