– Τύπος Ι: αφορά νεαρούς ενήλικες οι οποίοι μπορεί να έχουν κάποιο συγγενή που επίσης να πάσχει από τη νόσο (θετικό οικογενειακό ιστορικό). Ο τύπος αυτός συνήθως έχει πιο σοβαρή κλινική εκδήλωση.
– Τύπος ΙΙ: αφορά κυρίως άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, 50-60 ετών, χωρίς θετικό οικογενειακό ιστορικό με ηπιότερη και λιγότερο εκτεταμένη ψωρίαση.
Η ψωρίαση δεν οφείλεται σε μόνο μία αιτία, αλλά πρόκειται για το αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, δηλαδή είναι μια πολυπαραγοντική νόσος. Η ακριβής αιτιολογία της ψωρίασης δεν έχει διαλευκανθεί και παραμένει άγνωστη. Σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα, είναι αποτέλεσμα διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται ως ανοσολογικώς διαμεσολαβούμενο νόσημα.
Η επιδερμίδα στο ψωριασικό δέρμα αντικαθίσταται πολύ πιο γρήγορα συγκριτικά με το φυσιολογικό -μέχρι και 7 φορές γρηγορότερα. Έτσι, η ανανέωση των κερατινοκυττάρων του δέρματος (διαδικασία της κερατινοποίησης) αντί να διαρκεί 28 ημέρες, διαρκεί 4, με αποτέλεσμα πάχυνση της επιδερμίδας (υπερκεράτωση).
Η κληρονομικότητα (γενετικοί παράγοντες) φαίνεται πως συμμετέχουν στην εμφάνιση της ασθένειας, αν και υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιος εμφανίζει ψωρίαση χωρίς κανένα συγγενή πάσχοντα στην οικογένεια, ή αντίθετα τα παιδιά ενός γονιού με ψωρίαση, να μην εμφανίσουν ποτέ ψωρίαση.
Περιβαλλοντικοί και διάφοροι άλλοι παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν την εμφάνιση ή την επιδείνωση της ψωρίασης:
– Στρεπτοκοκκική λοίμωξη: συνήθης αιτία για πονόλαιμο και φαρυγγοαμυγδαλίτιδες, αποτελεί εκλυτικό παράγοντα εμφάνισης σταγονοειδούς ψωρίασης, σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες.
– Ορμονικοί παράγοντες: υπάρχει μια έξαρση της εμφάνισης της ψωρίασης όταν ξεκινά η περίοδος και την εμμηνόπαυση. Επιπρόσθετα παρατηρείται βελτίωση κατά την εγκυμοσύνη.
– Φάρμακα: ορισμένα φάρμακα μπορεί να επιδεινώνουν την ήδη υπάρχουσα ψωρίαση όπως το λίθιο (αντικαταθλιπτικό), ορισμένα αντιύπερτασικά (b-blockers), και η απότομη διακοπή των συστηματικών κορτικοστεροειδών.
– Τραυματισμός
– Ψυχολογικοί παράγοντες (άγχος, stress): σε ορισμένους ανθρώπους παρατηρείται επιδείνωση της ψωρίασης όταν βρίσκονται υπό συνθήκες έντονου άγχους αλλά και ισχυρό ερέθισμα για την πρόκλησή της.
– Αλκοόλ και κάπνισμα
Η νόσος προκαλεί συνήθως κοκκινίλες, φολιδωτές κηλίδες που εμφανίζονται στην επιδερμίδα. Η λεπιδώδεις αυτές κηλίδες, που προκαλούνται από ψωρίαση, ονομάζονται ψωριασικές πλάκες (περιοχές με φλεγμονή από την υπερβολική παραγωγή δέρματος). Το δέρμα συσσωρεύεται γρήγορα σε αυτά τα σημεία και παίρνει μια ασημί-λευκή απόχρωση. Συνηθέστερα εμφανίζονται στους αγκώνες και τα γόνατα, αλλά μπορεί να επηρεάσει κάθε σημείο του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του τριχωτού της κεφαλής και των γεννητικών οργάνων. Σε αντίθεση με το έκζεμα, η ψωρίαση είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί στην εσωτερική πλευρά των αρθρώσεων.
Η διαταραχή είναι μια χρόνια επαναλαμβανόμενη κατάσταση που ποικίλλει σε βαρύτητα από εντοπισμένα μπαλώματα για να ολοκληρωθεί με την κάλυψη του σώματος. Τα νύχια των χεριών και των ποδιών επηρεάζονται συχνά, ενώ επίσης μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή των αρθρώσεων, η οποία είναι γνωστή ως ψωριασική αρθρίτιδα.
Η θεραπευτική προσέγγιση της ψωρίασης είναι ένα σύνθετο πρόβλημα. Οι περισσότερες περιπτώσεις ήπιας βαρύτητας ψωρίασης συνήθως ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στην τοπική θεραπεία (π.χ κρέμες, αλοιφές).