Καθιστική συμπεριφορά και διαβήτης: Τα επικίνδυνα χρονικά όρια.

Είναι επιβεβαιωμένο από πλήθος μελετών ότι η καθιστική ζωή αποτελεί πλέον τον βασικό εχθρό της υγείας.

Εκτός από καταπόνηση του μυοσκελετικού συστήματος, σχετίζεται με καρδιαγγειακά, καρκίνο και πρόωρο θάνατο.

Νέα μελέτη Καναδών επιστημόνων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αρκούν δύο εβδομάδες καθιστικής συμπεριφοράς για να επιταχυνθεί η εκδήλωση διαβήτη τύπου 2 σε άτομα με αυξημένο κίνδυνο.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Μακ Μάστερ στο Χάμιλτον του Οντάριο, με επικεφαλής τον Κρις Μακ Γκλόρι, ζήτησαν από υπέρβαρους ασθενείς με προδιαβήτη να μειώσουν τον ημερήσιο αριθμό βημάτων τους σε 1.000 ανά ημέρα για δύο εβδομάδες.

Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και να εκδηλωθεί διαβήτης τύπου 2, ενώ κάποιοι από αυτούς δεν κατάφεραν να επανέλθουν στην πρότερη κατάσταση ακόμα και όταν ξανάρχισαν να κινούνται όπως συνήθως.

«Αναμέναμε ότι οι συμμετέχοντες θα είχαν εξελιχθεί σε διαβητικούς. Αλλά προς έκπληξή μας δεν επανήλθαν στην πρότερη κατάσταση όταν άρχισαν και πάλι να είναι δραστήριοι σωματικά», λέει ο Δρ Μακ Γκλόρι, ερευνητής στο Τμήμα Κινησιολογίας του καναδικού πανεπιστημίου.

Η μελέτη δείχνει ότι οι ηλικιωμένοι που είναι σωματικά αδρανείς λόγω νοσηρότητας, νοσηλείας ή προτιμούν γενικώς να μην κινούνται, είναι πιθανότερο να είναι αντιμέτωποι με ανεπιθύμητα αποτελέσματα ως προς την υγεία τους.

«Η θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 είναι προσιτή οικονομικά και αν θέλουν οι άνθρωποι να είναι αυτόνομοι και στα γηρατειά τους, θα πρέπει να είναι σωματικά δραστήριοι», συμπληρώνει ο Δρ Στιουαρτ Φιλιπς, καθηγητής Κινησιολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο και μέλος της συντακτικής ομάδας της έρευνας.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο The Journals of Gerontology.

ΠΗΓΗ: www.onmed.gr