Το να κάνεις απολογισμό της χρονιάς που πέρασε ισοδυναμεί με χαμογελαστό πονοκέφαλο. Εδώ και μέρες σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι. Τι αποκομίσαμε από τη χρονιά που έφυγε; Μπορώ να παραμείνω θετικός ή θα θεωρηθώ γραφικός; Να αναφερθώ σε ότι παλαβό είδα, άκουσα και διάβασα τις προηγούμενες 365 ημέρες; Το να γράψω κάτι απλά για να χτυπήσει τα λαϊκ., ούτε που με ενδιαφέρει και νομίζω οι πιστοί αναγνώστες μου, το γνωρίζουν καλά αυτό.
Μετά από αρκετές ώρες σκέψης και αφότου ταλαιπώρησα το μυαλό μου, κατέληξα πως: αν είναι κάτι σημαντικό για φέτος, είναι το πως καταλήξαμε από την παράνοια στο στίγμα. Και το αντίθετο. Ξέρετε τι είναι αγαπητοί μου αναγνώστες να προσπαθείς μέσα από τα γραπτά και τη δράση σου να αποτινάξεις κάθε είδους στίγμα εδώ και 15 χρόνια; Νιώθω σα να ζω σε μια ουτοπία, την οποία προσπαθώ να διαδώσω παντού. Πρέπει να συνεχίσω να αγνοώ την παράνοια και να διαδίδω τη λογική. Ας μπούμε στο ζουμί του άρθρου.
Εμβολιαστές έναντι αντιεμβολιαστών.
Ξεκινάω με το ότι χειρότερο συνέβη φέτος. Εν έτει 2021 να αναρωτιόμαστε αν τα εμβόλια θα μας σώσουν. Αν είναι όντως για την προστασία μας ή θέλουν να μας ελέγξουν. Περιέχουν νανοτσιπ που θα μας παρακολουθούν σε κάθε μας κίνηση. Αν διαθέτουν 5G τεχνολογία και αν θα κάψουν τον εγκέφαλο μας. Αν θέλουν επιλεκτικά να μας βγάλουν από τη μέση, για να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς όχι άλλο. Αλήθεια, τα γραφώ και δεν μπορώ ούτε να γελάσω.
Κάποιοι δηλαδή νιώθουν τόσο σημαντικοί που πιστεύουν πως όλοι θέλουμε να εμβολιαστούν για να τους ελέγξουμε;
Ακόμα σημαντικότεροι, γιατί αυτούς θα επιλέξουν για να αδειάσουν τον πλανήτη. Ότι εμείς που κάναμε το εμβόλιο είμαστε θύματα, πρόβατα, έτοιμοι για σφαγή. Ότι βάλαμε τη σφραγίδα του διαβόλου, ότι υπογράψαμε τη θανατική μας καταδίκη. Οι ίδιοι εμείς που όταν πονάμε, πηγαίνουμε στο γιατρό. Όταν χρειαστούμε χειρουργείο ή θεραπεία, ακολουθούμε όσα μας πει ο επιστήμονας γιατρός. Οι ίδιοι εμείς που εμπιστευόμαστε την επιστήμη όταν μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και αυτό(λόγω της επιστήμης) δεν εκτινάσσεται. Αντιθέτως το άτιμο μας πηγαίνει στη δουλειά μας, τέτοια σκλαβιά ζούμε!
Είστε όμως και οι ίδιοι εσείς που μπαίνετε στο αυτοκίνητο, στο αεροπλάνο, στον ανελκυστήρα. Εσείς που τρώτε λουκάνικα και ας μην ξέρετε τι έχουν μέσα. Το ίδιο ισχύει για όλα όσα κάνετε αλλά είστε πεισμωμένα γαϊδούρια για να το δεχτείτε. Τα χάπια και τα φάρμακα που πήρατε, οι κρέμες και τα μπότοξ που κάνατε. Αντισυλληπτικά, χάπι για την πίεση και τη χοληστερίνη. Το αντιηλιακό που βάζετε εσείς και στα παιδιά σας. Τα σπρέι που ψεκάζεστε εσείς και το σπίτι σας για να αρωματίσει. Παρεμπιπτόντως, πρόσφατα ψέκασα με αρωματικό χώρου μια κατσαρίδα. Από τον πανικό μου, ψέκασα με ότι βρήκα. Λίγα λεπτά μετά μου έλεγε αντίο. Το αρωματικό χώρου παρακαλώ, που το εισπνέουμε μικροί και μεγάλοι.
