Ο Λεωνίδας ήταν ένας ναυτικός ο οποίος έλειπε για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Σε κάποιο ταξίδι, έμαθε ότι η σύζυγός του, η Φωτεινή, είχε συνάψει σχέση με κάποιον άλλον άνδρα στην Ελλάδα. Το γεγονός τον έκανε από τη μία έξαλλο αλλά από την άλλη ένιωθε συντετριμμένος, διότι την αγαπούσε πολύ.
Επιστρέφοντας πίσω, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε τη δύναμη να τη χωρίσει. Για την ακρίβεια, συνειδητοποίησε ότι την αγαπούσε πολύ για να μπορέσει να σκεφτεί να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του χωρίς εκείνη. Ο Λεωνίδας ήρθε αντιμέτωπος με ένα τρομερό συμβάν. Δεν ήταν η απάτη της συζύγου του. Ήταν η κατάρρευση της εμπιστοσύνης του.
Καταλαβαίνοντας όμως ότι δεν ήθελε να τη χωρίσει, προσπάθησε να εκλογικεύσει τα πράγματα. Προσπάθησε ακόμα και να αναλάβει ένα μέρος της ευθύνης. Εκείνος έλειπε τακτικά, η Φωτεινή ήταν μόνη για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Το γεγονός ότι μετακόμιζαν τακτικά δεν της επέτρεπε να έχει βαθιές φιλίες, ούτε να βρίσκεται κοντά στους συγγενείς της.
Όσο όμως κι αν προσπαθούσε να εκλογικεύσει την κατάσταση και να θεωρήσει τον εαυτό του συνυπεύθυνο, δεν μπορούσε με τίποτα να νιώθει ασφαλής για το μέλλον. Βλέπετε, η εμπιστοσύνη χρειάζεται πολύ δουλειά για να χτιστεί αλλά μόλις μια στιγμή για να ισοπεδωθεί. Ο Λεωνίδας αποφάσισε να παραιτηθεί από το Ναυτικό διότι αμφέβαλλε αν θα ένιωθε ποτέ σίγουρος για τη σύντροφό του καθώς θα έπρεπε να λείπει για μήνες από το σπίτι του.
Σταδιακά όμως κατάλαβε επίσης ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης, αργά ή γρήγορα, θα κατέστρεφε το γάμο τους. Η καχυποψία του δεν τον έκανε απλά μίζερο αλλά είχε δημιουργήσει και μια ατμόσφαιρα τρομοκρατίας στη Φωτεινή. Εάν καθυστερούσε έστω λίγα λεπτά, γνώριζε ότι θα γίνονταν φασαρίες και ότι θα περνούσε ανάκριση.
Με πολύ προσπάθεια, ο Λεωνίδας μετρίασε την αντίδρασή του και προσπαθούσε να μην γίνεται τόσο ελεγκτικός και ισοπεδωτικός. Αντί να ρωτάει με ανακριτικό τρόπο τη σύντροφό του για το που βρισκόταν, με ποιον ήταν και τι ακριβώς έκανε, την περίμενε στο σπίτι με μια μεγάλη αγκαλιά και της προσέφερε ένα τσάι.
Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι για τον Λεωνίδα και ξέφυγε παραπάνω από μία φορά. Αλλά η Φωτεινή ανταποκρινόταν στην προσπάθειά του με το να γίνεται πιο τρυφερή και πιο αξιόπιστη. Σταδιακά, η σχέση τους άρχισε να δυναμώνει. Μετά από τρία χρόνια, ο Λεωνίδας περνούσε ακόμα στιγμές στις οποίες αισθανόταν πόνο για αυτό που είχε συμβεί αλλά ταυτόχρονα κατάφερε να χτίσει την εμπιστοσύνη του εκ νέου. Ο Λεωνίδας έμαθε ότι μια σχέση που αξίζει, απαιτεί την προθυμία να εμπιστευτούμε τον άλλον.
Όπως είπαμε και παραπάνω, η εμπιστοσύνη χτίζεται δύσκολα και γκρεμίζεται εύκολα. Όμως, οι σχέσεις που αξίζουν φαίνονται στις κρίσεις, στις φουρτούνες, στις δυσκολίες. Εάν αξίζουν, τότε σίγουρα δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία. Η εμπιστοσύνη, μπορεί να γκρεμίζεται εύκολα αλλά δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό τον κόσμο που δεν μπορεί να ξαναχτιστεί.
ΠΗΓΗ: enallaktikidrasi.com