Είμαι μονογονέας και μεγαλώνω μόνη μου τα 3 παιδάκια μου καθώς ο σζυγος σκοτώθηκε προπερσι σε δυστύχημα.
Έκτοτε δεν εχω παει πουθενα με τα παιδιά, δεν υπήρχαν χρήματα για διακοπές ή για εξόδους, είχα και διάφορα έξοδα μεχρι να βγει η σύνταξη χηρείας.
Εννοείται ότι εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα αλλά ένας μισθος 800 ευρώ που να πρωτοπάει;
Φέτος η κουμπάρα μου, που έχει βαφτίσει τη μεγάλη μου κόρη, πήρε εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού. Παρ’ όλο που είναι παντρεμένη και μπαίνουν δύο μισθοί στο σπίτι, εκείνοι εγκρίθηκαν για τα εισιτήρια και εγώ μονογονέας 3 παιδιών δεν εγκρίθηκα.
Κάποια στιγμή λοιπον μου πέταξε οτι μεν εγκρίθηκαν για τα εισιτήρια αλλά δεν θα τα χρησιμοποιήσουν τελικά γιατι κανονισαν να πάνε με φίλους στην Κω όπου θα τους φιλοξενήσουν.
Της είπα αν δεν τα χρησιμοποιήσουν ειναι κριμα να πανε χαμένα και μήπως τα έδινε σ εμένα να κάνουν τα παιδάκια μου 3 μπάνια να μην ψηθουν άλλο ενα καλοκαίρι στην Αθηνα.
Η απάντηση; Κρατηθείτε!
“Ναι αμε. 150 ευρώ λέγαμε με τον Αντώνη να τα δώσουμε αλλά επειδή είσαι κουμπάρα μας, άντε για σένα 75 ευρώ”.
Έμεινα στήλη άλατος, νομιζα μου εκανε πλάκα.
Σοβαρολογούσε όμως και με επιχειρήματα. Εμείς λέει τα δικαιούμασταν τα εισιτήρια και αν δεν τα χρησιμοποιήσουμε, είναι δικαίωμά μας. Τα έχουμε πληρώσει με τους φόρους μας, γιατί να τα χαρίσουμε;
Έμεινα πραγματικά κάγκελο. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό, δεν θα χρέωνα ποτέ έναν άνθρωπο που εχει ανάγκη να παει τα παιδιά του διακοπές, για κατι που εγω έτσι κι αλλιώς δεν θα χρησιμοποιήσω ποσώ δε μάλλον όταν ο άνθρωπος αυτός είναι συγγενής.
Ήπια βιαστικά τον καφέ μου και δεν ξαναπήγα από τότε ούτε έχω απαντήσει στις κλήσεις της.
Να της το πω κατάμουτρα; Να κόψω επαφές χωρις να πω τιποτα;
Είμαι θυμωμένη, τι θα κανατε στη θεση μου;
Μάγδα
Singleparent.gr