Όταν νιώθεις ενοχές για το αυτονόητο – Η ράμπα ΑμεΑ και η κλήση
Η περιγραφή Αστυνομικού της Πάτρας – ΠΡΙΝ απο δύο-τρείς μήνες στην Πάτρα
Αφορμή για μια θλιβερή διαπίστωση έδωσε στον Αστυνομικό του Α΄Αστυνομικού Τμήματος Πατρών Λάμπρο Δημητρέλο, η κλήση για στάθμευση αυτοκινήτου σε ράμπα ΑμεΑ.
Ένα φαινόμενο δυστυχώς καθημερινό το οποίο αποκλείει την κίνηση και την πρόσβαση συμπολιτών μας με κινητική αναπηρία, σε διάφορα σημεία της πόλης.
Όπως περιγράφει σε post του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο Λάμπρος Δημητρέλος, ο οποίος υπηρετεί στο Α΄Αστυνομικό Τμήμα Πατρών, τους είχε καλέσει άνδρας που κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο.
“Εγώ σας κάλεσα, είμαι με αμαξίδιο και δε μπορούσα να περάσω”, λέει.
Μάλιστα τους είπε να μην τον περάσουν για παράξενο, αλλά δυσκολεύτηκε πολύ να περάσει και κινδύνευσε μάλιστα.”
Τι κοινωνία είναι αυτή που εν έτει 2020 ακόμη αποκλείει την πρόσβαση σε ανθρώπους και ακόμη χειρότερα: Τους κάνει να νιώθουν και ΕΝΟΧΕΣ, όταν ζητούν το αυτονόητο… “, αναρωτιέται ο αστυνομικός.
Το ζήτημα με την παράνομη στάθμευση σε θέσεις ΑμεΑ και ο αποκλεισμός ράμπας ΑμεΑ έχει πάρει διαστ΄πασεις παρά το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες έχουν ενταθεί οι έλεγχοι για την παράνομη στάθμευση μια και έχουν δοθεί σχετικές κατευθύνσεις.
Δείτε τι έγραψε:
“Πριν λίγο παίρνουμε σήμα για στάθμευση Ι.Χ. σε ράμπα Α.με.Α. Φτάνοντας με το περιπολικό στο σημείο, περνά ένας κύριος μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο, έρχεται δίπλα μου στο τζάμι και μου λέει: “Εγώ σας κάλεσα, είμαι με αμαξίδιο και δε μπορούσα να περάσω”. “Μάλιστα κύριε, θα του κόψουμε κλήση, μην ανησυχείτε”, του απαντώ. Ενώ αφαιρώ τις πινακίδες του Ελληνάρα, ακούω μια φωνή πίσω μου: “Μη με περάσετε για παράξενο, αλλά…”, γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω τον ίδιο κύριο, αυτή τη φορά πάνω στο αμαξίδιό του και συνεχίζει: “… αλλά δυσκολεύτηκα πολύ να περάσω, αναγκάστηκα να βγω στην παραλιακή και να κινδυνέψω, ενώ ταλαιπωρήθηκα διπλά γιατί έκανα τον κύκλο”. Σταματάω ό,τι κάνω, πάω δίπλα του & χαμηλώνοντας στο ίδιο ύψος του λέω: “Ούτε να το ξανασκεφτείς αυτό που μόλις είπες. Πέρα απ’ το οτι είναι η δουλειά μας, είμαστε και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι με τις ράμπες Α.με.Α., τις ελέγχουμε ανά τακτά διαστήματα στην περιπολία μας”.
Ερωτώ: Τι κοινωνία είναι αυτή που εν έτει 2020 ακόμη αποκλείει την πρόσβαση σε ανθρώπους και ακόμη χειρότερα:
Τους κάνει να νιώθουν και ΕΝΟΧΕΣ, όταν ζητούν το αυτονόητο…
Την “τιμωρία” του Ελληνάρα.
ΦΩΤΟ αρχείο Google
ΠΗΓΗ: www.thebest.gr