Ο σύγχρονος άνθρωπος ξεκινά με ένα ταξίδι πίστης, και η πίστη σκοτώνει την αναζήτηση. Γίνεται όλα και πιο γνωστικός. Τότε ξεκινά και η εκπαίδευση, τότε έρχεται και η θρησκευτική εκπαίδευση, και αρχίζει μια ατέρμονη πορεία για απόκτηση γνώσης. Όμως όλη αυτή η γνώση είναι μάταιη – όχι μόνο μάταιη, αλλά και δηλητηριώδης. Επειδή όλα πήγαν λάθος από την αρχή.
Το ερώτημα δεν τέθηκε, και η απάντηση εμφυτεύτηκε στο μυαλό, και από τότε απλά συλλέγει όλο και περισσότερες απαντήσεις. Έχει εντελώς ξεχάσει ότι η όποια απάντηση δεν είναι προϊόν αναζήτησης και είναι άνευ ουσίας. Οπότε η μοναδική ποιότητα του αναζητητή είναι ότι απλά δεν πιστεύει, ότι δεν είναι πιστός σε κάτι, ότι είναι έτοιμος να δηλώσει άγνοια παρά γνώστης πραγμάτων, η άγνοια είναι ότι πιο φυσικό, απλό, και αθώο.
Μόνο μέσα από την άγνοια υπάρχει η πιθανότητα, σχεδόν η βεβαιότητα, ότι θα ξεπηδήσει η ερώτηση, και έτσι το ταξίδι θα ξεκινήσει. Αλλά μέσα στην γνώση είσαι απλά χαμένος μέσα σε ένα δάσος από λέξεις, θεωρίες, σπουδές, δόγματα. Και είναι τόσο πολλά, και τόσο αλληλοσυγκρουόμενα, που σύντομα θα ανακαλύψεις πόσο πιο μπερδεμένος είσαι… Όσο πιο γνωστικός τόσο πιο μπερδεμένος.
Σε ό,τι αφορά εμένα η καλύτερη ποιότητα ενός αναζητητή της αλήθειας είναι ότι ξεκόβει τον εαυτό του από όλα τα συστήματα αξιών, από όλη την “δανεική” γνώση – με απλά λόγια, να έχει το θάρρος της άγνοιας παρά να έχει μια γνώση δανεική. Η άγνοια έχει μια μοναδική ομορφιά, τουλάχιστον είναι δική σου, αυθεντική, μοναδική. Είναι μέρος της ύπαρξης σου. Είναι το αίμα, τα κόκαλα, ο ιστός σου. Η γνωστικότατα είναι άσχημη, και εντελώς άχρηστη. Σου έχει επιβληθεί από τους άλλους, και εσύ κουβαλάς αυτό το άχρηστο φορτίο. Το φορτίο είναι τέτοιο που δεν θα σου δώσει καμία ευκαιρία να αναζητήσεις την δική σου αλήθεια. Η συλλογή της γνώσης που έχεις θα σου δώσει αμέσως κάποια απάντηση ότι αυτή είναι η αληθινή απάντηση.
Πρώτη απόδοση: Πάνος Τσινόπουλος