Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας (29 Μαΐου), η Ελληνική Ακαδημία ΝευροΑνοσολογίας, παρουσίασε ενδιαφέροντα στοιχεία για τη νόσο, καθώς και τις τελευταίες εξελίξεις στη θεραπευτική αντιμετώπισή της.
Όπως εξήγησε ο Γεώργιος Χατζηγεωργίου, καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, παρότι είναι κατανοητό ότι η Σκλήρυνση κατά Πλάκας εμφανίζεται ως ανοσολογική απάντηση, αυτό που πυροδοτεί αυτή την απάντηση παραμένει ένα μυστήριο. Οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι η πιο πιθανή αιτία πυροδότησης της νόσου είναι ένας συνδυασμός περιβαλλοντικών, γενετικών και ιογενών παραγόντων.
Η αύξηση στον επιπολασμό της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη συνηγορεί υπέρ της συμμετοχής περιβαλλοντικών παραγόντων, οι οποίοι ποικίλουν ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος, όπως είναι η έκθεση στον ήλιο. Τα υψηλότερα επίπεδα ηλιακής ακτινοβολίας που βιώνουν οι κάτοικοι περιοχών χαμηλότερου γεωγραφικού πλάτους μπορεί να παρέχουν εν μέρει προστασία ενάντια στην ασθένεια.
Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας, γενικά, προσβάλλει νεαρούς ενήλικες ηλικίας 20 έως 40 ετών, ενώ συχνά παρεμβαίνει στη ζωή και στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Η υψηλότερη επίπτωση της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας εμφανίζεται μεταξύ των 25 και 29 ετών. Η μέγιστη επίπτωση, ωστόσο, εμφανίζεται στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 40-49 ετών τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες.
Παρόλο που η ακριβής αιτιολογία δεν είναι γνωστή, η Σκλήρυνση κατά Πλάκας δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση στο γυναικείο φύλο. Τα δεδομένα δείχνουν ότι προσβάλλει σχεδόν διπλάσιο αριθμό γυναικών συγκριτικά με αυτόν των ανδρών. Έχει προταθεί ότι η επιρροή των γυναικείων ορμονών στο ανοσοποιητικό σύστημα ίσως παίζει κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη Σκλήρυνσης κατά Πλάκας. Αυτό υποστηρίζεται από τη μείωση της συχνότητας των υποτροπών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Σύμφωνα με τον Νικόλαο Γρηγοριάδη, αναπληρωτή Καθηγητή Νευρολογίας, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι γνωστή από πολύ παλιά. Ωστόσο, η πρώτη ολοκληρωμένη περιγραφή της γίνεται στα μέσα του 19ου αιώνα από την ομάδα του δημοφιλέστερου νευρολόγου της εποχής, του γάλλου καθηγητή Jean-Martin Charcot. Ο καθηγητής, στις περίφημες διαλέξεις που έδινε σε ανοικτό ακροατήριο στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου Salpêtrière των Παρισίων, δίδασκε ότι η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι ανίατη πάθηση. Από τότε μέχρι σήμερα έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος ως προς τις μεθόδους θεραπευτικής αντιμετώπισή της, με αποκορύφωμα την κυκλοφορία πριν από δύο χρόνια του πρώτου φαρμάκου που χορηγείται από το στόμα. Η ουσία φινγκολιμόδη κυκλοφορεί και στην Ελλάδα από το 2011. Σήμερα, στη χώρα μας υπολογίζεται ότι πάσχουν από τη νόσο περισσότερα από 10.000 άτομα.
Όπως ανέφερε ο κ.Γρηγοριάδης, σημασία έχει η έγκαιρη διάγνωση και επέμβαση στην πορεία της νόσου, η οποία μας επιτρέπει να επιβραδύνουμε σημαντικά την εξέλιξή της. Δεδομένου ότι σήμερα σε αντίθεση με το παρελθόν έχουμε διαθέσιμες αποτελεσματικές θεραπείες με καλά μελετημένο προφίλ ασφάλειας, μας επιτρέπει την έγκαιρη κλιμάκωση της θεραπείας σε ασθενείς που έχουν ενεργή νόσο.
Επιπρόσθετα, οι νέες θεραπείες που βρίσκονται σε εγκριτική διαδικασία φαίνεται πως θα αποτελέσουν εναλλακτικές για την έναρξη θεραπείας σε νέους διαγνωσμένους ασθενείς, ενώ θα πρέπει να υπάρξει ένα εύλογο χρονικό διάστημα μέχρι να επιβεβαιώσουν το προφίλ ασφάλειάς τους.
Νέα στοιχεία για τη φινγκολιμόδη
Η τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητας της φινγκολιμόδης σε όλους τους δείκτες αποτελεί σημαντική θεραπευτική πρόοδο. Σχεδόν 1 στους 2 ασθενείς παρέμεινε ελεύθερος από οποιαδήποτε δραστηριότητα της νόσου, τόσο κλινικά όσο και υποκλινικά. Επιπρόσθετα, η φινγκολιμόδη έχει επιδείξει μέσα από μεγάλες κλινικές μελέτες αποτελεσματική μείωση του ρυθμού εγκεφαλικής ατροφίας. Η εγκεφαλική ατροφία φαίνεται πως συσχετίζεται τόσο με την εξέλιξη της αναπηρίας, όσο και με τις γνωστικές λειτουργίες των ασθενών με ΣκΠ.
Τα δεδομένα δείχνουν μέχρι και διπλάσια αύξηση της αποτελεσματικότητας στους ασθενείς που άλλαξαν θεραπεία από ιντερφερόνη βήτα-1α IM σε φινγκολιμόδη. Μέχρι σήμερα, ήδη 70.000 ασθενείς έχουν ξεκινήσει θεραπεία με φινγκολιμόδη, ορισμένοι εκ των οποίων για περισσότερα από 7 χρόνια.
health.in.gr