Ένα παιδί με καρκίνο έχει κάτι να μας πει: «Είμαι ο Josh, είμαι 10 ετών και αυτή είναι η συμβούλη μου».

Το παρακάτω κείμενο δεν είναι ένα άρθρο γραμμένο με τέτοιον τρόπο προκειμένου να αποτελεί άρθρο.

Το παρακάτω κείμενο είναι λόγια από ένα μικρό παιδί το οποίο τολμά να μην φοβάται επειδή κανένας – ίσως – δεν του έδειξε το πώς.

Ο μικρός Josh αν και μόλις 10 ετών μάς μιλά και κάθε του κουβέντα θα μάς βάλει στη θέση μας. Επειδή ο μικρός Τζος ακόμη δεν μπορεί να γράψει μόνος του, ούτε να περπατήσει όπως τα παιδιά της ηλικίας του και, γι αυτό φταίει μία μπάλα του γκολφ που πια αν και μοιάζει με μπιζέλι είναι καρκίνος και βρίσκεται στο κεφάλι του εδώ και χρόνια.

Ο μικρός Τζος όμως είναι αξιοπρόσεχτος  γιατί ξέρει τι τον παρηγορεί όταν πονάει πολύ και δεν θέλει άλλο. Τότε, σκέφτεται κάτι καλό, κάτι που αγαπάει ο ίδιος πολύ και έτσι απλώς μας λέει και εμάς να κάνουμε το ίδιο. Τόσο απλά, αν πονάτε κάντε κι εσείς το ίδιο…

Τα λόγια του Jοsh:

«Αυτός ο όγκος στο κεφάλι πονάει πολύ. Με έχει πονέσει σαν τρελός.

Είμαι ο Josh, είμαι 10 ετών και ζω με καρκίνο στο κεφάλι. Λοιπόν, ζούσα με μία μπάλα του γκολφ στο κεφάλι μου. Αυτό ήταν το μέγεθος του καρκίνου μερικά χρόνια πριν. Σήμερα, έχει το μέγεθος ενός μπιζελιού.

Ο καρκίνος στο κεφάλι με ανάγκασε να μπω στο νοσοκομείο και να μείνω εκεί για τουλάχιστον 4 χρόνια. Τώρα απλώς μπαίνω και βγαίνω για μερικούς ελέγχους, ακτινογραφίες…

Είχα να αντιμετωπίσω μερικές προκλήσεις στη ζωή μου όπως να μάθω να περπατάω στα 6 μου, είχα ένα καροτσάκι και ένα μεταλλικό πλαίσιο με ρόδες που με βοηθούσε να περπατήσω.

Στο σχολείο έχω δύο βοηθούς και οι δύο με βοηθούν με το γράψιμο γιατί τα χέρια μου κουράζονται πολύ γρήγορα, με βοηθάνε στην αυλή πχ εάν πέσω έρχονται να με σηκώσουν. Μαθαίνω για τα συναίσθηματα, παίζω βίντεοπαιχνίδια για να καλλιεργήσω και την αγωνιστική μου πλευρά όταν αισθάνομαι το ηθικό μου πεσμένο. 

Μαζεύω αυτές τις χάνδρες για κουράγιο. Αυτές αντιπροσωπεύουν νύχτες άγρυπνες, τσιμπήματα στα δάχτυλα, ακτινογραφίες. Ακόμη μαθαίνω τι σημαίνουν όλα αυτά.. 

Εάν αναρωτιέστε πώς τα ξεπέρασα όλα απλώς σκεφτείτε κάτι που σας αρέσει πολύ. Εγώ σκεφτόμουν την αδερφή μου και πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή. Κάθε φορά που φεύγει μου λείπει πάρα πολύ. Η συμβουλή μου είναι να μείνετε χαρούμενοι και να σκεφτείτε κάτι που σας αρέσει πολύ»

ΠΗΓΗ: www.diaforetiko.gr