Ο γλυκαιμικός δείκτης (GI) χρησιμοποιείται για να υποδείξει πόσο γρήγορα αυξάνει ένα τρόφιμο τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.
Το σταθερό σάκχαρο που δεν παρουσιάζει απότομη αύξηση μετά την κατανάλωση ενός γεύματος μεταφράζεται στην πράξη σε καλύτερο έλεγχο της πείνας και της λιγούρας. Αυτό με τη σειρά του κάνει αρκετά πιο εύκολη τη διαχείριση του σωματικού βάρους και την απώλεια των περιττών κιλών.
Η δομή των υδατανθράκων ενός τροφίμου και η περιεκτικότητά του σε φυτικές ίνες καθορίζουν τον γλυκαιμικό του δείκτη. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο σύνθετο είναι δομικά ένα τρόφιμο (π.χ. προϊόντα ολικής άλεσης, ρεβίθια, μπρόκολο) τόσο χαμηλότερος είναι ο γλυκαιμικός του δείκτης και τόσο περισσότερο συμβάλλει στη σταθεροποίηση του σακχάρου του αίματος.
Μελέτες έχουν δείξει ότι μια διατροφή με λίγους υδατάνθρακες, άρα και με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, βοηθά τους διαβητικούς ασθενείς να ελέγξουν καλύτερα το σάκχαρό τους και να αποφύγουν την επικίνδυνη άνοδο του σακχάρου τους.
Τροφές με πολύ υψηλό γλυκαιμικό δείκτη είναι κυρίως όσες είναι πλούσιες σε επεξεργασμένη (λευκή) ζάχαρη και επεξεργασμένο αλεύρι. Η κατανάλωσή τους επιφέρει απότομη αυξομείωση του σακχάρου και κατ’ επέκταση έντονη πείνα και πτώση των επιπέδων ενέργειας λίγο μετά την κατανάλωση του γεύματος.
ΠΗΓΗ: Onmed.gr