Ο έρωτας στα χρόνια της αναπηρίας, θα μπορούσε να είναι και τίτλος βιβλίου ή μήπως μυθιστορήματος; Γιατί δυστυχώς πολλά άτομα με αναπηρία δεν απολαμβάνουν τον ερώτα και τη σεξουαλική ικανοποίηση όσο θα έπρεπε, ίσως και καθόλου! Και δεν είναι από επιλογή τους αλλά γιατί μεγάλωσαν θεωρώντας ότι είναι κάτι απαγορευμένο, δύσκολο, απρόσιτο για ένα Αμεα να βρει έναν ερωτικό σύντροφο και να διαμορφώσει μια υγιή σχέση.
Οι γονείς σε μια προσπάθεια να προστατέψουν το παιδί με αναπηρία, από τα αρνητικά σχόλια των άλλων παιδιών και εφήβων, δεν έχουν συζητήσει ποτέ με τα παιδιά τους για το θέμα σεξ. Και μπορεί να είναι για κάθε γονέα ένα θέμα που δύσκολα ανοίγεις και μιλάς για αυτό με το παιδί σου, πόσο μάλλον όταν φοβάται ενδόμυχα ότι « ποιος/ποια, θα προτιμήσει το δικό μου παιδί από ένα άλλο που δεν έχει αναπηρία, όταν θα έχει μεγαλώσει»; Παράλληλα το παιδί γίνεται έφηβος, ενηλικιώνεται και δυστυχώς δεν έχει καμία ερωτική ή σεξουαλική εμπειρία γιατί έχει ενστερνιστεί την ίδια άποψη.
Αυτό τον/την καθιστά πιο κλειστό άτομο και διαμορφώνει ένα χαρακτήρα παγερά αδιάφορο απέναντι στις ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις. Θα αποκτήσει ίσως αρκετούς φίλους και φίλες, όμως το σώμα επιζητά και κάτι ακόμα….και δε θα ησυχάσει μέχρι να το βρει!
Μάθημα σεξουαλικής αγωγής δεν υπάρχει και ποιος ξέρει αν θα υπάρξει ποτέ στα ελληνικά σχολεία. Πόσο μάλλον στα σχολεία ειδικής αγωγής. Το δύσκολο ρόλο αναλαμβάνουν οι συνήθεις ύποπτοι: αδέρφια, φίλοι, δάσκαλοι(ανεπίσημα πάντα). Το σωστό θα ήταν όμως και οι γονείς να ενημερώσουν το παιδί με αναπηρία για τη φύση του και πως μεγαλώνοντας θα πρέπει να αναζητήσει τη σωματική επαφή. Ακόμα και να αναλύσουν τις δυσκολίες που θα συναντήσει ή τις επιλογές του, αναλόγως και της αναπηρίας του.
Να ζητήσουν βοήθεια από γιατρό, έναν ειδικό σεξολόγο ο οποίος θα μπορεί να ενημερώσει τον έφηβο για τους τρόπους ικανοποίησης, ακόμα και αν είναι μέσα από την αυτοικανοποίηση. Ναι ναι, φαντάζομαι μόλις ανέφερα άλλο ένα θέμα ταμπού, και ας το γνωρίζουμε όλοι μας αρκετά καλά. Είναι όμως αναφαίρετο δικαίωμα η απόλαυση της ερωτικής ζωής και οφείλουμε να σεβαστούμε τα Αμεα και σε αυτό το κομμάτι. Να γίνει σωστή ενημέρωση, να έχει τη βοήθεια που χρειάζεται και του αρμόζει, να βρει τρόπους και τεχνικές, που να εξυπηρετούν το κάθε άτομο.
Τεχνικές δυσκολίες μπορεί να υπάρξουν σε κάθε είδους αναπηρίας, ακόμα και αυτές που δεν αφορούν την κινητικότητα του ατόμου. Φανταστείτε ένα άτομο με προβλήματα όρασης ή ολική τύφλωση, τη δυσκολία που συναντά ώστε να κάνει χρήση του προφυλακτικού και αν έγινε σωστά εντέλει! Αυτά που για τους υπολοίπους είναι εύκολα και δεδομένα, δεν ισχύει το ίδιο για όλους!
Ένα άτομο με διαβήτη, επιληψία, υψηλή αρτηριακή πίεση, κατάθλιψη ή μιας μορφής αναπηρία εκ γεννητής, θα λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή για όλη του τη ζωή ώστε να ελέγξει τις συνέπειες της χρόνιας ασθένειας του. Τα φάρμακα αυτών των ασθενειών δημιουργούν σεξουαλικές δυσλειτουργίες σε άντρες και γυναίκες και αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την ερωτική δραστηριότητα των Αμεα ή φτάνει μέχρι το σημείο του να χάνεται εντελώς το ερωτικό ενδιαφέρον.
Η προτροπή των ειδικών σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μιλήσουν στον ερωτικό τους σύντροφο για τις δυσκολίες που υπάρχουν, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ή για τις σκέψεις που κάνουν και μπλοκάρουν την επιθυμία τους. Να μιλήσουν επίσης στο γιατρό που τους παρακολουθεί ώστε αλλάζοντας την φαρμακευτική αγωγή, να υπάρχουν λιγότερες παρενέργειες που να επηρεάζουν την σεξουαλική τους ζωή.
Ιδίως τα άτομα με επίκτητη αναπηρία, χρειάζεται να δώσουν βάσει στις αλλαγές που έχουν υπάρξει στο σώμα τους. Να αφοσιωθούν σε αυτό, ακόμα και μόνοι τους στην αρχή να εξερευνήσουν εκ νέου, τα νέα δεδομένα που βιώνουν. Πρέπει να ξαναμάθουν πώς να δώσουν ευχαρίστηση στον εαυτό τους και στο σώμα τους πάλι.
Σε χώρες όπου το σεξ δεν είναι ταμπού(εν συγκρίσει με πιο παραδοσιακές) υπάρχουν ειδικά τμήματα σεξουαλικής αγωγής, για ενήλικες με η χωρίς αναπηρία, με κάποια χρόνια ασθένεια η αυτοάνοσα. Το όφελος είναι μεγάλο καθώς τονώνεται η αυτοπεποίθηση τους και μπορούν και πάλι να φλερτάρουν, να πλησιάσουν ένα άτομο που τους ενδιαφέρει μέχρι και να οδηγηθούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι μια ολοκληρωμένη ερωτική σχέση.
Συμπερασματικά το βασικό νόημα είναι πως η οικογένεια ως πρώτος πυρήνας και οι συγγενείς και φίλοι καλό είναι να παρακινήσουν το άτομο με αναπηρία ή χρόνια ασθένεια να αναζητήσει ότι δικαιούται, δηλαδή τον ερώτα, τις διαπροσωπικές σχέσεις και την ερωτική επαφή. Και ας μη ξεχνάμε πως ακόμα και ο έρωτας είναι τυφλός…
Βογιατζής Ηλίας
Newsroom Aμεα