Για να χαρείς με το κακό που βιώνει κάποιος άλλος άνθρωπος σημαίνει πως κάτι σημαντικό λείπει από εσένα. Αν χαίρεσαι με την ολέθρια καταστροφή του εχθρού σου αυτό δε σε κάνει νικητή. Εάν βλέπεις το αίμα και τα δάκρυα να κυλάνε από τους γείτονες σου, και εσύ χαμογελάς, τότε είσαι υπάνθρωπος.
Είσαι ίδιος και χειρότερος με αυτούς που μισείς και εχθρεύεσαι. Τέλος, αν χαίρεσαι που με ένα σεισμό 7.8 ρίχτερ, που σε κάνει να νιώθεις υπεροχή, δεν υπάρχουν λόγια να σε χαρακτηρίσουν. Ούτε καν το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο μπορεί να περιγράψει το τι είδους πλάσμα είσαι.
Όσοι χάρηκαν με το σεισμό στη γειτονική Τουρκία είναι επικίνδυνοι άνθρωποι. Δεν έχει σημασία αν είναι Έλληνες, Κύπριοι, Αιγύπτιοι, Λιβανέζοι. Θεωρώ επικίνδυνους τους ανθρώπους που όχι μόνο αγνοούν την ιστορία, αλλά τη φέρνουν στα μέτρα τους. Την κόβουν και τη ράβουν όπως τους συμφέρει σήμερα. Αύριο θα την παραλλάξουν, θα τη χαράξουν με νέες γραμμές και διαφορετικά σύνορα. Είναι επικίνδυνος όποιος νομίζει πως σήμερα κέρδισε από το θάνατο του άλλου, που οφείλεται σε ένα σεισμό. Σε σεισμό βρε ανόητε και όχι γιατί εσύ κατάφερες να κερδίσεις καμία μεγάλη μάχη.
Οι ανιστόρητοι βλάκες…
Είναι πολλοί και ζουν ανάμεσα μας. Είναι αυτοί που συνεχώς ξεσηκώνονται από μόνοι τους. Μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσα από ομάδες του καφενείου. Από κάτι καταθλιπτικούς συλλόγους της κακιάς ώρας. Πάμε να πάρουμε την Πόλη, πάμε να τους φάμε, σηκωθείτε αδέρφια. Αλλά να σηκωθείτε να πάτε εσείς. Γιατί αυτός ήδη έκανε το σημαντικότερο: είπε μια βλακεία και νομίζει ότι είναι και σπουδαίος.
Αυτοί είναι οι πιο δειλοί. Στη Θράκη τους ονομάζουμε κουραδόμαγκες, ας μου συγχωρεθεί η λέξη αγαπητέ αναγνώστη. Δεν έχουν το θάρρος να κάνουν τίποτα, κρύβονται πίσω από τρίτους και οθόνες. Τους έχω συναντήσει ουκ ολίγες φορές στη ζωή μου. Όσο γάβγιζαν πίσω από την οθόνη, μπροστά μου ήταν γατάκια. Και όχι γιατί είμαι εγώ κανένας άγριος. Αλλά έτσι είναι, δεν έχουν σταλιά θάρρους στην κοινωνία. Είναι φερέφωνα ενός κατεστημένου, που τους ήθελε αρσενικά όταν υπερασπίζονται την πατρίδα τους.
Οι περισσότεροι δεν έχουν κάνει τίποτα για την Ελλάδα, έχουν κατακλέψει από φόρους μέχρι επιδοτήσεις. Βαριούνται να σηκωθούν από την πολυθρόνα, κρίνουν εκ του ασφαλούς, ας στείλουμε το στρατό να πολεμήσει. Που όταν πήγαν οι ίδιοι να υπηρετήσουν, πιθανότατα ήταν κάτι τεμπέληδες του ελέους. Όμως θα σε στείλουν να πολεμήσεις για πάρτη τους, έτσι επειδή έτυχε να γεννηθούν στα γεωγραφικά σύνορα μιας χώρας.
…που ξεχνούν εύκολα.
Ξεχνούν ότι τα σύνορα είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα. Πως αυτός ο έρμος ο πλανήτης, που τον έχουμε κάνει σαν τα μούτρα μας, σύνορα δε γνωρίζει. Πως όταν αποφασίσουν οι τεκτονικές πλάκες να κουνηθούν λίγο παραπάνω και να συγκρουστούν, θα το κάνουν όπου και αν βρίσκεσαι εσύ. Δε γνωρίζουν από Ελλάδα,
Τουρκία ή όποια άλλη χώρα εσύ μισείς. Η φύση δεν αναγνωρίζει τα ανθρώπινα διαχωριστικά, αν είναι η στιγμή της να ανοίξει στα δυο, απλά θα παρασύρει τα πάντα. Το έχουμε δει με πλημμύρες, με βροχές, με χιόνια, με καύσωνα, με φωτιές και καταστροφές.
