Αρχικά να σας προειδοποιήσω πως ακολουθεί ένα θυμωμένο κείμενο. Που θα προσπαθήσω να κρατήσω έντιμο ως προς την ειλικρίνεια του αλλά δεν υπόσχομαι τιποτα για τους ενόχους. Η αφορμή είναι φυσικά η στυγνή δολοφονία ενός ανθρώπου, ρίχνοντας τον με σκουντιές από το πλοίο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πεις την αλήθεια και τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Δεν μπορεί κάνεις να μας πείσει ότι δεν έγινε έτσι.
Τον έσπρωξαν μια, δυο, τρεις φορές στη θάλασσα. Όχι όμως σε μια ήρεμη θαλασσίτσα, αλλά στους αγρίους παφλασμούς ενός πλοίου που αναχωρεί. Δεν τολμώ να σκεφτώ τις τελευταίες του σκέψεις και να μην ενοχληθούν τα εσώψυχα μου. Δεν θέλω και δεν θα περιγράψω το πως μπορεί να έφυγε αυτός ο άνθρωπος. Θα μείνω στα γεγονότα, ο Αντώνης δολοφονήθηκε. Από επαγγελματίες της θάλασσας και του ναυτικού. Σε μια χώρα που καμαρώνει για το ναυτικό της στόλο και το προσωπικό της. Όχι σε μια χώρα που η θάλασσα είναι κάτι άγνωστο.
Ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι, είναι η μειοψηφία όμως αυτή που πάντα λερώνει τον άσπρο καμβά. Είναι αυτή η πιτσιλιά κόκκινο που ματώνει τα πάντα. Ένας συνάνθρωπος μας σκοτώθηκε γιατί κάποιος σιχαμένος αποφάσισε πως δεν μπορεί να τον βάλει στο πλοίο. Εκτίμησε ότι η ζωή του εχει την αξία όσο 3 σκουντιές. Όχι την αξία του εισιτήριου, ούτε τα υπάρχοντα του. Θεώρησε ότι είναι ανώτερος και με τρία σκουντήματα μπορώ να σε κάνω ότι θέλω ρε ανθρωπάκι.
Ήταν άνθρωπος ή λαθρομετανάστης;
Το σχετικό βίντεο μου το έστειλε φίλος να το δω λίγη ώρα μετα το θλιβερό γεγονός. Το είδα δυο φορές, μόνο και μόνο για να σιγουρευτώ ότι είδα σωστά. Ήλπιζα πως σώθηκε, ήλπιζα πως κάποιος του έριξε ένα σχοινί. Ότι με έναν απίθανο τρόπο ο άνθρωπος τραυματισμένος θα έβγαινε στην επιφάνεια. Δεν έγινε ποτέ. Και σα να μη φτάνει αυτό που είδα, τα πράγματα έγιναν χειροτέρα. Λεπτά μετα το γεγονός ξεκίνησαν τα σχόλια κάτω από όλες τις αναδημοσιεύεις του βίντεο.
- Ήταν λαθρομετανάστης;
- Είχε εισιτήριο;
- Ήταν γύφτος;
- Γιατί προσπαθούσε να μπει τελευταία στιγμή;
- Ήταν σίγουρα μετανάστης.
- Δεν ήταν Έλληνας δηλαδή;
- Καλά του έκαναν, καλά να πάθει.
