Καθημερινά βιώνουμε στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού τα ζοφερά αποτελέσματα των καταστροφικών πολιτικών που έχουν ασκηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια στο Τομέα της Υγείας με έναν συνεχώς αυξανόμενο αριθμό πολιτών αποκλεισμένων από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Χρόνια πάσχοντες χωρίς φαρμακευτική αγωγή, εγκυμονούσες εκτός μαιευτηρίων και εργαστηριακού προγεννητικού ελέγχου, υποσιτισμένα βρέφη λόγω οικονομίας στη δόση του γάλατος, παιδιάχωρίς εμβολιασμούς, φορείς σοβαρών ασθενειών χωρίς φαρμακευτική αγωγή, καρκινοπαθείς με παραμελημένους όγκους, ψυχικά πάσχοντες περιφερόμενοι προς αναζήτηση ειδικών φάρμακων, αλλά και συχνά ασφαλισμένοι άποροι ασθενείς χωρίς φαρμακευτική κάλυψη από τα Δημόσια Νοσοκομείαλόγω έλλειψης φαρμάκων. Και μαζί με αυτά οικογένειες χωρίς ηλεκτρικό ή και νερό, ή και με αδυναμία έκδοσης ακόμη και εισιτήριου του λεωφορείου για να φθάσουν στο Κοινωνικό ιατρείο, απαρτίζουν μια κοινωνία σε εγκατάλειψη. ¶νθρωποι που ολόκληρη ζωή δούλευαν και πλήρωναν τα ασφαλιστικά τους ταμεία, επειδή απολύθηκαν, δεν βρίσκουν δουλειά ή έκλεισαν την επιχείρηση τους, βρίσκονται στο έλεος πλέον μόνο του Θεού, αφού η πολιτεία τους θεωρεί αποκλεισμένους.