Η ομάδα ARTimeleia, μια θεατρική ομάδα αποτελούμενη από ανάπηρους και μη ηθοποιούς, ξαναδιαβάζει με τα ενήλικα μάτια της το κλασικό αριστούργημα του Lewis Caroll.
Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων; Των ερωτημάτων; Των απαντήσεων; Η Αλίκη στον θαυμάσιο κόσμο του εγκεφάλου; Των νευρώνων; Των συνάψεων; Ή απλά ένα ταξίδι στην ενηλικίωση. Από τις 10 Μαΐου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα, η ομάδα ARTimeleia, μια μικτή θεατρική ομάδα αποτελούμενη από ανάπηρους και μη ηθοποιούς, ξαναδιαβάζει με τα ενήλικα μάτια της το κλασικό αριστούργημα του Lewis Carroll και δίνει στη Χώρα των Θαυμάτων την κοινωνικο-πολιτική της διάσταση, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον της στα επιστημονικά δεδομένα και τις φιλοσοφικές πραγματείες που το ίδιο το «παραμύθι» ξετυλίγει.
Στη νέα της αυτή παραγωγή με τίτλο «Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων [ερωτηματικό]» η ομάδα ARTimeleiaδανείζεται στοιχεία από το «μαύρο θέατρο» και μέσα από την αλληλεπίδραση ηθοποιών και οπτικοακουστικού υλικού επιχειρεί να καταθέσει το δικό της θεατρικό μανιφέστο. Η ομάδα ARTimeleia δραστηριοποιείται στον χώρο του θεάτρου από το 2012. Οι παραστάσεις της ομάδας χαρακτηρίζονται από τη διάθεση επαναπροσδιορισμού των σωματικών ορίων ανάπηρων και μη ανάπηρων ηθοποιών επί σκηνής, καθώς και τον πειραματισμό με οπτικοακουστικά μέσα και πρακτικές από άλλα είδη θεάτρου.
H σκηνοθέτης Ανίτα Καπουσίζη Φιλόλογος με μεταπτυχιακό στη θεωρία θεάτρου, μέλος του Lincoln Center Theater Directors Lab της Νέας Υόρκης, συνεργάζεται τα τελευταία χρόνια με το Σωματείο για τη Φροντίδα Ανθρώπων με Νευρομυϊκές Παθήσεις και ειδικεύεται στο θέατρο ανθρώπων με κινητικά προβλήματα.
Για την εμπειρία αλλά και για την παράσταση γράφει για το The TOC ένα συγκινητικό κείμενο που συνδέει τις ζωές των ανθρώπων ανεξάρτητα από την αρτιμέλειά τους.
Η «Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων» είναι ένα κείμενο που μας αφορά προσωπικά. Ή τουλάχιστον έτσι νιώσαμε όταν το διαβάσαμε. Μας αφορά, όπως και όλα τα κείμενα με τα οποία φτιάχνουμε τις παραστάσεις μας.
Η Αλίκη είναι ένα κορίτσι που διαγράφει μια πορεία προς την ενηλικίωση, μέσα σ έναν «φανταστικό» κόσμο, συναντώντας και συνομιλώντας με «φανταστικά» όντα αλλάζοντας μεγέθη.
Η Αλίκη είναι η Εύα, που όντας καθισμένη σε αμαξίδιο όταν βρίσκεται μπροστά στην μπάρα ενός μπάρ, είναι πολύ «κοντή» για να παραγγείλει και δεν φτάνει να δει τι γίνεται πάνω στην μπάρα.
Είναι η Στέλλα που περπατάει με μπαστούνια στήριξης, αλλά κολυμπάει χωρίς αυτά και όταν περπατάει νιώθει σαν ψάρι έξω απ το νερό.
Είναι ο Πάνος, που έχει σπαστική παραπληγία, κάνει ακόντιο, είναι πρωταθλητής στο σκάκι και βγαίνει και τρέχει 5 χιλιόμετρα κάθε βράδυ και όποιος τον δει τον περνάει για τρελό.
Είναι η Mαριλιάνα, που κάθεται σε αμαξίδιο, αλλά αν θέλει να πάει στη συναυλία, ανεβαίνει τα σκαλιά δυο-δυο.
Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από Δούκισσες, Βασίλισσες, βασιλιάδες, καπελάδες, τραπουλόχαρτα, μπλέ κάμπιες. Και δρόμους που δεν τους διασχίζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο και στενά που δεν περπατιούνται απ όλους με τον ίδιο τρόπο και σπίτια και πλατείες και ανθρώπους. Και η κάθε μέρα για τον καθέναν μας είναι ένα μικρό θαύμα ανάλογα με το που βρίσκεται και τι κάνει. Και η κάθε στιγμή, η κάθε συναναστροφή, η κάθε δυσκολία μας κάνει λίγο πιο σοφούς λίγο πιο «μεγάλους».
Για τον κόσμο των δικών μας θαυμάτων θελήσαμε να μιλήσουμε σ’ αυτή την παράσταση. Χωρίς «παραμύθια». Γιατί «Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων» δεν είναι ένα παραμύθι. Είναι μια μάχη ενός κοριτσιού να βγει αλώβητο και ολόκληρο μέσα από μια κοινωνική πραγματικότητα που θέλει να την καλουπώσει, να την περιορίσει, να την στριμώξει στα δεδομένα στερεότυπά της.
Κάθε φορά, που κάποιος θα μας λέει ν απευθυνθούμε στην Εκκλησία για να σωθούμε από το «κακό» που μας βρήκε, κάθε φορά που κάποιος θα επιμένει ότι τέτοια κείμενα δεν είναι για «παιδιά με ειδικές ανάγκες», εμείς θα βγαίνουμε έξω και θα περιπλανιόμαστε στη χώρα μας φτιάχνοντας τα θαύματά μας και φωνάζοντας: «Δεν είστε όλοι, παρά ένα μάτσο τραπουλόχαρτα».
Το [ερωτηματικό] στον τίτλο μας είναι για να το πάρετε μαζί σας. Όπως λέει και η Δούκισσα: «Ό,τι είπαμε, σας το κάνουμε δώρο».
Πληροφορίες για την παράσταση:
Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία:Αννίτα Καπουσίζη
Βοηθός σκηνοθέτη:Βασιλική Μουργελά
Φωτισμοί:Απόστόλης Τσατσάκος
Σκηνικά-Κοστούμια:ομάδα ARTimeleia
Επιμέλεια βίντεο- Μοντάζ:Κυρηναίος Παπαδημάτος
Φωτογραφία-Βίντεο:Γιώργος Δανόπουλος
Sound Design:Ηλίας Κουρτμπασίδης
Παίζουν:Σεργκέι Γαβριηλίτσα, Στέλλα Διακάτου, Κόνυ Ζήκου, Ειρήνη Ιωάννου, Ιορδάνης Κασάπογλου, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Πάνος Πολυπαθέλης, Γιώργος Σταυριανός.
Η παράσταση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου.
Οι παραστάσεις στις 17 και 18 Μαΐου θα είναι μερικώς προσβάσιμες με παράλληλη διερμηνεία στη νοηματική και χρήση υποτίτλων.
Παραστάσεις:Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 (μέχρι την 1ηΙουνίου)
Τιμές εισιτηρίων:10 ευρώ (κανονικό), 5 ευρώ (μειωμένο)
Χώρος Τέχνης 14η Μέρα
Καλλιρόης 10, Αθήνα, 11743 (στάση μετρό Ακρόπολη, στάση τραμ Βουλιαγμένη)
Τηλέφωνο: 210 9210077, 6936600100
thetoc.gr