Διάβαζα και μετα από λίγα λεπτά το έκλεισα, είχα σιχαθεί. Ήθελα να τους ρωτήσω αν ήταν ο δικός σας άνθρωπος, θα λέγατε τα ίδια; Θα ρωτούσατε αν όντως είχε ο αδερφός σας εισιτήριο και αν δεν είχε καλά έκαναν και τον πέταξαν; Αν ήταν ο γιος σας και ήταν μετανάστης σε άλλη χώρα αυτό θα θέλατε να δείτε να είναι το τέλος του; Να χάνεται σε αναβρασμένα νερά; Αν ήταν Γύφτος, Ρώσος, Κινέζος, Αφρικανός, η ζωή του έχει λιγότερη αξία;
Ποιος νομίζεις ότι είσαι πραγματικά μίζερε ανθρωπάκο, που επειδή έτυχε να γεννηθείς στη μιζέρια της σύγχρονης Ελλάδας, πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος; Αλήθεια νομίζεις ότι το DNA σου δεν έχει αλλοιωθεί από αυτό των αρχαίων Ελλήνων; Επίσης γνωρίζεις βρε αγράμματε δικηγόρε, πως οι αρχαίοι Έλληνες μετανάστευαν συνέχεια στον τότε γνωστό κόσμο; Εξ ου και εξάπλωσαν το Ελληνικό πνεύμα, που σε σένα δεν είναι ούτε σταγόνα από οινόπνευμα; Νομίζεις ότι διαθέτεις την αρχοντιά της Επανάστασης; Ούτε μια τρίχα από τις φουστανέλες των ηρώων μας δεν είσαι όταν εύχεσαι θάνατο ψυχρό σε κάποιον που ποτέ δεν γνώρισες και ποτέ δε σε πείραξε.
Πόσο σιχαμένος άνθρωπος είσαι να ρωτάς αν ήταν μετανάστης ή λαθρομετανάστης; Πόσο χαμηλά έχεις πέσει για να ρωτάς αν έχει εισιτήριο, τι φοβάσαι μη χάσει ο εφοπλιστής τα χρήματα του; Για να μην νιώσεις εσύ κοροΐδο ότι πλήρωσες και πως ο άλλος έχει θράσος να μπουκάρει έτσι; Και του αξίζει να πεθάνει βρε ανήμπορε να σκεφτείς ανθρωπάκο; Νομίζεις πως θα συνταχτείς με το πλευρό που υπουργού Ναυτιλίας και θα γίνεις μέρος των εφοπλιστών; Που εξίσωσε τη θλίψη των οικογενειών των σιχαμένων, με αυτή της οικογένειας που έχασαν με αγροί τρόπο τον άνθρωπο τους;
Μέχρι πότε θα δημιουργούμε δικαιολογίες για τους ένοχους;
Πόσο άρρωστη είναι μια κοινωνία που προσπαθεί να δικαιολογήσει το δολοφόνο, το βιαστή, τον παράνομο; Πόσο σιχαμένη είναι μια χώρα όταν θεωρεί πως αν ήταν Έλληνας πολίτης ο κακοποιός δεν είναι δα και τόσο τρομερό το έγκλημα;
- Ήταν ωραίο παιδί ο πιλότος, τα ήθελε αυτή.
- Ήταν πονηρή αυτή, της άξιξε να καταστραφεί το πρόσωπο και η ζωή της.
- Ήταν νεαρός ο βιαστής και πλούσιος, σιγά μην τα έκανε αυτά που λένε.
Μια κοινωνία που δέχεται και συνάνθρωποι μας που ανέχονται αυτά τα σχόλια, με κάνουν να ντρέπομαι για την καταγωγή μου. Για τη χώρα που έτυχε να γεννηθώ, όπως όλοι μας. Ποια αρρώστια οδηγεί τους ανθρώπους να δικαιολογούν τον δικό τους αλλά να βγάζουν μίσος απύθμενο για τον ξένο; Σε μια περίοδο που κάηκε η χώρα, πλημμύρισε, επιζεί με κουπόνια και δανεικά από τις συντάξεις των γέροντων, είμαστε χειρότεροι. Χειρότεροι από χθες, χειρότεροι από 10 χρόνια πριν, χειρότεροι από πάντα.
Όχι όλοι ευτυχώς, όμως πόσο να αντέξει το χλωρό κλαρί αναμεσά στα ξερά; Όλα μαζί θα καούν στο τέλος. Ναι, η ζωή συνεχίζεται και όλα θα περάσουν. Τα έντονα συναισθήματα μας μπορεί να μας παρασέρνουν τώρα όμως τα γεγονότα είναι αυτά που μένουν. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με έπαρση, με φθόνο για τους ξένους(εκτός αν είναι πλούσιοι τουρίστες), με μίσος για τους κάτοικους της και με φόβο για το διαφορετικό. Τρέμει τον εχθρικό γείτονα ενώ δεν έχει καταλάβει πως μια χαρά αυτοκαταστρέφεται, δεν έχει ανάγκη να την αγγίξει άλλος. Λυπάμαι μόνο για τα νέα παιδιά που δεν επέλεξαν ούτε τη χώρα ούτε τα σπίτια που μεγαλώνουν.
