Καλή Καθαρά Δευτέρα και καλή Σαρακοστή!
Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί τη λήξη της αποκριάς και την έναρξη της νηστείας.
Το ξεκίνημα της Σαρακοστής γιορτάζεται με διάφορα σαρακοστιανά εδέσματα, όπως η παραδοσιακή λαγάνα, η ταραμοσαλάτα και οι ελιές.
Μια χαρακτηριστική λέξη που χρησιμοποιούμε για την Καθαρά Δευτέρα είναι τα Κούλουμα, τα οποία σηματοδοτούν το τέλος της αποκριάς και αναφέρονται στο παραδοσιακό λαϊκό πανηγύρι που στήνεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα.
Πήρε την ονομασία της από τους Χριστιανούς, γιατί με την έναρξη της νηστείας «καθαρίζονταν» πνευματικά και σωματικά. Η νηστεία διαρκεί για 40 μέρες, όσες ήταν και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο.
Η Καθαρά Δευτέρα εορτάζεται 48 ημέρες πριν την Κυριακή της Ανάστασης του Χριστού, το χριστιανικό Πάσχα.
Τι σημαίνει η λέξη “κούλουμα”
Για την προέλευση της λέξης “κούλουμα” αλλά και την καθιέρωση της συγκεκριμένης γιορτής, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις.
Μία από τις λανθασμένες ερμηνείες που ακούγονται, είναι εκείνη που λέει ότι τα “κούλουμα” προέρχονται από την λατινική λέξη “CULUMUS”, κάτι που δεν μπορεί να ισχύει αφού… δεν υπάρχει τέτοια λέξη στα λατινικά.
Η παραπάνω παρανόηση οφείλεται στην εκδοχή που θέλει τα “κούλουμα” να αποτελούν αναγραμματισμό του λατινικού “CUMULUS” που σημαίνει “σωρός, αφθονία”, αλλά και “τελείωμα”. Το πιθανότερο λοιπόν, είναι το cumulus να έγινε “κούμουλα” και στη συνέχεια “κούλουμα”, με την ένοια ότι την ημέρα καταναλώνουν όλοι αφθονία νηστίσιμων τροφών και παράλληλα σηματοδοτεί το τελείωμα της Αποκριάς.
Τα τελευταία χρόνια αναφέρεται επίσης ότι η λέξη “κούλουμα”, προέρχεται από την αλβανική λέξη KULM ή KOLUM που -υποτίθεται- σημαίνουν “καθαρός” και συνδιάζονται με την Καθαρά Δευτέρα. Στην αλβανική γλώσσα όμως από τις παραπάνω λέξεις υπάρχει μόνο το kulm και σημαίνει “κορυφή”, οπότε δεν γνωρίζουμε πού στηρίζεται αυτή η θεωρία και πόσο βάσιμη μπορεί να είναι.
Σύμφωνα με την δεύτερη πιθανή εκδοχή τώρα, η λέξη “κούλουμα”, προέκυψε από την λατινική λέξη “COLUMNA”, που σημαίνει “κολώνα”. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για αρχαία προέλευση της γιορτής, η παράδοση λέει ότι οι Αθηναίοι πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, γιόρταζαν την Καθαρά Δευτέρα στις πλαγιές του λόφου του Φιλοπάππου όπου έτρωγαν και έπιναν καθισμένοι στους βράχους, μέχρι τη δύση του ηλίου. Αμέσως μετά, οι Ρουμελιώτες γαλατάδες που ζούσαν στην Αθήνα έστηναν χορό -κυρίως τσάμικο- στους στύλους του Ολυμπίου Διός, στις “κουλώνες”, όπως έλεγαν με την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά τους.
Τα κούλουμα, είναι γνωστά και με ορισμένες παραλλαγές της λέξης όπως κουμουλάθες, κούλουμπα, κούμουλες.
Καθαρά Δευτέρα
Την ημέρα εκείνη όλοι θα βρεθούμε μπροστά από ένα τραπέζι με πολλές… πολλές επιλογές..
Τι πρέπει να επιλέξω και τι όχι την ημέρα αυτή? Ας δούμε κάποιες συνηθισμένες επιλογές..
Λαγάνα: Περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ασβέστιο, φώσφορο, κ.ά. Μία λεπτή φέτα αποδίδει περίπου 80kcal, γι’ αυτό καλό θα είναι να μην καταναλώσουμε πάνω από 2 με 3 φέτες μέσα στην ημέρα.
Ταραμοσαλάτα: Πλούσια σε πρωτεΐνη, κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, βιταμίνη Α και D. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας της σε νάτριο, καλό θα είναι να αποφεύγεται η μεγάλη κατανάλωση από άτομα τα οποία ακολουθούν δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο (όπως π.χ. υπερτασικούς). 1-2 κουταλιές της σούπας είναι αρκετές..
Χαλβάς: Περιέχει μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα τα οποία προστατεύουν από καρδιαγγειακά νοσήματα, είναι πλούσιος σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, σε βιταμίνη Ε, ασβέστιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, φώσφορο, σελήνιο και πολλά αντιοξειδωτικά. Προσοχή στην ποσότητα: 100γρ αποδίδουν περίπου 540kcal!
Θαλασσινά: Είναι πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα, σίδηρο, ψευδάργυρο, ιώδιο, φώσφορο, επίσης έχουν χαμηλά λιπαρά όταν δεν τηγανίζονται! Μία μερίδα θαλασσινά (120γρ) χωρίς προσθήκη λιπών αποδίδει περίπου 150kcal.
