Πήγε στο Δημαρχείο και κατάφερε να κερδίσει τα γρανάζια της γραφειοκρατίας! Δείτε πως..
Αποτελεί ακόμη θέμα συζήτησης στην οικογένειά σας, το εάν η μητρότητα μπορεί να θεωρηθεί επάγγελμα; Στην Ιαπωνία, η μητρότητα έχει επίσημα αναγνωριστεί ως εργασία, και για τον λόγο αυτό οι μητέρες λαμβάνουν κρατικές παροχές και προνόμια, ακόμα και αν δεν κατέχουν κάποια άλλη θέση εργασίας.
Τι είναι αυτό που ξέρουν οι Ιάπωνες και δεν το ξέρει ο υπόλοιπος κόσμος;
Διαβάστε την ιστορία μιας μητέρας και πείτε μας αν συμφωνείτε.
«Κάπου είχα διαβάσει για μια γυναίκα που ονομάζονταν Έμιλυ, η οποία είχε πάει στο δημαρχείο της περιοχής της για να ανανεώσει την άδεια οδήγησής της. Εκεί υπέβαλε την αίτηση της στον αρμόδιο υπάλληλο και ο υπάλληλος άρχισε να της κάνει κάποιες ερωτήσεις προκειμένου να συμπληρώσει τα απαραίτητα έγγραφα. Κάποια στιγμή ο υπάλληλος της ζήτησε να δηλώσει το επάγγελμα της. Εκείνη δίστασε, γιατί δεν ήταν σίγουρη για το πώς έπρεπε να χαρακτηρίσει τον εαυτό της.
Ο υπάλληλος διέκρινε τον δισταγμό της και της είπε: «Αυτό που θέλω να μου πείτε είναι εάν έχετε κάποια δουλειά ή είστε απλά…»
«Φυσικά και έχω δουλειά,» τον διέκοψε η Έμιλυ εκνευρισμένη. «Είμαι μητέρα.»
«Εμείς όμως δεν μπορούμε να σημειώσουμε το «μητέρα» ως επάγγελμα. Το «νοικοκυρά» νομίζω ότι είναι πιο κατάλληλο» της απάντησε ο υπάλληλος με έμφαση.
Είχα ξεχάσει το περιστατικό αυτό μέχρι που κάποια στιγμή βρέθηκα και εγώ η ίδια σε μια παρόμοια κατάσταση. Η υπεύθυνη στο δημαρχείο όπου απευθύνθηκα ήταν προφανώς μια γυναίκα καριέρας, συγκροτημένη , αποτελεσματική και έχοντας σίγουρα στην κατοχή της ένα ηχηρό τίτλο, όπως, «Διευθύντρια γραφείου ανασυγκρότησης» ή «Τομεάρχης ανθρωπίνου δυναμικού».
«Ποιο είναι το επάγγελμά σας;» Με ρώτησε κοφτά.
Δεν ξέρω πως μου ήρθε αλλά οι λέξεις απλά πετάχτηκαν από το στόμα μου..
«Είμαι Επιστημονικός Συνεργάτης στον τομέα της Παιδικής Ανάπτυξης και των Ανθρωπίνων Σχέσεων» .
Η υπάλληλος έκανε μια παύση, το ακριβό στυλό που κρατούσε έμεινε μετέωρο στο χέρι της, σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε σαν να μην είχε ακούσει σωστά.
Επανέλαβα τον τίτλο αργά, τονίζοντας τις πιο σημαντικές λέξεις. Τότε με κοίταξε με θαυμασμό και η απασχόληση μου καταχωρήθηκε με έντονους χαρακτήρες και μαύρο μελάνι στο επίσημο ερωτηματολόγιο.
«Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω,» είπε η υπάλληλος με μεγάλο ενδιαφέρον, «τι ακριβώς κάνετε στον τομέα σας;»
Ψύχραιμα και χωρίς κανένα ίχνος ταραχής στη φωνή μου, άκουσα τον εαυτό μου να της απαντάει:
«Έχω ένα συνεχές πρόγραμμα ερευνών (ποια μητέρα δεν έχει;) στο εργαστήριο αλλά και στο πεδίο (κανονικά θα έπρεπε να της πως σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους).
Δουλεύω για το μεταπτυχιακό μου και έχω ήδη τέσσερα βραβεία (τις κόρες μου). Φυσικά, η εργασία την οποία ασκώ είναι μια από τις πιο απαιτητικές στις ανθρωπιστικές επιστήμες (οποιαδήποτε μητέρα αν μπορεί ας διαφωνήσει μαζί μου), και συχνά εργάζομαι περισσότερες από 14 ώρες την ημέρα (για την ακρίβεια 24 ώρες την ημέρα και 7 ημέρες την εβδομάδα)). Αλλά η εργασία μου είναι μεγαλύτερη από ό, τι απαιτούν οι περισσότερες άλλες επαγγελματικές σταδιοδρομίες και η ανταμοιβή μου είναι περισσότερο η ικανοποίηση παρά κάποιο χρηματικό ποσό.»»
Η φωνή της γραμματέως γέμιζε όλο και περισσότερο σεβασμό και θαυμασμό καθώς συμπλήρωνε τα απαραίτητα έγγραφα. Όταν τελειώσαμε σηκώθηκε από την θέση της και με συνόδευσε προσωπικά έως την πόρτα.
Καθώς έφτασα σπίτι και πλησιάζοντας την εξώπορτα μας και τον χώρο της νέας ξεχωριστής και λαμπερής νέα μου καριέρας, με υποδέχτηκαν οι βοηθοί του εργαστηρίου μου – ηλικίας 13, 7 και 3. Στον επάνω όροφο, μπορούσα να ακούσω το νέο πειραματικό μας μοντέλο (το 6-μηνών μωρό μας), για την ανάπτυξη και δοκιμή ενός νέου λεκτικού κώδικα επικοινωνίας.
Ένιωσα θρίαμβο! Είχα καταφέρει να νικήσω τα γρανάζια της γραφειοκρατίας! Και είχα καταφέρει να καταχωρηθώ σε επίσημα αρχεία, ως κάποια πιο διακεκριμένη και πιο απαραίτητη για την ανθρωπότητα από μια «απλώς μητέρα.»
Μητρότητα: μια λαμπρή καριέρα! Ειδικά όταν υπάρχει και ένας επίσημος τίτλος.
Μήπως αυτό θα έπρεπε να δίνει στις γιαγιάδες τον τίτλο του «Υποδιευθυντή συνεργάτη έρευνας στον τομέα της Παιδικής Ανάπτυξης και των Ανθρωπίνων Σχέσεων» και στις προγιαγιάδες τον τίτλο του «Διευθυντή συνεργάτη έρευνας»;» Έτσι νομίζω! Πιστεύω επίσης ότι οι θείες θα έπρεπε να ονομάζονται » Βοηθοί Συνεργάτες Έρευνας».
ΠΗΓΗ: www.dinfo.gr