Να σου λέει “θέλω” και να της λες “μπορώ”.
Να μην μετράς την απόσταση σε χιλιόμετρα αλλά σε τραγούδια.
Να διαβάζεις τις σιωπές της και να της μιλάς με αγκαλιές κι αγγίγματα.
Να σέβεσαι τα θέλω της και να την μαθαίνεις μέσα από τις επιλογές της.
Να την ακούς να σου μιλάει για την ζωή της, χωρίς να την κρίνεις.
Να ξέρεις πότε πρέπει να κάνεις ότι δεν βλέπεις τα δάκρυά της και πότε πρέπει να πάρεις από το πρόσωπό της τη θλίψη.
Να μαθαίνεις κάθε μέρα για εκείνη, κάτι που δεν ήξερες μέχρι χθες.
Να ξέρεις πώς της αρέσει ο καφές της, ποια ταινία της αρέσει στο σινεμά και ποια είναι η αγαπημένης της γωνιά στον καναπέ.
Να μαθαίνεις να τα αγαπημένα της φαγητά και να της τα φτιάχνεις τις μέρες που είναι κουρασμένη.
Να την μαθαίνεις κάθε μέρα για να καταλαβαίνεις τον τρόπο που κι εκείνη σε αγαπάει.
Να σε εμπιστεύεται για να σου αφήνει διαδρόμους για να φτάσεις στην καρδιά της.
Να κερδίζεις κάθε μέρα το στοίχημα που δεν κέρδισαν άλλοι με την ψυχή της.
Να χτίζεις κάθε μέρα το χαμόγελό της. Ακόμα κι όταν η ίδια το γκρεμίζει.
Να την φροντίζεις, να την νοιάζεσαι και να την αγαπάς, με τον μόνο τρόπο που αξίζει σε μια γυναίκα.
Να σου λέει “θέλω” και να της λες “μπορώ”, γιατί θα ξέρεις πως το θέλω της, είναι και δικό σου.
Αυτό είναι έρωτας.
Αλέξανδρος Χωριανούδης