Πασίγνωστο παυσίπονο ίσως προλαμβάνει το Αλτσχάιμερ- Δείτε ποιο είναι.

Το πιο πιθανό είναι πως έχετε πάρει ιβουπροφαίνη αρκετές φορές, είτε για να διευκολύνετε τον πονοκέφαλο είτε για να ανακουφίσετε έναν πόνο στο σώμα. Αλλά, σύμφωνα με νέα έρευνα, το γνωστό αυτό παυσίπονο φάρμακο ίσως πετυχαίνει πολλά περισσότερα από την ανακούφιση του πόνου.

Συγκεκριμένα, ερευνητές υποστηρίζουν ότι μια ημερήσια δόση ιβουπροφαίνης θα μπορούσε να αποτρέψει την νόσο του Αλτσχάιμερ!

Με επικεφαλής τον δρ. Patrick McGeer, ο οποίος είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Aurin Biotech στον Καναδά, η μελέτη περιγράφει το πώς η ιβουπροφαίνη -ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο (ΜΣΑΦ)- θα μπορούσε να μειώσει την φλεγμονή, η οποία προκαλείται από ένα πεπτίδιο που σχετίζεται με το Αλτσχάιμερ.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Alzheimer’s Disease.

Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας. Οι ακριβείς αιτίες της νόσου του Alzheimer εξακολουθούν να μην είναι γνωστές, αλλά μια κολλώδης πρωτεΐνη, που ονομάζεται βήτα-αμυλοειδές, πιστεύεται ότι παίζει ρόλο στην ανάπτυξή της ασθένειας.

Είναι η ιβουπροφαίνη μια “πραγματική επανάσταση” στην πρόληψη του Αλτσχάιμερ;

Στην δημοσίευσή τους τους, οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η ιβουπροφαίνη θα μπορούσε να αποτρέψει την ανάπτυξη του Αλτσχάιμερ σε άτομα με υψηλά επίπεδα “Abeta 42”.

Ο δρ. McGeer και οι συνεργάτες του επισημαίνουν σε προηγούμενή τους έρευνα, ότι το Abeta 42 προκαλεί μια φλεγμονώδη αντίδραση. Η αντίδραση αυτή θα μπορούσε να μειωθεί με την ιβουπροφαίνη και άλλα ΜΣΑΦ και να σταματήσει εξαρχής η πρόοδος του Αλτσχάιμερ.

Οι επιστήμονες λένε ότι επισήμανση του κινδύνου για Alzheimer μέσω μιας εξέτασης σάλιου θα προσφέρει στους ανθρώπους την ευκαιρία να αποτρέψουν την ανάπτυξη της νόσου μιας ημερήσιας δόσης ιβουπροφαίνης.

“Γνωρίζουμε ότι ο επιπολασμός του Αλτσχάιμερ αρχίζει στην ηλικία των 65 ετών. Συνιστούμε να γίνονται τεστ σάλιου από ηλικία περίπου 55 ετών, όταν και πιστεύεται ότι αρχίζει η νόσος […] Εάν παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα Abeta 42, τότε είναι η ώρα να αρχίσετε να παίρνετε καθημερινά ιβουπροφαίνη για να αποφύγετε το Αλτσχάιμερ”. – δρ. Patrick McGeer

Ο ίδιος χαιρετίζει το τεστ σάλιου ως “πραγματική επανάσταση” επειδή αφήνει ελπίδες ότι η νόσος του Alzheimer μπορεί τελικά να εξαλειφθεί. Ωστόσο, οι ισχυρισμοί του δρ. McGeer αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό από την επιστημονική κοινότητα.

Πολύ πρόωρη μια επίσημη σύσταση για την καθημερινή λήψη ιβουπροφαίνης

Ο δρ. Doug Brown, επικεφαλής ερευνητής του οργανισμού Alzheimer’s Society στο Ηνωμένο Βασίλειο, πιστεύει ότι είναι πολύ νωρίς για να συστήσουμε καθημερινά την ιβουπροφαίνη για την πρόληψη του Αλτσχάιμερ.