Δεν αντιλαμβανόμαστε όμως πως όλα αυτά είναι καταστροφές μόνο για τον άνθρωπο. Για τον πλανήτη και το μεγαλείο του, είναι απλά ένα ρήγμα ακόμα, στα αμέτρητα που υπάρχουν. Οι τεκτονικές πλάκες δε γνωρίζουν από ανθρώπινες ζωές, από χλωρίδα και πανίδα. Τα δάκρυα εμείς θα τα ρίξουμε.
Οπότε μη κάνεις τον καμπόσο, γιατί ο σεισμός έτυχε να γίνει λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο πέρα από εκεί που ζεις. Αύριο μπορεί να γίνει στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, να βυθιστεί ξάφνου ένα νησάκι από το πουθενά. Να γίνει στην ασφυκτική Αττική ή στους αραιοκατοικημένους ελληνικούς κάμπους ή να είχε τσακίσει την Κυπρο.
Μη ξεχνάς πως τότε εσύ θα χρειαστείς βοήθεια από όλους. Τότε θα κλαις, θα μετράς τους νεκρούς σου, θα τραβάς τα μαλλιά σου. Θα βλέπεις γονείς να κρατούν τα νεκρά παιδιά τους και παιδιά να αναζητούν απελπισμένα τους γονείς τους.
Ο δικός σου ο κόσμος θα έρθει τα πάνω κάτω. Μη ξεχνάς πως η Ελλάδα είναι μια σεισμογενή χώρα, που έχουμε και εμείς θρηνήσει νεκρούς στα χαλάσματα. Πως χιλιάδες οικογένειες έχουν χάσει σπίτια και το βιός τους ολόκληρο. Πως η ευημερία τους ήταν μερικά ρίχτερ υπόθεση.
Κανέναν εχθρό δε νίκησες, αντιθέτως έχασες.
Έχασες την ανθρωπιά σου, έχασες τον εαυτό σου, βυθίστηκες στο μίσος τόσο που δε βλέπεις μπροστά σου. Ναι, με την Τουρκία μας χωρίζουν πολλά. Ναι, έχουν διαπραχτεί εγκλήματα ασυγχώρητα και απάνθρωπα.
Πριν λίγες ημέρες προκαλούσαν πάλι στο Αιγαίο. Όμως θέλω να σκεφτείς ποιοι το έκαναν; Το έκαναν οι πολιτικοί τους και όσοι λαμβάνουν τις αποφάσεις. Το έκαναν οι αρχηγοί τους, που στέλνουν αθώο κόσμο να ρισκάρει τη ζωή του στον αέρα και στη θάλασσα. Αν νομίζεις ότι ο απλός Τούρκος πολίτης ή στρατιώτης ξυπνάει το πρωί με σκοπό να έρθει να σκοτωθεί, γελιέσαι.
Και μην αναφέρεις πως αυτοί τους ψηφίζουν και τους εκλέγουν. Γιατί θέλω να δεις ποιοι κακούργοι μας διοικούν στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Που κερδίζουν εκλογές με το 30% και αποφασίζουν για το 100% του ελληνικού λαού. Ενός λαού που λίγοι βγαίνουν να αντιδράσουν όπως πρέπει και να διεκδικήσουν το δίκιο για όλους μας.
Δεχόμαστε τα πάντα σα βλάκες αλλά νομίζουμε πως είμαστε καλύτεροι όλων των άλλων λαών. Πίσω από την τηλεόραση και το πληκτρολόγιο ενός κινητού, παραγγέλνοντας σουβλάκια και βρίζοντας τον διανομέα.
Δε σου ζητώ να συγχωρέσεις κανέναν από όσους σε αδίκησαν ή σου πήραν κάτι δικό σου. Όμως θέλω να θυμάσαι ποιος το έκανε. Η Τουρκοκρατία έχει φύγει και αυτό το οφείλουμε σε προγονούς μας και όχι σε σένα που ούτε τα κορδόνια σου δε ξέρεις να δέσεις. Η Τούρκα μάνα που σπαράζει δε σου σκότωσε κανέναν. Τ
ο Τουρκάκι που έμεινε ορφανό και ανάπηρο δεν έκλεψε από το παιδί σου. Ο Τούρκος που στα χαλάσματα κρατάει το χέρι του νεκρού παιδιού του, ούτε που ξέρει ποιος είσαι. Και αν δεν μπορείς να χύσεις δάκρυ για όλους αυτούς, τουλάχιστον έχε σεβασμό για τους νεκρούς και μη χαμογελάς. Σφράγισε το ρημάδι σου.
*δεν αναφέρομαι στη Συρία, καθώς το μένος των υπανθρώπων αφορούσε κυρίως τη γείτονα χώρα.
Σύνταξη, επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας για newsitamea.gr
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com