Το φτέρνισμα ξεκινά με μία απότομη εισπνοή, από όπου προέρχεται το «ααα» ενώ το «ψου» εμφανίζεται στην εκπνοή, επειδή οι περισσότεροι από τους μυς στο σώμα συσπώνται ως αντανακλαστική λειτουργία.
Η λειτουργία αυτή αναγκάζει το στόμα να παραμείνει κλειστό, έως ότου η πίεση στους πνεύμονες αυξηθεί και «ξεσπάσει» στην ουσία σε εκπνοή. Κατά τη διάρκεια του φτερνίσματος, η γλώσσα πιέζεται στην κορυφή του ουρανίσκου, προκαλώντας τον ήχο «ψ» ενώ τα χείλη που είναι σφιγμένα, προκαλούν το «oo».
Βέβαια, το «αψού» είναι η ελληνική εκδοχή καθώς σε άλλους λαούς ο ήχος διαφοροποιείται. Για παράδειγμα στα Αγγλικά είναι «atishoo ή achoo», στα γαλλικά «atchoum», στα ιταλικά «hapsu», στα ιαπωνικά «hakushon» και στα σουηδικά «atjo».
Η διαφοροποίηση αυτή επιβεβαιώνει και την πολιτιστική και γλωσσική επιρροή της κάθε περιοχής στην ανθρώπινη αυτή λειτουργία, ενώ σημαντικό είναι το στοιχείο που αποκάλυψε παλαιότερη έρευνα, ότι δηλαδή οι κωφοί φτερνίζονται διαφορετικά από ότι οι άνθρωποι που ακούν.