5 πράγματα που δεν πρέπει να πεις σε ένα πενθούντα γονέα
Το 2013 ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος σε τρίδυμα. Ο σύζυγός μου κι εγώ ήμασταν σοκαρισμένοι αλλά και συγκινημένοι με τα νέα έχοντας περάσει στειρότητα για χρόνια.Και δεν πήρε πολύ χρόνο για να αρχίσουν τα σχόλια.Όταν το ανακάλυψαν και οι άλλοι,ακολούθησαν τα συνήθη σχόλια,όπως:’’Τρίδυμα; Τι θα κάνετε; 3 παιδιά ταυτόχρονα; Ευτυχώς που δεν μου έτυχε εμένα’’. Αφού κυριαρχούσα στην απάντησή μου και (και μερικές φορές σ’ένα κακό βλέμμα),νόμιζα ότι αυτά ήταν τα χειρότερα. Αλλά δεν γνώριζα ότι θα αντιμετώπιζα ακόμα πιο απαίσια σχόλια ύστερα από το θάνατο των 2 από τα τρίδυμά μου.
Στις 23 Ιούνη 2013 γέννησα τα τρίδυμα παιδιά μου 4 μήνες πρόωρα.Η κόρη μου ,Άμπιγκειλ πέθανε την ίδια μέρα.Τη μέρα των γενεθλίων των παιδιών μου ήταν η μέρα θανάτου της Άμπιγκειλ.Η χαρά της γέννησης και το σκοτάδι του θανάτου δεν αναμειγνύονται ποτέ όπως το λάδι με το νερό.Ο γιος μου ,Πάρκερ, πέθανε πρωτού γίνει 2 μηνών.Πριν από αυτά, δεν ήξερα πολλά για την απώλεια παιδιού.Ήταν μια ανεξερεύνητη περιοχή.Σαν τους περισσότερους ανθρώπους,δεν ήξερα πώς να αντιδράσω ή τι να πω σ’έναν φίλο που έχασε το παιδί του.2 χρόνια όμως μετά έχω καταλάβει ότι ορισμένα πράγματα είναι καλύτερα να μην λέγονται.Αυτά τα σχόλια γίνονται με καλή διάθεση αλλά τελικά πονάνε.Εδώ ακολουθούν τα 5 πιο κορυφαία πράγματα που δεν μπορείς να πεις σ’ένα γονέα που πενθεί:
Όλα γίνονται για ένα λόγο.
Είναι ένα σχόλιο για μας που έχουμε χάσει παιδί το οποίο μας κάνει να ζαρώνουμε από φόβο.Μερικές φορές γίνονται ξεκάρφωτα ορισμένα πράγματα στη ζωή.Ένας γονέας δεν πρέπει να θάβει το παιδί του.Δεν ξέρω γιατί το σώμα μου δεν μπορούσε να διαχειριστεί την εγκυμοσύνη ή γιατί γέννησα στις 22 βδομάδες.Αυτή η φράση πάει πακέτο με μια άλλη που συχνά ακούω:’’Ο Θεός μας δίνει μόνο όσα μπορούμε να διαχειριστούμε.’’Θυμάμαι που ρώτησα τη φίλη μου Ράμπι ένα βράδυ πριν πεθάνει ο γιος μου:’’Γιατί σ’εμένα;’’Η απάντησή της ήταν τέτοια που τη ζω κάθε μέρα.Μου είπε:’’Ο Θεός δεν δίνει μόνο όσα μπορούμε να διαχειριστούμε αλλά μας βοηθάει να διαχειριστούμε όσα μας έχει δώσει.’’
Είναι (τα μωρά σου ) σε καλύτερο μέρος.
Ορίστε;Αντί να με ανακουφίσει, αυτή η φράση με κάνει να είμαι στις μαύρες μου.Επιθυμούσα να γίνω γονέας για τόσα πολλά χρόνια.Τα παιδιά είναι προορισμένα να βρίσκονται στη γεμάτο αγάπη αγκαλιά των γονιών τους.Νομίζω ότι μιλάω εξ ονόματος κάθε γονέα που πενθεί,όταν πω ότι θα κάναμε τα πάντα για να ξανακρατήσουμε τα παιδιά μας στην αγκαλιά μας.
