Ακόμα και αν κάποιες αλλαγές είναι κάπως πρωτόγνωρες και περίεργες, σαν αυτή που βιώνουμε, δεν παύουν να αποτελούν ένα μάθημα ή ακόμη και μια αφύπνιση.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά. Αυτή της αβεβαιότητας και του φόβου απέναντι στο άγνωστο. Εντελώς, ανθρώπινα και φυσιολογικά συναισθήματα που οφείλονται στο γεγονός ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε την παρούσα κατάσταση – και ως γνωστόν ότι απέχει του δικού μας ελέγχου, φέρνει ανησυχία.
Μέσα από αυτή την δοκιμασία, την οποία ο καθένας μας χειρίζεται με τον δικό του μοναδικό τρόπο, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τον ολότελα αληθινό μας εαυτό και την ίδια μας την ιδιοσυγκρασία εν μέρει.
Γιατί αυτή η τεράστια αλλαγή στις ζωές μας, ήταν μια ευκαιρία για βαθιά και ουσιαστική ενδοσκόπηση. Ήταν μια υπενθύμιση, για το πόσο μικροί είμαστε και ότι κάποιες αλλαγές έρχονται στη ζωή μας, απροσδόκητα και εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εισπράττουμε πάντα το καλύτερο δυνατό.
Το να καταφέρεις να αντλείς το καλό, μέσα από ένα δυσάρεστο γεγονός προϋποθέτει εξάσκηση του μυαλού και του νου, ούτως ώστε να μπορεί να διακρίνει στο ελάχιστο τα θετικά πράγματα που αποκομίζει.
Η «γέννηση» ενός θετικού μυαλού αρχίζει από το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης. Ευγνωμοσύνη για ό,τι έχουμε αποκτήσει, για το παρόν μας, για την ίδια την ζωή..
Ευγνωμοσύνη και απλότητα. Οι άνθρωποι που έμαθαν να γεμίζουν την ψυχή τους με απλές, καθημερινές ευλογίες, είναι αυτοί που κατέχουν τα περισσότερα εφόδια υπομονής και αισιοδοξίας.
Να βρούμε την ομορφιά μέσα στην τόση άρνηση. Ούτως ή άλλως ένα μικρό φως μπορεί να λάμψει μέσα σ’ ένα άπειρο σκοτάδι.
Είμαι σίγουρη, ότι στο τέλος θα βγούμε κερδισμένοι, πιο πλούσιοι σε ψυχή και πνεύμα – και κυρίως η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Δέσποινα Χριστοφόρου