Με λένε Μαίρη και έχω ένα γιο 30 χρονών.
Τον μεγάλωσα μονη μου απο τα 15 του όταν χάσαμε τον πατέρα του σε τροχαίο.
Δεν έφτιαξα ξανά τη ζωή μου.
Διαβάζω τη σελίδα σας από την πρώτη μέρα που άνοιξε, ήταν κάτι που έλειπε.
Πόσοι άνθρωποι εκεί έξω μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνοι, πόσος πόνος και πόση μοναξιά.
Μεγάλωσα τον γιο μου με πολλές στερήσεις. Σπούδασε και έπιασε μια καλή δουλειά.
Πριν 3 χρόνια παντρεύτηκε και ήλπιζα κι εγώ ότι το παιδί μου ευτύχησε. Όμως δεν περνούσε καλά.
Και μέσα σε όλη του την στενοχώρια που μάλωνε με τη νύφη μου, προσπαθούσαν για παιδί και δεν ερχόταν. Έκαναν εξετάσεις όλα φυσιολογικά. Ποτέ δεν μάθαμε τί έφταιγε.
Ο γιος μου με τη νύφη μου χώρισαν. Εκείνη πολύ γρήγορα έμεινε έγκυος και ξαναπαντρεύτηκε. Θεωρήσαμε ότι έφταιγε το παιδί μου που δεν έκαναν παιδί.
Το έριξε στο ποτό, παραιτήθηκε από τη δουλειά του, έχανα το παιδί μου μέρα με τη μέρα. Πήγε σε ψυχολόγο κι εγώ από δίπλα να τον στηρίζω και το παιδί μου σηκώθηκε ξανά στα πόδια του.
Χθες Χριστούγεννα ο γιος μου, έφερε την καινούρια μου νύφη. Πίσω της δύο φατσούλες, δυο κοριτσάκια 3 και 5 ετών.
Η γυναίκα χήρεψε νέα όπως εγώ και μεγάλωνε τα παιδάκια της μόνη.
Πέρασαν δαχτυλίδια χθες στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω από τη χαρά μου.
Οι φατσούλες αυτές, τα εγγόνια μου, με φώναζαν γιαγιά.
ΑΚΟΥΤΕ; ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!
Δεν με νοιάζει που δεν τα έκανε με τον γιο μου η κοπέλα δεν έχει σημασία.
Θα τα μεγαλώσει το παιδί μου και εγώ μαζί και αυτό τα κάνει εγγόνια μας.
Εύχομαι τις μέρες αυτές να ζήσετε όλοι τη δική μας τη χαρά και να πω σε όσους λένε πως δεν θέλουν μια χωρισμένη ή χήρα μάνα με παιδιά, ότι η καρδιά δεν διαλέγει.
Να δέχεστε ό,τι έρχεται στον δρόμο σας, χωρίς προκαταλήψεις καχυποψία και φόβο.
Μπορεί αυτό να είναι το τυχερό σας!
Κυρία Μαίρη
singleparent.gr