Σημαντική στάση στη ζωή του Ραφαήλ, του αδελφού του Αγίου Παϊσίου, ήταν η ο Όσιος Αρσένιος και η εμπειρίες δίπλα του.
Μέχρι τα ἑπτά τοῦ χρόνια, ο αδελφός του Αγίου Παϊσίου, Ραφαήλ Εζνεπίδης, πρόλαβε και ἔζησε ἀπό κοντά τον Ἅγιο Ἀρσένιο (Χατζεφεντή) παρατηρώντας, με την παιδικη ὡς σφουγγάρι ψυχῆ τοῦ ,την ὁσία του ἀγγελικη βιοτη καθως και τα θαύματά του στην πατρίδα ,στα Φάρασα τῆς Καππαδοκίας.
Ήτανε τόσο φιλεύσπλαχνος ὁ Όσιος Αρσένιος ἀκόμη και σε αὐτα τα περιφρονημένα ζῶα. Γιαυτό και ποτέ δεν καταδέχτηκε στην ζωή του να καθήσει πάνω σε ζῶο, ἀκόμη και σε αὐτα τα ταλαίπωρα γαϊδούρια, λέγοντας με συντριβή: «Ἐγω το μεγάλο Γαϊδούρι να καθήσω σε τοῦτο το γαϊδουράκι;» Μόνο φεύγοντας για την προσφυγιά, γεροντάκι τότε,τον ανάγκασαν να καθίσει απάνω στο κάρο πηγαίνοντας στην Μερσίνα.
Επίσης μία φορά ἔστειλε τον μακαριστό Ραφαήλ ή γιαγιά του ή Χατζή- Χριστίνα, ἕξι χρονῶν ἦταν τότε, να πάει στον Ἅγιο Ἀρσένιο ἕνα πήλινο δοχείο μι φέσκο γιαούρτι που εἶχε φτιάξει. Στον δρόμο ὅμως γλύστρισε ὁ μικρος Ραφαήλ και πέφτωντας ἦρθε ἡ γάστρα με το περιεχόμενο στο πρόσωπό του κάμνοντας κάτασπρο σαν τον ἀσβέστη.
Βλέποντας τον ὁ Όσιος ἔτρεξε να τον βοηθήσει
Χαμογελόντας τοῦ λέγει:
-Πῶς ἔγινες ἔτσι εὐλογημένε; ἄντε πήγαινε γρήγορα να πλυθεῖς.
Μα είχε αυτή η ευλογημένη ψυχή συνάμα και πολύ χιούμορ.
Αφού συνομιλήσαμε εκείνο το καλοκαιράκι στο πατρικό του , στην Κόνιτσα, απ’όπου κατάγεται η Πρεσβυτέρα μου Φωτεινή,του λέγω φεύγοντας:
-Άντε κυρ-Ραφαήλ και του χρόνου να μας αξιώσει ο Θεός να ξαναβρεθούμε και να μας μιλήσεις για τον Άγιο Αρσένιο.
-Ουοουου…μέχρι του χρόνου θα έχω πεθάνει.Το είδα και στον ύπνο μου ότι πέθανα και κατέβηκε από τον ουρανό ένα μεγάλο αεροπλάνο έξω από το σπίτι για να με παραλάβει. Εεε βρε λέγω του εαυτού μου,τι τιμές και δόξες είναι αυτές βρε Ραφαήλ ,να κατέβει ολόκληρο αεροπλάνο για την αφεντιά σου.
-Όχι κυρ-Ραφαήλ,θα ζήσετε κι’άλλο ,τον παρηγόρησα. Και στην ενορία μου ο χοράρχης πήγε 103 ετών.Θάρρος λοιπόν.
-Αααα καλά που μου το’πες. Άμα έρθει ο Άγγελος να με πάρει θα του το πώ, για να με αφήσει κι’άλλο!
Να ευχαριστήσουμε θερμά την οικογένεια και τους συγγενείς του Αγίου Παϊσίου που με αξιοπρέπεια, φιλότιμο και σεμνότητα διακονούν τόσα χρόνια την τιμή και μνήμη αυτών των δύο μεγάλων Καππαδοκών Αγίων, που έλαμψαν σαν αστέρια παρηγορητικά, για να φωταγωγούν όλους τους ερχόμενους αιώνες, όπως επίσης στην ενορίτισσά μας και ηθοποιό Δέσποινα Γκάτσιου.
Καθώς και όλους τους συνεργάτες της, που με φόβο Θεού συνετέλεσαν και συντελούν στην παραγωγή της Χριστόπνευστης σειράς «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασας στον Ουρανό»