Τουλάχιστον επέζησε το ένα,να δοξολογείς το Θεό.
Άρα μου λέτε ότι το ένα που επέζησε αναπληρώνει τα άλλα δύο χαμένα παιδιά μου;Θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου θετικό άτομο αλλά ακόμα και 2 χρόνια μετά η καρδιά μου πονάει για τον Πάρκερ και την Άμπι.Στις πιο δύσκολες και σκοτεινές μου μέρες θλίψης είναι δύσκολο να ευχαριστώ το Θεό.Ναι είμαι ευλογημένη που έχω ένα υπέροχο παιδί θαύμα που είναι το φως της ζωής μου αλλά η Πέιτον θα έπρεπε να παίζει με τα δυο της αδέλφια στο σπίτι μας και όχι απλά να χαιρετάει τις φωτογραφίες και να στέλνει φιλιά στον Ουρανό.
Είστε ακόμα νέοι,μπορείτε να κάνετε κι άλλα παιδιά.
Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται για να γλίνον ηγέτες κια άλλοι για να γίνουν αθλητές.Εγώ είχα φτιαχτεί για να γίνω μητέρα.Όμως δεν έχει σημασία ,αν έχει χτυπήσει το βιολογικό μας ρολόι.Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ιδέα τι περνούν άλλα ζευγάρια για να κάνουν παιδί.Μερικοί δεν μπορούν να αποκτήσουν δικά τους παιδιά,άλλοι περνάνε χρόνια στειρότητας ή αποβολών.Για ανθρώπους σαν κι εμένα, το να προσπαθήσω να κάνω κι άλλα παιδιά,με φοβίζει πολύ και να το σκεφτώ καν.Κόντεψα να πεθάνω,αφού γέννησα τα παιδιά μου.Αυτό μ’εχει σημαδέψει για τα καλά στη ζωή μου.
Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνεις. Δεν μπορώ να φανταστώ να χάνω δύο παιδιά.
Μερικές φορές ούτε εγώ ξέρω πώς τα καταφέρνω.Μαθαίνουμε όμως να ζούμε μ’αυτό.Μαθαίνουμε να ζούμε σ’ενα νέο φυσιολογικό επίπεδο. Και σ’αυτές τις σκληρές μας ώρες,πανηγυρίζουμε που ακόμα ζούμε.Αυτό το σχόλιο είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση του πόνου μας και των παιδιών μας που πήγαν στον Ουρανό.
Επομένως τι θα έπρεπε να πεις σ’έναν πενθούντα γονέα;
Δεν υπάρχουν λόγια να απαλύνεις τον πόνο του αλλά απλώς το να είσαι δίπλα του είναι υπέραρκετο.Ο θάνατος ενός παιδιού είναι πέρα από κάθε λογική.Η καρδιά σου γίνεται χίλια κομμάτια καθώς συλλογίζεσαι πώς θα ήταν η ζωή του,αν ζούσε.Ο πόνος σου είναι τόσο φρέσκος όσο της πρώτης μέρας του θανάτου.Νιώθω μερικές νύχτες απαρηγόρητη.Το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς για μένα είναι να μιλάει για τα αγγελούδια μου.Να λέει την Άμπι και τον Πάρκερ με τα ονόματά τους και να μη φοβάται να κάνει ερωτήσεις γι’αυτά.Ενώ ήταν στη ζωή για πολύ λίγο χρόνο,άφησαν μια μεγάλη σφραγίδα στον κόσμο αυτό.
Η Πέιτον πάντα θα θυμίζει την Άμπι και τον Πάρκερ. Μ’αρέσει να μιλάω για τα αγγελούδια μου και το να ακούω κάποιον άλλον να τα αναφέρει με το όνομά τους,είναι αρκετό να μου διώξει τη θλίψη και να μου ζεστάνει την καρδιά για μέρες.
Μ. ΣΟΦΙΑ