Δε θέλω να σας πείσω, δε με αφορά πλέον.
Αν νομίζετε ότι τα γραφώ αυτά για να σας πείσω να εμβολιαστείτε, γελιέστε. Ούτε καν θέλω να σας προσεγγίσω πλέον και να μιλήσουμε. Έχετε κάνει την έρευνα σας, μέσω διαδικτύου, δηλαδή πάλι εμπιστευτήκατε την τεχνολογία και την επιστήμη. Αλλά διαβάσατε μόνο όσα απαντούν σε αυτό που θέλετε να πιστέψετε. Εγώ προσωπικά διάβασα και για τις δυο πλευρές. Δεν απορρίπτω αν δεν μελετήσω κάτι. Εσείς απορρίψατε γιατί σας το είπε ένας παπάς, μια ξαδέρφη, ένας γείτονας, ιδιαίτερα νοικοκυραίος και σοβαρός άνθρωπος.
Σας είπε ότι οι φαρμακευτικές θέλουν τα λεφτά μας, το σώμα μας, τη ψυχή μας. Δεν σας είπε όμως ότι αν όντως πεθάνουμε όσοι κάναμε το εμβόλιο, αυτό ήδη ισοδυναμεί με τα 4.4 δισεκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη. Θα ξεπαστρέψουν περισσότερο από τον μισό πλανήτη, να μας θάψουν αναρωτιέμαι που; Να γίνει μετά, τι ακριβώς; Πραγματικά, την ακραία λογική σας, δεν την καταλαβαίνω, ούτε σενάρια ταινίας τέτοια ψυχοπάθεια.
Όσο για εσάς που ως επιχείρημα λέτε: κόλλησε, έγινε καλά και δεν πέθανε, άρα δεν υπάρχει ιός. Έχω να απαντήσω το εξής: και η πνευμονία συνήθως είναι κάτι περαστικό, αν και βαρύ. Έχει όμως την τάση να αφήνει συμπτώματα, που μπορεί να επιστρέψουν ακόμα και 50 χρόνια μετά στον ασθενή. Άρα μη βιάζεστε να κρίνετε, κανείς μας δεν γνωρίζει με ακρίβεια τι επιπτώσεις θα έχει στο ανθρώπινο σώμα ο Covid-19. Το σώμα μας όμως έχει μνήμη, αποθηκεύει και δεν ξεχνά ποτέ!
Το στίγμα!
Αν αναρωτιέστε τότε γιατί γράφω τελευταία ημέρα του χρόνου για την πανδημία, η απάντηση είναι απλή. Για την καταπολέμηση του στίγματος. Το στίγμα της αναπηρίας βλέπουμε πως διαρκεί αιώνες και δε λέμε να το ξεφορτωθούμε. Δεκάδες χώρες, εκατοντάδες οργανισμοί, εργαζόμαστε όλοι για την καταπολέμηση του στίγματος της αναπηρίας και αυτό εκεί. Ο αυτιστικός που πρέπει να καθίσει σπίτι του. Η ανάπηρη που δεν θα έπρεπε να έχει δικαιώματα. Ο χρόνιος ασθενής που δεν θα έπρεπε να τον κουράρουμε πλέον. Ο ψυχικά ασθενής που μας κοροϊδεύει. Δεν έχει ούτε κατάθλιψη, ούτε υποφέρει από ψυχικά νοσήματα.
Το στίγμα που μας πηγαίνει πίσω ως κοινωνία. Που απαγορεύει από το 15% του πλανήτη να ζήσει ισότιμα, σε μια κοινωνία που αγκαλιάζει τους πάντες. Αυτοί που αγαπούν το στίγμα και δε το αφήνουν να σβήσει, είναι επικίνδυνοι. Ζουν ανάμεσα μας και σπέρνουν το δηλητήριο τους, συνήθως χωρίς να τους καταλάβουμε. Ντυμένοι με ωραία ρούχα και μπροστά από τις κάμερες. Πίσω από γραφεία που παίρνονται σημαντικές αποφάσεις. Φορούν στολές και κάνουν ότι μας προστατεύουν, ενώ απειλούν τις ζωές μας. Όχι όλοι, ευτυχώς, όμως βρίσκονται εκεί.