Ελιές: Είναι πλούσιες σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, σε βιταμίνη Ε η οποία είναι αντιοξειδωτική και έχει αντικαρκινική δράση, πλούσιες σε πολυφαινόλες οι οποίες είναι αντιοξειδωτικές ουσίες. Λόγω του ότι συντηρούνται σε αλάτι, επίσης θα πρέπει να τρώγονται με μέτρο ιδιαίτερα από άτομα τα οποία ακολουθούν δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο. Μια μερίδα αντιστοιχεί σε 5-6 ελιές και αποδίδει περίπου 45kcal.
Όσπρια (φακές, φασόλια, ρεβίθια, φάβα):
Τα όσπρια αποτελούν μία τροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, με αρκετό σίδηρο και φυλλικό οξύ, περιέχουν πρωτεΐνη ενώ παράλληλα δεν περιέχουν σχεδόν καθόλου λιπαρά. Μία μερίδα όσπρια (1 φλιτζάνι) αποδίδει περίπου 220kcal.
Συμπερασματικά, όλες οι τροφές που υπάρχουν στον τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας είναι ιδιαίτερα πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά και ιδιαίτερα ωφέλιμες για την υγεία μας. Παρ’ όλ’ αυτά πολλές από αυτές τις επιλογές αποδίδουν και αρκετές θερμίδες σε μικρό όγκο τροφής. Έτσι λοιπόν τρώμε από όλα αλλά με μέτρο!
Γιατί πετάμε χαρταετό την Καθαρά Δευτέρα – Από πού προήλθε το έθιμο
Η Καθαρά Δευτέρα έχει μείνει στη συνείδηση όλων ως η ημέρα που πετάμε το χαρταετό.
Ενα από τα πιο γνωστά έθιμα το οποίο περνά από γενιά σε γενιά είναι και αυτό του πετάγματος του χαρταετού. Ολοι λίγο ή πολύ έχουν πετάξει την Καθαρά Δευτέρα (κυρίως) έναν χαρταετό της αρεσκείας τους. Λίγοι όμως γνωρίζουν γιατί πετάμε αετό αυτή τη μέρα, πώς ξεκίνησε το έθιμο.
Ο χαρταετός που πετάμε την Καθαρά Δευτέρα, δεν είναι απλώς ένα ακόμα παιχνίδι, που ίπταται στον αέρα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με αρχαίες θεωρίες το πέταγμα υποδηλώνει την ανάταση, την κάθαρση της ψυχής μετά το διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς.
Ως χριστιανική θεώρηση το πέταγμα του αετού συμβολίζει το ανθρώπινο πνεύμα που είναι πλασμένο για να πετά στα ουράνια και με αυτόν τον τρόπο είναι σα να ερχόμαστε πιο κοντά στον Θεό.
Πατρίδα του είναι η μακρινή Ανατολή. Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Αρχικά, βέβαια, υλικό κατασκευής των χαρταετών δεν υπήρξε το χαρτί, αλλά το ξύλο. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε μαγικές τελετές, θρησκευτικές εκδηλώσεις και σε τελετουργίες για τον εξορκισμό του κακού. Πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός τόσο πιο τυχεροί θα είναι.
Ο αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς φτιαγμένους από μπαμπού, χρησιμοποιώντας για επιβάτες τους κρατούμενούς του. Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.
Μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές με χαρταετούς που ‘‘χορεύουν’’ στους αιθέρες πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία, για την υποδοχή της άνοιξης, με εντυπωσιακές τελετές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Για τον ίδιο λόγο, στη Λαχώρη του Πακιστάν κάθε Φεβρουάριο γίνονται πανηγυρικές εκδηλώσεις, που επανα- φέρουν στη μνήμη παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος.
Και στην αρχαιότητα
Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντα -4ος αι. π. Χ.- χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, ενώ υπάρχει και ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.
Πιθανότατα βέβαια, τα πειράματα ή τα παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων με τους “αετούς” θα πρέπει να γίνονταν με πανί τουλάχιστον ως το Μεσαίωνα, καθώς η χώρα μας δεν διέθετε σε αφθονία το χαρτί.
Πολύ αργότερα ο Μάρκο Πόλο γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, όπου τον περιγράφει και για τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις του.
Τα νεότερα χρόνια, πολλές λεπτομέρειες για την παρουσία του χαρταετού στη Γηραιά Ήπειρο έχουμε το 1450 στη Γερμανία και το 1606 στην Ισπανία. Στη δεύτερη περίπτωση, ένας κληρικός αναφέρει στο ημερολόγιό του ότι χρησιμοποιούσαν τον χαρταετό σαν παιχνίδι χαράς την ημέρα του Πάσχα.
Ακολουθούν οι χρόνοι της επιστημονικής χρησιμοποίησης των χαρταετών (ή και υφασματαετών) ώσπου το 1752 στην Αμερική ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμά του, διαπιστώνοντας με τεχνητό αετό τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και του κεραυνού, οπότε και κατασκεύασε το αλεξικέραυνο. Το 1880 ο Αυστραλός Hargrave σχεδίασε έναν τεράστιο αετό για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.
Υπάρχει προφορική παράδοση που αγγίζει τα όρια του μύθου, ότι τη μεγάλη γέφυρα του Νιαγάρα την άρχισαν, ρίχνοντας απέναντι με χαρταετό το πρώτο σχοινί.
Ο Χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί. Η κατασκευή ενός χαρταετού σήμερα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση καθώς υπάρχουν όλα τα τεχνικά μέσα.
.