“Από μελέτες που συγκεντρώνουν μεγάλες ποσότητες πληροφοριών από ιατρικά αρχεία από χιλιάδες ανθρώπους, ξεπήδησε η ιδέα ότι η λήψη ιβουπροφαίνης και άλλων ΜΣΑΦ μπορεί να συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο άνοιας […] Αλλά τα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών με αυτά τα φάρμακα ήταν απογοητευτικά μέχρι στιγμής”.

Και πρόσθεσε: “Η πρόταση των ερευνητών σε αυτή την έρευνα, ότι η λήψη ενός καθημερινού αντιφλεγμονώδους φαρμάκου μόλις προκύψει ένα θετικό τεστ σάλιου για τον κίνδυνο άνοιας είναι πρόωρη, με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν αυτή τη στιγμή”.

Επιπτώσεις χρόνιας χρήσης ΜΣΑΦ

Σημειώνει επίσης τους κινδύνους της μακροχρόνιας χρήσης ΜΣΑΦ, συμπεριλαμβανομένης της εντερικής αιμορραγίας και των ελκών του στομάχου. Τα ΜΣΑΦ μπορεί επίσης να αλληλεπιδράσουν με άλλα φάρμακα, όπως η βαρφαρίνη, και να προκαλέσουν επιβλαβείς επιδράσεις.

“Συνιστούμε πάντα να ενημερώνετε τον γιατρό σας πριν αλλάξετε το φάρμακο σας”, λέει ο δρ. Μπράουν.

***
Ποια είναι τα συνήθη συμπτώματα της νόσου Αλτσχάιμερ;

Τα συμπτώματα εισβάλλουν βαθμιαία, συνήθως σε διάστημα αρκετών ετών και ακολουθούν προοδευτικά επιδεινούμενη πορεία. Για το λόγο αυτό, πολλές φορές οι ασθενείς και οι οικογένειές τους δυσκολεύονται να τοποθετήσουν χρονικά την έναρξή τους. Μερικές φορές, όταν η νόσος βρίσκεται ακόμα στο προκλινικό στάδιο εμφανίζονται απότομα συμπτώματα οξείας σύγχυσης κατά τη διάρκεια μιας εμπύρετης λοίμωξης ή μιας χειρουργικής επέμβασης, τα οποία βελτιώνονται τις επόμενες ημέρες (κάτι που ενδεχομένως αντικατοπτρίζει την προσωρινή υπερκέραση των κινητοποιημένων μηχανισμών εφεδρείας ενός ήδη ευπαθούς εγκεφάλου).

Διαταραχή της μνήμης

Είναι συχνότερο πρώτο σύμπτωμα και αφορά κυρίως τη μορφή μνήμης που ονομάζεται επεισοδιακή. Η επεισοδιακή μνήμη εκφράζει ουσιαστικά την ικανότητά μας να διατηρούμε ένα είδος «νοητικής αυτοβιογραφίας». Τη χρησιμοποιούμε όταν, για παράδειγμα, ανακαλούμε:

• πράγματα που μας συνέβησαν
• συζητήσεις που κάναμε
• που παρκάραμε το αυτοκίνητό μας
• που ήμασταν το προηγούμενο Σάββατο
• τι φάγαμε για πρωινό
• που βάλαμε τα κλειδιά του σπιτιού

Παρά το γεγονός ότι η επεισοδιακή μνήμη εκτείνεται χρονικά από λεπτά έως έτη, όταν διαταράσσεται, οι πρόσφατες μνήμες είναι αυτές που χάνονται ευκολότερα. Στην πράξη, ένα πολύ συχνό σύμπτωμα διαταραχής της μνήμης είναι η συνεχής επανάληψη των ίδιων ερωτήσεων. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, οι δυσκολίες γίνονται ολοένα και πιο εμφανείς, επηρεάζεται η ικανότητα προσανατολισμού στο χρόνο (οι ασθενείς μπορεί να μη γνωρίζουν την ημερομηνία, την ημέρα, το μήνα ή ακόμα και το έτος) ενώ συχνά κάνουν την εμφάνισή τους διαταραχές και σε άλλα είδη μνήμης.

Επισημαίνεται ότι οι δυσκολίες στη μνήμη είναι πολύ συχνές στον πληθυσμό (ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικίες) και πολλές φορές οφείλονται σε καλοήθεις καταστάσεις.