Σχόλιο από έναν υποπλοίαρχο.
Ο φίλος μου Π.Σ. υποπλοίαρχος του Ναυτικού, έκανε μια δημοσίευση στον προσωπικό του λογαριασμό και μου παραχώρησε την άδεια να δημοσιεύσω τα όσα είπε. Με δική μου ευθύνη δεν δημοσιοποιώ το όνομα του, για να τον προστατεύσω από κακόβουλα σχόλια μετά. Μεταφέρω αυτούσιο αυτό που έγραψε και επειδή είναι επαγγελματίας της θάλασσας, για μένα έχει άλλη βαρύτητα το σχόλιο του.
“Σχετικά με τον τραγικό θάνατο του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη… θα ήθελα να εκφράσω τη βαθιά μου θλίψη και οργή.. τόσο για τον συνάνθρωπο μου αλλά ακόμα περισσότερο επειδή δολοφονήθηκε από “συναδέλφους” από χέρια που εκπαιδεύονται να σώζουν ανθρώπινες ζωές και να διαχειρίζονται επικίνδυνες/έκτακτες καταστάσεις επί του πλοίου όπως πυρκαγιά, ρύπανση, διαρροή, εγκατάλειψη πλοίου αλλά και “Ανθρώπου στη Θάλασσα!!!”
Χέρια που θα έπρεπε χωρίς δεύτερη σκέψη να πετάξουν ένα κυκλικό σωσίβιο με σχοινί και φως, ενώ παράλληλα να ζητηθεί άμεσα να κρατηθούν οι μηχανές του πλοίου και να σωθεί μια ζωή! <Μια ανθρώπινη Ζωή!> Αλλά βλέπεις η Ελλάδα μας.. η Χώρα μας.. ναι σε αυτή με τη ναυτική παράδοση δεν υπάρχει χρόνος για διάσωση..
2 λεπτά αρκούν να σώσεις,2 λεπτά αρκούν να σκοτώσεις.. Όλα είναι θέμα επιλογών προτεραιοτήτων, υπευθυνότητας, ανθεκτικότητας, ανθρωπιάς και συνείδησης! Δεν ακουμπάς άνθρωπο, πόσο μάλλον να σπρώξεις και να πετάξεις στη θάλασσα!!! Ντρέπομαι και λυπάμαι ειλικρινά για τέτοιου είδους “συναδέλφους” ανθρωπάκια.
Που προβάλουν την “εξουσία” τους και τον βαθμό τους με τόσο άνανδρο τρόπο και ταυτόχρονα παραβιάζουν όλα τα πρωτόκολλα αναχώρησης πλοίου, τους κανόνες διάσωσης στη θάλασσα όπου εξειδικεύονται περαιτέρω από τη Διεθνή Σύμβαση για την Ασφάλεια της Ανθρώπινης Ζωής στη Θάλασσα (SOLAS), τη Διεθνή Σύμβαση για τη Ναυτική Έρευνα και Διάσωση (SAR), όπως αυτή ισχύει με τις τροποποιήσεις του τεχνικού παραρτήματός της από την Επιτροπή Ασφάλειας του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ), καθώς και τις Οδηγίες για τη Μεταχείριση των Διασωθέντων στη Θάλασσα του ίδιου Οργανισμού (IMO Guidelines).
05.09.2023 Συγνώμη Αντώνη.”
Υ.Γ. δεν ανέφερα πουθενά στο κείμενο την αναπηρία του Αντώνη. Όχι γιατί δεν έπαιξε πιθανόν το ρολό της. Όμως το έγκλημα που διαπράχθηκε για εμένα είναι πέραν κάθε κατάστασης και είναι βαθύτερο. Ένα απόστημα που ζει και δυστυχώς το θυμόμαστε μόνο όταν μας πονάει περισσότερο.
Σύνταξη, επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com