Καρκίνος: “Απλώς θέμα τύχης το 75% των μορφών του”
Τα τρία τέταρτα των διαφορετικών μορφών καρκίνου δεν οφείλονται στην κληρονομικότητα ή στον τρόπο ζωής των ανθρώπων, αλλά είναι αποτέλεσμα “βιολογικής κακοτυχίας”, αναφέρει νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science.
Πρόκειται για δουλειά μαθηματικών και ογκολόγων του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, στις ΗΠΑ, οι οποίοι έδειξαν, εξετάζοντας με ένα στατιστικό μοντέλο 31 μορφές καρκίνου που εξετάστηκαν, ότι τα τρία τέταρτα εξ αυτών (συγκεκριμένα, οι 22 μορφές) οφείλονται, κυρίως, σε τυχαίες μεταλλάξεις του DNA poy εμφανίζονται κατά τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων.
Τα παραπάνω, βεβαίως, δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν σαν δικαιολογία για κανέναν, αφού οι υπόλοιπες εννέα μορφές, όπως οι καρκίνοι του πνεύμονα και του δέρματος, οφείλονται σε έναν συνδυασμό κακοτυχίας και κληρονομικών/περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως το κάπνισμα και η υπεριώδης ακτινοβολία αντίστοιχα.
Πιο ειδικά, η μελέτη των επιστημόνων του Τζον Χόπκινς δείχνει ότι η πιθανότητα εκδήλωσης καρκίνου σε έναν ιστό του σώματος εξαρτάται από τις διαιρέσεις των βλαστοκυττάρων από τις οποίες προκύπτουν τα κύτταρα του συγκεκριμένου ιστού. Όσο περισσότερες είναι οι διαιρέσεις των βλαστοκυττάρων σε έναν ιστό, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος καρκίνου.
Αυτό εξηγεί γιατί μέρη του σώματος -όπως το στομάχι και το έντερο- είναι πιο ευπαθή στον καρκίνο: τα κύτταρα των ιστών τους ανανεώνονται πιο γρήγορα σε σχέση με όργανα όπως ο εγκέφαλος.
“Απλώς ο ασθενής ήταν άτυχος”
“Όταν κάποιος παθαίνει καρκίνο, αμέσως οι άνθρωποι ρωτούν το γιατί”, λέει ο καθηγητής Ογκολογίας Μπερτ Βόγκελσταϊν, επικεφαλής της μελέτης. “Ο πραγματικός λόγος, σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής ή οι κακές περιβαλλοντικές επιδράσεις. Απλώς ο ασθενής ήταν άτυχος. Σαν να έχασε στη λοταρία”, προσθέτει.
Ο Βόγκελσταϊν είχε περάσει μεγάλο μέρος της καριέρας του προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα γιατί κάποιοι άνθρωποι εκδηλώνουν καρκίνο και άλλοι όχι. Για να απαντήσει στο μεγάλο ερώτημα, ο Βόγκελσταϊν, μαζί με τον μαθηματικό Κρίστιαν Τομασέτι, εξέτασαν δεδομένα για τον συνολικό αριθμό διαιρέσεων των βλαστικών κυττάρων, σε όλη τη διάρκεια ζωής του μέσου ανθρώπου, για 31 διαφορετικούς τύπους ιστών.
Στη συνέχεια, συνέκριναν τον αριθμό αυτό με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου σε κάθε επιμέρους ιστό. Η ανάλυση αποκάλυψε ότι στα δύο τρίτα των καρκίνων, όπως αναφέραμε παραπάνω, το ρίσκο εμφάνισης καρκίνου συνδέεται στενά με τον συνολικό αριθμό βλαστοκυτταρικών διαιρέσεων. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των διαιρέσεων εξηγεί το 65% της ποικιλότητας του κινδύνου εκδήλωσης καρκίνου συνολικά.
Υπήρχαν όμως και 9 μορφές καρκίνου των οποίων η συχνότητα στο γενικό πληθυσμό ήταν μεγαλύτερη από ό,τι θα υπολόγιζε κανείς μόνο με βάση τις κυτταρικές διαιρέσεις. Πρόκειται, προφανώς, για καρκίνους που επηρεάζονται και από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Εκτός από τον καρκίνο του πνεύμονα και του δέρματος, άλλοι τέτοιοι καρκίνοι είναι: των όρχεων, του λεπτού εντέρου, και το γλοιοβλάστωμα (μορφή καρκίνου του εγκεφάλου).
Σημαντική ένδειξη υπέρ του μοντέλου της έρευνας είναι μια διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ποντίκια. Στον άνθρωπο, οι κυτταρικές διαιρέσεις στο παχύ έντερο είναι τετραπλάσιες σε σχέση με το λεπτό έντερο, και ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι πολύ συχνότερος από τον καρκίνο του λεπτού εντέρου. Στο ποντίκι, αντίθετα, το λεπτό έντερο ανανεώνεται πιο γρήγορα από το παχύ, και ο κίνδυνος καρκίνου είναι μεγαλύτερος στο λεπτό έντερο.
Σημειώνεται ότι ορισμένοι καρκίνοι, όπως του μαστού και του προστάτη, δεν συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη λόγω έλλειψης στοιχείων για τον συνολικό αριθμό κυτταρικών διαιρέσεων.
- Με πληροφορίες από in.gr
Πηγή: www.pathfinder.gr