Όταν μία ξένη δεν πρόσεξε το γιο μου εξαιτίας των γυαλιών του.

Ακούω αυτά τα σχόλια από την πρώτη φορά που πάτησα σε ένα σουπερμάρκετ με το γιο μου.

Γιατί έχει τόσο πολύ χαμηλωμένο το βλέμμα;

Τα γυαλιά του είναι αληθινά;

Τι του συνέβη;

Είναι τυφλός;

Βλέπω τη συμπόνια στα μάτια του κόσμου όταν παρατηρούν ένα μικρό αγόρι με γυαλιά.

Ο γιος μου γεννήθηκε με μία σπάνια ασθένεια που ονομάζεται Ανωμαλία Πέτερ (Δυσγενεσία Προσθίου Θαλάμου) εξαιτίας της οποίας ήταν εντελώς τυφλός όταν γεννήθηκε. Τώρα είναι 11 μηνών, τα σχόλια όμως ακόμη πονάνε και κάποιες μέρες τρέχω να μπω στο αυτοκίνητό μου γεμάτη δάκρυα.

Έπειτα από ατέλειωτα χειρουργεία και έρευνες, κατάφερε να δει ενώ οι πιθανότητες ήταν μία στο εκατομμύριο. Υποβλήθηκε σε κερατοπροσθετική και στα δυο μάτια γι’ αυτό και οι κόρες των ματιών του είναι πλαστικές, ο κερατοειδής χιτώνας είναι πρόσθετος,  στηρίζεται  με τη βοήθεια μίας πλάκας τιτανίου και φοράει φακούς επαφής. Τώρα μπορεί να δει, όμως ακόμη συχνά χαμηλώνει το βλέμμα λόγω ευαισθησίας στο φως και τα βλέφαρά του είναι χαμηλωμένα εξαιτίας όλων αυτών των επεμβάσεων.

Υπάρχουν ακόμη ερωτήματα και ανησυχίες, τα μάτια μας είναι ακόμη λυπημένα και αισθανόμαστε σοκ. Όμως, χάρη σε μία ξένη γυναίκα, όλα τα επίμονα βλέμματα ξεθώριασαν στον ορίζοντα. Η γυναίκα αυτή ήρθε και μου είπε πόσο όμορφο ήταν το χρώμα του δέρματος του μωρού μου, πόσο απαλά ήταν τα σκούρα του μαλλιά και πώς το χαμόγελό του φώτισε τη μέρα της.

Δεν τον πρόσεξε για τα γυαλιά του και δεν τον λυπήθηκε για τα βιονικά του μάτια. Τον πρόσεξε για το γέλιο του, το χαμόγελό του και τη χαρά του. Την κοίταξα με δάκρυα στα μάτια καθώς ένιωσα τελικά περήφανη ως μητέρα.

Δεν χρειαζόταν να δώσω εξηγήσεις και δεν αισθανόμουν απόβλητη.

Κάποιος συμπεριφέρθηκε στο μωρό μου όπως και σε οποιοδήποτε άλλο μωρό. Αυτό ήταν το μόνο που ήθελα.

Επιμέλεια κειμένου Σωτηριάδου Χριστίνα

Πηγή κειμένου και εικόνας- themighty.com