Δεν ξέρω πόσες ζωές νομίζουμε ότι έχουμε και καταστρέφουμε τον εαυτό μας.
Μα θαρρώ έχουμε μονάχα μία.
Μια φορά κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και το όμορφο πρόσωπο μας δίνει την θέση του σε κάτι διάσπαρτες ρυτίδες.
Μια στιγμή κοιτάμε το σώμα μας και τα άλλοτε δυνατά μας χαρακτηριστικά, δίνουν την θέση τους στην ωριμότητα.
Κάθε πέντε χρόνια μεγαλώνουμε. Γιατί λοιπόν να μην χαρίσουμε στον εαυτό μας ότι ομορφότερο μπορούμε, πάρα να τον σέρνουμε σε μια μακριά κόλαση μέχρι να ξυπνήσουμε και να είναι πολύ αργά;
Όλα περνάνε εκτός από τον θάνατο. Μα θα μου πεις και ένας χωρισμός ένας μικρός θάνατος είναι. Ναι.
Παροδικός όμως. Μεταλλαγμένος όχι αυθεντικός.
Σήκω πάνω και πάλεψε. Την πρώτη μέρα δεν θα μπορείς πολλά. Την δεύτερη θα είσαι καλύτερα. Την τρίτη πιο πολύ. Μετά από λίγο καιρό δεν θα θρηνείς πια.
Ούτε ο ήλιος κρύφτηκε ούτε ο ουρανός έχασε το γαλάζιο του χρώμα. Είσαι εδώ νέος, όμορφος, γερός ακόμα.
Μπορείς να αγαπήσεις πάλι, να δώσεις μάχες ακόμα, να σε αγαπήσουν.
Γιατί παραιτείσαι; Ποιον ρώτησες για να βάλεις τον εαυτό σου σε αυτόν τον τάφο; Ποιος αποφάσισε για σένα; Με ποιο δικαίωμα μαραζώνεις τα νιάτα σου;
Σήκω και τίναξε από πάνω σου το χώμα. Κοίτα ψηλά και νιώσε ευγνωμοσύνη που ζεις, που αναπνέεις που περπατάς.
Ξέρεις πόσοι άνθρωποι θα έδιναν χρόνια από την ζωή τους να ήτανε στην θέση σου; Έχεις περάσει γιορτές έξω από ένα Νοσοκομείο; Έχεις περάσει Κυριακές μέσα σε θαλάμους με αρρώστους; Ξέρεις τι θα έδιναν όλοι αυτοί να βρίσκονταν στην θέση σου; Τα πάντα.
Ξύπνα. Η ζωή είναι τώρα. Δεν κρατάει για πάντα. Σκούπισε τα όμορφα ματιά σου και αντί να κοιτάς το πάτωμα, κοίτα το φως έξω από το παράθυρο σου. Αντί να ψάχνεις να βρεις τα ρημαγμένα Σ’ αγαπώ της ζωής σου, ψάξε να βρεις τον επόμενο σου Έρωτα .
Μπέττυ Κούτσιου
.