Τα τικ, οι νευρικές αυτές συσπάσεις δηλαδή, συνήθως είναι το τίναγμα τα μαλλιών, το τρεμόπαιγμα των βλεφάρων, το άγγιγμα τής μύτης ή του ματιού, εμφανίζονται κυρίως σε ηλικίες λίγο πριν από το δημοτικό και κατά τον πρώτο χρόνο φοίτησης σε αυτό.
Υπάρχουν και τα φωνητικά τικ, που τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από εκφράσεις του προσώπου ή λέξεις με υβριστικό περιεχόμενο. Τα παιδιά, που έχουν φωνητικό τικ, συνήθως επαναλαμβάνουν την τελευταία φράση του συνομιλητή τους.
Όλα αυτά τα φαινόμενα γίνονται εντονότερα, όταν το παιδί είναι σε κατάσταση άγχους, κουρασμένο και πάντα δημιουργούν μία δυσάρεστη ατμόσφαιρα τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο.
Τ’ί κάνουμε με τα Τικ;
Ευτυχώς είναι σπάνιες οι φορές, που τα παιδικά τικ εξελίσσονται σε χρόνια. Συνήθως έρχονται και φεύγουν μετά από μήνες ή -κατά το χειρότερο σενάριο- μετά από δύο χρόνια. Εάν συνεχίζεται, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό και σίγουρα δεν είναι λύση η φωνή και η τιμωρία.
Μην κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι το παιδί μπορεί να ελέγχει την κατάστασή του, εάν σταματήσει για 1-2 μέρες το τικ και μετά το επαναφέρει στην καθημερινότητά του.
Εάν το τιμωρήσετε ή του βάλετε τις φωνές, είναι δεδομένο ότι θα κάνετε την κατάσταση χειρότερη, καθώς το παιδί αισθάνεται ακόμα περισσότερη πίεση και ένταση, με αποτέλεσμα όσο και να “προσπαθεί” να μην μπορεί να το αποβάλει.
Κάνετε υπομονή, μιλήστε όμορφα και ήρεμα, χωρίς ένταση και, εάν δεν υποχωρεί το φαινόμενο, ρωτήστε έναν ειδικό, ο οποίος θα σας συμβουλεύσει, ανάλογα με τα συμπτώματα.
mother.gr