Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί τα μωρά πιπιλίζουν τους αντίχειρές τους; Ή γιατί το μάσημα των τραγανών τροφίμων τους βοηθά να μελετήσουν καλύτερα; Ή γιατί κάποιοι μαθητές πιπιλίζουν τα ρούχα τους ή μασούν τις κορυφές από το μολύβι;
Ας το δούμε λοιπόν γιατί συμβαίνει.
Οι κινητικές δεξιότητες λοιπόν αρχίζουν να αναπτύσσονται, ενώ τα παιδιά είναι ακόμα στην κοιλιά της μητέρας τους. Γεννιούνται δηλαδή με την αντανακλαστική ικανότητα να πιπιλίζουν, να καταπίνουν και να αναπνέουν.
Τα παιδιά όμως εξερευνούν το περιβάλλον τους μέσα από τα στόματά τους. Τα μωρά πιπιλίζουν τις κούκλες ή τον αντίχειρα τους, προκειμένου να ηρεμήσουν. Όλοι γνωρίζουμε, ότι τα παιδιά μπορούν να συνεχίσουν το πιπίλισμα του αντίχειρα τους σε όλη την παιδική ηλικία.
Αυτό το κάνουν για να λειτουργήσουν ενάντια στην ένταση τους, φτιάχνοντας με αυτόν τον τρόπο τον δρόμο που τους οδηγεί στην ηρεμία.
Το μάσημα λοιπόν παρέχει πολλές ιδιοδεκτικές διεργασίες (επίγνωση του σώματος) και ανατροφοδότηση για να ικανοποιήσουν τα αισθητηριακά ερεθίσματα που τα παιδιά μπορούν να αναζητούν μέσα από το στόμα τους.
Δηλαδή μέσα από την αισθητικότητα του στόματος (γεύση πικρού, γλυκού κτλ), το παιδί μαθαίνει τον συντονισμό της κίνησης της γλώσσας (άρθρωση φωνημάτων), το φύσημα, το τραγάνισμα κτλ. Αυτές όλες οι διεργασίες πέρα από αυτά που αναφέραμε, προσφέρει ηρεμία στο σώμα, πιο γρήγορη μάθηση, προσοχή και καλύτερη στάση σώματος.
Η τσίχλα (διαφόρων γεύσεων) λοιπόν όπως αναφέραμε και στον τίτλο, είναι ένα μέσον ώστε τα παιδιά να μάθουν όλα τα παραπάνω και φυσικά να καταφέρουν αυτό που αναζητούν, την ηρεμία τους και την ρύθμιση του νευρικού τους συστήματος.
Τάσος Μώκας: Λογοθεραπευτής – Ειδικός Παιδαγωγός