Το θαύμα στο σπίτι της διηγήθηκε η Ζηναϊδα Ζδάνοβα, όπου, το 1946, φιλοξενούνταν τότε η Ρωσίδα Αγία Ματρώνα, έφεραν μία γυναίκα, που κατείχε μεγάλη θέση, αλλά ο μοναχογιός της τρελάθηκε και ο άνδρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο.
Η γυναίκα αυτή ήταν άθεη και πήγαινε τον άρρωστο γιο της στην Ευρώπη, αλλά γνωστοί ψυχίατροι δεν τον βοήθησαν.
«Ήρθα σε σας, από την απελπισία μου. Δεν έχω να πάω πουθενά αλλού…», είπε η γυναίκα και η Αγία Ματρώνα τη ρώτησε «άμα ο Κύριος κάνει το παιδί σου καλά, θα πιστέψεις στο Θεό»;
Η γυναίκα απάντησε «δεν ξέρω πως είναι το να πιστεύει κανείς» και τότε η Αγία Ματρώνα είπε να της φέρουν νερό και μπροστά στη μητέρα διάβασε μεγαλοφώνως ευχές στο νερό.
Μετά, της έδωσε το νερό και είπε «να πας τώρα στο «Κάσενκο», (δηλ. στο κεντρικό ψυχιατρείο της Μόσχας), συνεννοήσου με τούς νοσοκόμους να τον κρατάνε γερά, όταν θα τον φέρουν σε σένα. Θα σπαρταράει, αλλά εσύ ρίξε του το νερό στο πρόσωπο, να μπει και στο στόμα».
Το θαύμα με την άπιστη μητέρα
Σέ λίγο καιρό -συνεχίζει η Ζηναϊδα Ζδάνοβα- είδαμε εγώ και ο αδελφός μου ότι ξαναήρθε εκείνη η γυναίκα στη Αγία Ματρώνα, την ευχαριστούσε γονατισμένη και έλεγε ότι τώρα ο μοναχογιός της είναι καλά και περιέγραψε τι έγινε.
Όταν έφθασε στο ψυχιατρείο, έκανε ακριβώς όπως της είχε πει. Εκεί ήταν μία αίθουσα, την οποία διαχώριζε κιγκλίδωμα. Από την μία πλευρά οδηγήσανε το γιο της και από την άλλη πλησίασε εκείνη και είχε στην τσέπη το μπουκαλάκι με το νερό.
Το παιδί σπαρταρούσε και φώναζε «μαμά, πέταξε έξω αυτό πού έχεις στην τσέπη σου. Μη με βασανίζεις». Τα έχασε. Πώς το έμαθε; Του έριξε γρήγορα από το μπουκαλάκι στο πρόσωπο, μπήκε και μέσα στο στόμα και το παιδί αμέσως ησύχασε. Τα μάτια του έγιναν ήρεμα και είπε «τι ωραία που είναι τώρα». Σε λίγο καιρό τον απολύσανε.