Αυτούς φοβάμαι που διαδίδουν και το στίγμα των εμβολίων. Διαδίδουν φήμες χωρίς να έχουν κάπου να τις υποστηρίξουν. Χρησιμοποιούν την ιατρική και την επιστήμη μόνο οπως τους βολεύει. Που κοροϊδεύουν κόσμο και τους παίρνουν στο λαιμό τους, ενώ οι ίδιοι παίζει να έχουν εμβολιαστεί προ πολλού. Εκμεταλλεύονται την έλλειψη μόρφωσης και σωστής ενημέρωσης, για να βγουν μπροστά οι ίδιοι. Τους φοβάμαι γιατί χάνονται ανθρώπινες ζωές, απροστάτευτα θύματα, απόρροια της διχόνοιας που σπέρνουν.
Όλοι κουραστήκαμε, όμως το τέλος είναι μπροστά μας.
Μη θεωρείτε πως η κούραση άγγιξε μόνο εσάς. Βρισκόμαστε όλοι μαζί σε αυτό που συμβαίνει, θέλοντας και μη. Ευτυχώς ζούμε σε χώρες που είναι πιο ευνοημένες από άλλες. Στο Κονγκό μόλις το 0.1% του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί. Λόγω έλλειψης εμβολίων και υποδομών. Στη Νιγηρία το 2.1% και στη Ουγκάντα το 3.1%. Η Αφρική για μια ακόμα φορά, έμεινε τελευταία σαν ήπειρος, να παλεύει με την πανδημία και να περιμένει το έλεος των ανεπτυγμένων χωρών. Φαντάσου να θέλεις να εμβολιαστείς, να μαθαίνεις ότι υπάρχουν αρνητές παντού και εσύ να πεθαίνεις από την αναμονή.
Πριν λοιπόν ξεκινήσεις τη γκρίνια ότι δεν μπορείς να βγεις έξω χωρίς μάσκα, σκέψου πως δεν είσαι δα και τόσο σημαντικός/η. Έτυχε απλά να γεννηθείς σε μια χώρα που σου βάζουν πρόστιμο αν δεν εμβολιαστείς. Αντί να γεννηθείς στη φτωχή Μαδαγασκάρη με το 2% μόνο να έχουν εμβολιαστεί. Σου χάλασε η Πρωτοχρονιάτικη έξοδος και το ταξίδι στην Αράχοβα; Υπάρχουν και χειροτέρα. Όπως το να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο και να μην μπορείς καν να τον επισκεφτείς για μια τελευταία φορά. Πέρσι είχα μια ελπίδα πως η πανδημία θα μας κάνει ακόμα καλυτέρους.
Παρατηρώ όμως πως όσοι ήταν ήδη μαυρόψυχοι, μίζεροι και ρατσιστές, παρέμειναν και τη χρονιά που φεύγει.
Εδώ και πολλούς μήνες έχω μια συγκρατημένη αισιοδοξία, πως από τα μέσα του 2022 η παγκόσμια κατάσταση θα ξεκινήσει να καλυτερεύει. Όχι ότι από τη μια μέρα στην άλλη θα στρώσουν όλα. Όμως θα είναι η αρχή του τέλους. Πείτε με αθεράπευτα αισιόδοξο, πείτε ότι το ένστικτο μου θα τσεκαριστεί μέσα στη νέα χρονιά. Νιώθω και πιστεύω πως πάμε προς το τέλος, πως το 2022 θα βιώσουμε την καλυτέρευση.
Όπως και να έχει όμως, να θυμάστε πως το τέλειο, η ευτυχία, η χαρά, η αισιοδοξία, είναι μέσα μας. Πηγάζει από εμάς. Ότι και αν γίνει, μη το βάζετε κάτω. Με όσες απώλειες και αν υπάρξουν, η ανθρωπότητα θα βγει δυνατή στο τέλος. Με ή χωρίς εμάς στο παρόν της. Οπότε ας αφήσουμε το καλύτερο μας στίγμα. Αυτό της αποδοχής, της προστασίας του διπλανού, της ομόνοιας, της κοινής προσπάθειας. Ας δώσουμε στη λέξη στίγμα, ένα θετικό πρόσημο, να πάψει να αποτελεί μαύρη κηλίδα.
Σας εύχομαι ευτυχισμένος ο νέος χρόνος και το 2022 να πορευτούμε όλοι μας με μια λογική, που θα βλέπει πέρα από το εγώ μας. Καλή χρονιά!
Σύνταξη – επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας