Η στάση μας απέναντι στα ΑμεΑ… αλλιώς

Τα άτομα με αναπηρία στην χώρα μας δεν απολαμβάνουν ούτε την αρμόζουσα στήριξη και προστασία από το κράτος, αλλά ούτε και την συμπεριφορά που τους αρμόζει από τους συμπολίτες τους.

Για ποιο λόγο συμβαίνει όμως αυτό; Μήπως είμαστε ένα κράτος ρατσιστικό απέναντι στα ΑμεΑ; Ή μήπως έχουμε μάθει να τους αγνοούμε; Κατά την γνώμη μου μάλλον ισχύει το δεύτερο. Ας δούμε όμως τα πράγματα με μεγαλύτερη προσοχή. Όσον αφορά το κράτος δεν έχουν εξασφαλισθεί σε καμία περίπτωση οι δομές πανελλαδικά προκειμένου να κινούνται χωρίς πρόβλημα και πάνω απ’ όλα χωρίς συνοδό τα άτομα π.χ. με κινητικό πρόβλημα.

Είναι μια μεγάλη μας διαφορά εν συγκρίσει με άλλες αναπτυσσόμενες ή αναπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. Η μεγαλύτερη ωστόσο ευθύνη του κράτους είναι η ανεπαρκής εκπαίδευση των πολιτών για την στάση τους απέναντι στα άτομα με αναπηρία(είτε ορατής είτε μη εμφανούς αναπηρίας). Η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται από την παιδική ηλικία, γιατί από αυτή την ηλικία οφείλουμε να μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να μην γινόμαστε συμμέτοχοι στην αδιαφορία απέναντι στους συνανθρώπους μας.

Την πρωτοβουλία για την εκπαίδευση των παιδιών, για να αποφύγουμε τον κίνδυνο να δημιουργηθεί μια ακόμη αδιάφορη γενιά πολιτών για τα ΑμεΑ, την έχει σαφώς το Υπουργείο Παιδείας μέσω της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και οι φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Όλοι πρέπει να συμβάλλουν στην αλλαγή της απαράδεκτης στάσης μας απέναντι στα άτομα με αναπηρία, τα οποία διεκδικούν το αυτονόητο: δηλαδή να σπουδάζουν, να εργάζονται, να διασκεδάζουν και να μην γίνονται αποδέκτες κοινωνικών ή επαγγελματικών διακρίσεων.

Μια καλή αρχή θα ήταν το Υπουργείο Παιδείας να λάβει την πρωτοβουλία, σε συνεργασία με τα σωματεία των ΑμεΑ και τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να αφιερώνονται μερικές διδακτικές ώρες από το σχολικό πρόγραμμα, προκειμένου τα παιδιά να διαπιστώσουν και μέσα από προφορικές μαρτυρίες τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν στην καθημερινότητα τους τα ΑμεΑ και έτσι να δοθεί το καλύτερο μάθημα στα παιδιά, πως όλοι οι πολίτες πρέπει να απολαμβάνουν ίδια δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες.

Έτσι, μπορούμε να ελπίζουμε πως θα δημιουργηθεί μια γενιά εξοικειωμένη με την διαφορετικότητα και πιο ευαισθητοποιημένη στάση με τα καθημερινά προβλήματα αυτών που μας έχουν ανάγκη.

TheCaller.gr – ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΠΑΣ