H oμορφιά πηγάζει ……….εκ των έσω

Περιβαλλόμαστε απο «όμορφους» ανθρώπους , με «τέλεια» χαρακτηριστικά , «ιδανικές» αναλογίες και γενικότερα μια ικανοποιητική και συνάμα ελκυστική εμφάνιση. Άραγε αρκεί αυτό; Μήπως η ουτοπία που ζούμε προϋποθέτει την «ωραιοπάθεια» και τον ναρκισσισμό ώς την κεντρομόλο δύναμη ενός ασθενούς και επιφανειακού συστήματος, μιας νέας τάξης πραγμάτων; Ρητορικά ερωτήματα, που όλοι όμως ενδόμυχα γνωρίζουμε τις απαντήσεις.

Οι καθημερινοί ρυθμοί μας διέπονται από ένταση, η ταχύτητα αποτελεί συνώνυμο των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης, η ημέρα μας χαρακτηρίζεται απο έντονους ρυθμούς και ο άνθρωπος πάντοτε αποδέκτης και ρυθμιστής όλων.

Το «φιλτράρισμα» διέπει τις επικοινωνιακές μας σχέσεις, έχοντας ως κύριο χαρακτηριστικό την επιφάνεια και την «καθ’ εικόνα» πραγματικότητα. Με πολύ απλά λόγια, επηρεαζόμαστε και εμμένουμε «σε ότι βλέπουμε», χωρίς περαιτέρω ενδοσκόπηση, διείσδυση και ανάλυση «εις βάθος».

Η ομορφιά και το «περιτύλιγμα» είναι κάτι τόσο υποκειμενικό αλλά εν τέλει ουσιώδες για τους περισσότερους. Τι γίνεται όμως, όταν βλέπεις «πέραν του περιτυλίγματος;» και έρχεσαι αντιμέτωπος με το «κενό;» Τότε επέρχεται η «ανώμαλη» προσγείωση στην πραγματικότητα.Στον αντίποδα όμως, όταν «κάνεις βουτιά» στον εσωτερικό κόσμο του άλλου, έρχεσαι αντιμέτωπος με τα συναισθήματά, τις απόψεις και τις στάσεις του, την φιλοσοφία του με λίγα λόγια, όλα όσα περιλαμβάνουν την έννοια του «εαυτού».

Μόνο τότε μπορεί να αντιληφθεί κανείς την ομορφιά που πηγάζει απο τα ενδότερα , απο την ίδια την ψυχή και όχι απο ένα όμορφο ή άσχημο παρουσιαστικό !

Τα μάτια λένε είναι «ο καθρέφτης της ψυχής», όταν δεν υπάρχει κανένα «δείγμα» λοιπόν τα μάτια θα καθρεφτίσουν την αλήθεια, το συναίσθημα και προπάντων τις διαθέσεις του καθενός.

Η πλαστικότητα, η επιφάνεια, το εφήμερο συναίσθημα και η κατ΄εικόνα πραγματικότητα αντικατοπτρίζουν την εποχή μας. Στα μάτια και στο βλέμμα διαφαίνονται η αγάπη και το μίσος, ο ενθουσιασμός και ο χλευασμός, η έπαρση, η αλαζονεία αλλά και η ειρωνία. Όλη η γκάμα των συναισθημάτων αλλά και των συμπεριφορών, αντικατοπτρίζεται στο βλέμμα.

Και βέβαια δεν παραλείπουμε να αφουγκραστούμε το ένστικτό μας και την διαίσθησή μας, έχοντας πάντοτε , ως «προίκα» στο ένα πλευρό μας την λογική και στο άλλο πλευρό το συναίσθημα.Τους δυο εν γένη «εσωτερικούς ρυθμιστές» της ανθρώπινης ζωής και υπόστασης.

Αναστασία Λυκούδη – Κοινωνική Λειτουργός