Διαταραχή του λόγου

Εκδηλώνεται αρχικά με δυσκολία στην ανεύρεση των λέξεων και με μείωση της ευφράδειας. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, τα προβλήματα στο λόγο γίνονται πιο έντονα. Οι ασθενείς μπορεί να δυσκολεύονται να συμμετέχουν σε συζητήσεις, το λεξιλόγιο μειώνεται δραστικά, εμφανίζονται γραμματικά και συντακτικά λάθη, ενώ σε προχωρημένα στάδια καθίσταται δύσκολη ακόμα και η απλή επικοινωνία.

Διαταραχή της αντίληψης του χώρου

Το σύμπτωμα αυτό εμφανίζεται συνήθως σχετικά νωρίς στην πορεία της νόσου. Εκδηλώνεται ως αδυναμία προσανατολισμού, αρχικά σε άγνωστες και αργότερα σε γνωστές  περιοχές. Σε προχωρημένα στάδια συμβαίνει ακόμα και μέσα στην ίδια την κατοικία. Συχνά συνυπάρχει με δυσκολία στην εκτίμηση των αποστάσεων και της ταχύτητας. Η διαταραχή προσανατολισμού στο χώρο αυξάνει τον κίνδυνο να συμβούν επεισόδια κατά τα οποία ο ασθενής «χάνεται» ή περιπλανάται εκτός οικίας.

Δυσκολία στον προγραμματισμό και στην εκτέλεση σύνθετων δραστηριοτήτων

Αποτελούν συμπτώματα που υποδηλώνουν διαταραχή των εκτελεστικών λειτουργιών του εγκεφάλου. Οι τελευταίες είναι το σύνολο των ανώτερων λειτουργιών που μας επιτρέπουν να ανταποκρινόμαστε σε μεταβαλλόμενες απαιτήσεις και να προσαρμόζουμε τη συμπεριφορά μας αντίστοιχα με την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Τα συμπτώματα αυτά συχνά συνυπάρχουν με επηρεασμένη κριτική και αφαιρετική ικανότητα και απώλεια της εναισθησίας (μη επίγνωση του προβλήματος).

Απραξία

Είναι η αδυναμία εκούσιας εκτέλεσης μιας ενέργειας (η οποία απαιτεί συντονισμένη κίνηση ενός ή περισσότερων μελών του σώματος), παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει βλάβη στο κινητικό ή αισθητικό σύστημα (όπως παράλυση). Η απραξία αντιπροσωπεύει διαταραχή του προγραμματισμού της κίνησης από τον εγκέφαλο και μπορεί να λάβει πολλές μορφές: για παράδειγμα, οι ασθενείς μπορεί να μην γνωρίζουν πως να χρησιμοποιήσουν ένα εργαλείο ή μια οικιακή συσκευή.

Συμπεριφορικά και ψυχολογικά συμπτώματα

Εμφανίζονται συχνά  στη νόσο Alzheimer και συνήθως γίνονται περισσότερο εμφανή στο μέσο και προχωρημένο στάδιο. Στα πρώιμα στάδια, είναι συχνότερη η εμφάνιση κάποιου βαθμού απάθειας, έλλειψης ενεργητικότητας και απόσυρσης από ενδιαφέροντα και ασχολίες. Από τα υπόλοιπα συμπεριφορικά και ψυχολογικά συμπτώματα, τα συνηθέστερα είναι:

• Κατάθλιψη
• Άγχος
• Ανάρμοστη συμπεριφορά – άρση αναστολών (ξένη προς την προσωπικότητα του ασθενούς)
• Διέγερση και επιθετικότητα
• Παραληρητικές ιδέες (συνήθως απειλητικού περιεχομένου, για παράδειγμα «με κλέβουν», «κάποιος θα μπει στο σπίτι», «θέλουν να μου κάνουν κακό», «ο/η σύζυγός μου με απατά», κτλ)
• Οπτικές ψευδαισθήσεις
• Διαταραχές του ύπνου

 

ΠΗΓΗ: www.iatropedia.gr  ,  www.medicalnewstoday.com