Ο έλεγχος της επιφάνειας του δέρματος με μικροσκόπιο ξεκίνησε πριν από εκατοντάδες χρόνια.
Το 1663, ο J.C. Kohihaus, κάνει την πρώτη εξέταση των αγγείων των νυχιών με μικροσκόπιο. Το 1879 ο C. Hueter αναλύει τα αγγεία του βλεννογόνου του στόματος με ένα μικροσκόπιο. Ακολουθεί το 1893 ο G. Unna, που χρησιμοποιεί μια σταγόνα λαδιού και ένα κομμάτι γυαλί. Στην συνέχεια ο C. Zeiss φτιάχνει τους πρώτους φακούς για το δερματοσκόπιο. Ο όρος “δερματοσκοπία” χρησιμοποιείται το 1920 από τον Ι. Saphier που εξετάζει τα τριχοειδή αγγεία σε φυσιολογικό και παθολογικό δέρμα με ένα νέου τύπου διαγνωστικό εργαλείο που μοιάζει με ένα διοπτρικό μικροσκόπιο που έχει ενσωματατωμένη πηγή φωτός για την εξέταση του δέρματος. Το 1933 ο Η. Ηinselmann χρησιμοποιεί το κολποσκόπιο για την διάγνωση ελκών και όγκων. Ο όρος δερματοσκόπηση εισήχθει το 1951, όταν L. Goldman, δερματολόγος, χρησιμοποιεί την επιφωτοβολία ως μέσο για την αξιολόγηση μελαγχρωματικών βλαβών του δέρματος. Το 1981 οι P. Fritsch and R. Pechlaner διαφοροδιαγνώσκουν καλοήθεις και κακοήθεις βλάβες. Το 1994 ο W. Stolz εφαρμόζει τον κανόνα ABCD για την έγκαιρη διάγνωση του μελανώματος. Το 1998 ο G. Argenziano εισάγει τον διαγνωστικό αλγόριθμο των 7 σημείων. Γερμανοί, Αυστριακοί και Ιταλοί αναπτύσσουν συστήματα με την βοήθεια των ηλεκτρονικών υπολογιστών για την διάγνωση του μελανώματος.
 |
| Φορητά δερματοσκόπια |
 |
| dermlite DL100 |
 |
microDERM LUMINIS (φορητό δερματοσκόπιο) |
 |
microDERM D120 (σύστημα με ηλεκτρονικό υπολογιστή) |